«Σήμερα υπάρχει και η λεγόμενη αποδόμηση. Το woke culture. Κι όχι μόνο στην Ευρώπη. Στη Δύση γενικότερα… Δηλαδή το γκρέμισμα όσων συνιστούν την κοινή κληρονομιά μας. Όπου τα ιερά πρόσωπα της Μάνας και του Πατέρα υποβιβάζονται σε απρόσωπους αριθμούς: Γονέας 1 και Γονέας 2. Αυτό δεν είναι Ευρώπη… Φτάσαμε σήμερα, την ώρα που τα προβλήματα γιγαντώνονται να πιθηκίζουμε ανοησίες για το πόσα είναι τα «φύλα»… Είναι λάθος για τη Δύση αυτός ο καταχρηστικός δικαιωματισμός που οδηγεί σε μια διχαστική και ακατανόητη νέα γλώσσα, πολιτικής ορθότητας…». Αυτά είπε ο πρώην πρωθυπουργός των Ελλήνων κ. Αντώνης Σαμαράς, πριν λίγο καιρό, στην εκδήλωση για την ημέρα της Ευρώπης στο Ζάππειο. Τα ΜΜΕ μίλησαν για λόγο που θυμίζει «τραμπική δεξιά», για πρόσκληση στα κομματικά όπλα, μιας και κάλεσε ουσιαστικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μην υιοθετήσει την woke ατζέντα, ενώ δεν έλειψαν και οι αναφορές του τύπου σε «ρατσιστικό και ομοφοβικό παραλήρημα». Όχι που πέφτουμε απ τα σύννεφα!…
«Stay Woke», δηλαδή «μείνε Αφυπνισμένος», έγραψε σε ένα άρθρο του στους New York Times το 1962, ο Αφρομερικανός συγγραφέας Ουίλιαμ Μέλβιν Κέλι. Από τότε ο πολιτικός όρος, το αφροαμερικανικό “woke” αναφέρεται στον συνειδητοποιημένο για ζητήματα κοινωνικής και φυλετικής δικαιοσύνης πολίτη. Το κίνημα Black Lives Matter υιοθετεί ως σύνθημα του, το «Stay Woke» και αυτό διευρύνεται. Συνδέονται με το «woke» ιδέες για την απόρριψη της υπεροχής των Η.Π.Α. και πως δεν υπήρξαν αληθινή δημοκρατία, ότι οι έγχρωμοι υποφέρουν από συστηματικό και θεσμικό ρατσισμό, ότι οι λευκοί Αμερικανοί έχουν όλα τα προνόμια, ότι οι Αφροαμερικανοί πρέπει να λάβουν αποζημιώσεις για τη σκλαβιά και τις διακρίσεις σε βάρος των προγόνων τους, ότι οι ανισότητες μεταξύ φυλετικών ομάδων σε ορισμένα επαγγέλματα ή κλάδους αποτελούν διακρίσεις, ότι οι γυναίκες υποφέρουν από συστηματικό σεξισμό, ότι τα άτομα θα πρέπει να μπορούν να ταυτίζονται είτε με οποιοδήποτε φύλο, είτε με κανένα κλπ. Και ο όρος διαδίδεται στον κόσμο όλο και καλύπτει σαν ομπρέλα πια, όχι μόνο την πολιτική ορθότητα για το ρατσιστικό και φυλετικό, αλλά και για το φεμινισμό, το LGBTQIA+ δηλαδή για λεσβίες, gay, bisexual, transgender, queer, intersex, asexual, το Παλαιστινιακό, τις θρησκείες, τις εκτρώσεις, το δικαίωμα να φορούν χιτζάμπ οι μουσουλμάνες, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, το περιβάλλον, το πρόβλημά του κλίματος όλα τα κοινωνικά θέματα ελευθερίας και σεβασμού στον άλλο. Ως woke ορίστηκε το #MeToo αλλά και η πρακτική του cancel culture.
