ΙΣΤΟΡΙΕΣ

«Το έπ’ έμοι, ενόσω ζω, και αναπνέω καί σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν, καί να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη» – Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης […]

Στιγμές, σκέψεις, άνθρωποι, έρωτες, ρόλοι ενός θρυλικού ηθοποιού που ζητούσε συγνώμη απ το κοινό, αν πίστευε πως δεν έπαιξε καλά […]

«Ο Θεός ο δικός μου είναι ένα παγκόσμιο κομπιούτερ που λειτουργεί με το δικό μας αποτύπωμα, και έχει πρόγραμμα πότε θα έρθει ο καθένας μας και ποτέ θα πεθάνει. Είναι όλα προδιαγεγραμμένα. Βλέπεις;» […]

… ο Βάρναλης πονούσε, υπέφερε, μάλωνε και υπερασπιζόταν τους ανθρώπους, με μια ποίηση που «δεν μύριζε ποτὲ γάλα. Μύριζε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μπαροῦτι», όπως έγραψε ο Μενέλαος Λουντέμης […]

… μακάρι να στροβιλίζεται αιώνια, σα μικρό κοριτσάκι, ανάμεσα σε μια έξοχη ορχήστρα σε αριστοκρατικό κέντρο του αστικού Βόλου, χορεύοντας απολαυστικά, μέσα φιόγκους και φρου φρου… […]

«Η αφετηρία και η βάση του θεάτρου, όπως και κάθε μορφής τέχνης, είναι η ποίηση και η μαγεία. Αν λείψουν αυτά, δεν υπάρχει θέατρο». Κι αν λείψουν οι ποιητές και οι μάγοι του, έρμοι ορφανεύουν οι θεατές του… […]

Ξάνθη 23 Οκτωβρίου 1925 – Αθήνα 15 Ιουνίου 1994. Μια μνήμη και ένα τραγούδι μόνο […]

Κάποτε, ένα τόσο μακριά σαν σε όνειρο καλοκαίρι, στην Θεσσαλονίκη, η Καραγιάννη μου είπε μια ιστορία με Βουδιστές μοναχούς και μαγεία ανθρώπινη, στην άκρη μια κρυσταλλιασμένης, άλλου κόσμου, λίμνης […]

Η «σταρ των 5 ηπείρων», η «ζωντανή Καρυάτιδα», η «Bella Greca», η «σπουδαιότερη ηθοποιός του πλανήτη», δεν ζει πια ανάμεσα μας – ένα κείμενο για το περιοδικό ΓΥΝΑΙΚΑ, που είχε δημοσιευτεί τον Μάϊο του 2014 […]