Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος και στιχουργός λαϊκών τραγουδιών, θα μπορούσαμε να πούμε καλύτερα λαϊκός ποιητής, σημάδεψε με τις εμπνεύσεις του δεκαετίες ολόκληρες του ελληνικού πενταγράμμου εκφράζοντας τον πόνο μιας βασανισμένης γενιάς που βίωσε φτώχεια, κατοχή, μετανάστευση και άλλες κοινωνικές μεταβολές και ιστορικές συγκυρίες. Ωστόσο δεν εξέφρασε μόνο τον λαϊκό παλμό υπό το πρίσμα των κοινωνικών εξελίξεων αλλά και τον αγνό έρωτα, την συναισθηματική αίγλη μιας ολόκληρης γενιάς που στερήθηκε τα βασικά αγαθά του βιοπορισμού. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είναι λαϊκός γιατί εκφράζει τον πόνο και τον στεναγμό των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων, των στρωμάτων του μόχθου και της βιοπάλης, μεγαλωμένος και εκείνος από πατέρα με καταγωγή από την Προύσα και τσαγκάρη στο Επάγγελμα και μητέρα καθαρίστρια από το Ναβαροσίσκη, στερήθηκε το φαγητό και βρήκε τη δύναμη να διαβάσει και να περάσει Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με αποτέλεσμα να ασχοληθεί με την δημοσιογραφία σε μια επαγγελματική σταδιοδρομία που άρχισε το 1959 και κράτησε ως το 2012.
Είναι ποιητής, διότι εκφράζει τον προσωπικό του τόνο και τοποθετεί την δική του ταυτότητα και θέση με στοχασμό και τρυφερότητα. Εντοπίζει και εσωκλείει νοήματα αράδων σε λέξεις μικρές, λιτές απλές και άμεσες, τοποθετημένες σε ρυθμό με τέτοια τέχνη που θυμίζει παραδοσιακό τραγούδι. Είναι ποιητής γιατί την εσωτερική του πληγή την μοιράζεται και βλέπει ότι η πληγή αυτή είναι κοινωνικό φαινόμενο, που τραγουδιέται αρχής γενομένης με τον στίχο «Άπονη ζωή μας πέταξες στου δρόμου την άκρη, μας αδίκησες». Ως στιχουργός συστήθηκε με το τραγούδι «Άπονη ζωή» και την «φτωχολογιά», δύο τραγούδια που κυκλοφορούν σχεδόν ταυτόχρονα το 1963 και το 1964 αντίστοιχα, με ερμηνευτή τον κορυφαίο Γρηγόρη Μπιθικώτση και μουσική του εξίσου εξαίσιου συνθέτη Σταύρου Ξαρχάκου. Τα αποτελέσματα εξαιρετικά και η επιτυχία εξαπλωμένη από γειτονία σε γειτονιά σε σύντομο μάλιστα χρονικό διάστημα. Από τις κορυφαίες στιγμές στην σταδιοδρομία του ως στιχουργός, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος συνεργάστηκε με τον Μίμη Πλέσσα για την σύνθεση του δίσκου « Ο δρόμος» το 1969, καθώς η καλλιτεχνική αυτή δημιουργία ξεπέρασε τις 1.000.000 πωλήσεις, πρωτοφανής αριθμός πωλήσεων για τα ελληνικά δεδομένα. Στον δίσκο αυτόν συναντά κανείς μοναδικά τραγούδια όπως το «Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου», «Ξημερώνει Κυριακή», «Το άγαλμα» και «Έπεφτε βαθιά σιωπή». Τα τραγούδια ερμήνευσαν οι Γιάννης Πουλόπουλος, η Ρένα Κουμιώτη και η Πόπη Αστεριάδη.
Ο Γιώργος Συμνιανάκης, γεννήθηκε στις 26/01/1994 και είναι φοιτητής του τμήματος φιλολογίας, στο ΕΚΠΑ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Ηθική Αυτουργία», από τις εκδόσεις «Ανώνυμο Βιβλίό», το 2016 και «Ο τοξότης», από τις εκδόσεις «Όστρια» το 2018. Ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί στα ηλεκτρονικά περιοδικά: «Homo Universalis», «fractal», «Μονόκλ», «ποιείν», «Με ανοιχτά βιβλία».