Στην αρχή οι πολέμιοι του «woke» άρχισαν να χρησιμοποιούν τον όρο σαρκαστικά, υπονοώντας ότι το όλο κίνημα αποτελεί μια γελοία προβλεπόμενη μορφή ακτιβισμού. Μετά υπήρξαν ψύχραιμοι αναλυτές, διανοούμενοι και συγγραφείς που όμως, είχαν λόγο αντί – woke. Η κουλτούρα της αφύπνισης φταίει που η καταγγελία χωρίς απόδειξη οδηγεί στην cancel culture με τις πρακτικές στυγνής και ολοκληρωτικής λογοκρισίας στα πανεπιστήμια, στην τέχνη, στη γνώση. Ο ρατσισμός, η σεξουαλικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Ισλάμ και η κλιματική αλλαγή από τους woke γίνονται άκρατα σύμβολα -ταμπού να τ’ αγγίξεις!- που ως φανατικοί μεσαιωνικοί Ιεροεξεταστές είναι έτοιμοι να αφανίσουν όποιον δεν υιοθετεί τα πιστεύω τους, απειλώντας τις σύγχρονες μας κοινωνίες, με σύγχυση, παράνοια, διχασμό, πόλωση και ίσως μελλοντικά παντελή διάλυση. Στη συνέχεια, ο μισανθρωπισμός μιας όλο και αυξανόμενης δυναμικής αβυσσαλέου, παρανοϊκού, διαβολεμένου μίσους για όλους τους άλλους, που κάνει την ταξινόμηση του Κόσμου πολύ πιο εύκολη, εξαπλώθηκε. Και αυτό, μοιάζει, να είναι το πραγματικό πρόβλημα, το ζόρι που τραβάνε οι συντηρητικοί με τη woke κουλτούρα! Και ακόμη, από κάπου στον αμερικανικό νότο, ακούγεται η φωνή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ να βροντοφωνάζει ακούραστα πως «το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό. Το μίσος δεν μπορεί να διώξει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό».
Στην Αμερική, την Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία, τις προχωρημένες κοινωνικά σκανδιναβικές χώρες, τον δίκαιο συνήθως Καναδά, φυσικά την Ελλάδα από απλώς συντηρητικής οπτικής -αν είναι δυνατόν να υφίσταται!- κομμάτια της κοινωνίας μέχρι τους alt-right δεξίους και τους manosphere Άντριου Τέιτ, Τζόρνταν Πίτερσον, Τζο Ρόγκαν ή woke οπτική γινεται ένας εχθρικός δικαιωματισμός που κουράζει, είναι αστείος, υπερβολικός, επικίνδυνος κάποτε και μέρος ενός «ισλαμο-αριστερισμού» που απειλεί τις αρχές της Δύσης, το δίκαιο του ισχυρού, του πλούσιου, της αντρούκλας, του όποιας πατριδος, κάθε θρησκείας και αυστηρά ορισμένης οικογένειας, κόσμου. Κάποτε γινεται σχεδόν πολιτιστικός πόλεμος ανάμεσα σε άτομα που μοιάζουν τους χωρίζουν άβυσσοι στην αντίληψη του κόσμου. Η άκρα δεξιά, πλέον, ανακατεύει στο πολιτικό μπλέντερ αλήθειες και ψέματα σε σχέση με το τι επιδιώκουν οι προοδευτικοί άνθρωποι. Η alt-right θεωρεί πως υπάρχει μια προσπάθεια των προοδευτικών, φιλελεύθερων, δικαιωματιστών ή κομμουνιστών -το ίδιο και το αυτό τους κάνει!- για «πολιτιστική ηγεμονία». Είναι ο «πολιτιστικός μαρξισμός» που ευθύνεται για τα προοδευτικά κινήματα, τις πολιτικές των ταυτοτήτων και την πολιτική ορθότητα, που φταίνε για τα δεινά των μεγάλων δυτικών κρατών και των πολιτών τους. Κάπου εκεί, ξεκινάνε και οι απίστευτες θεωρίες συνωμοσίας τύπου «μας ψεκάζουν» ή «τα εμβόλια για τον κόβιντ μας βάζουν συσκευές παρακολούθησης», η αμερικανική Qanon, που πρεσβεύει πως διάσημοι πολιτικοί, καλλιτέχνες, ακτιβιστές είναι παιδόφιλοι, λατρεύουν τον Σατανά, είναι κανίβαλοι και κάνουν trafficking παιδιών. Οι Άντριου Τέιτ, Πίτερσον, Σαπίρο, Ματ Γουόλς και άλλοι σαν αυτούς βγάζουν περιουσίες κραυγάζοντας τη κατωτερότητα των γυναικών και των LGBTQIA+, αλλά και όσων απειλούν την αντρική υπεροχή τους. Η αντίσταση των Αμερικανικών πανεπιστημίων για το Παλαιστινιακό, που εξαπλώθηκε και σε αρκετά ευρωπαϊκά, καταπνίγεται με βία, συλλήψεις, απαγορεύσεις αποφοίτησης, διάγραφες ακαδημαϊκές. Στην Ελλάδα, έχει καταργηθεί, μετά βαΐων και κλάδων, το πανεπιστημιακό άσυλο. Οι πολίτες μοιάζουν πεπεισμένοι πως στα Πανεπιστήμια πάνε τα παιδιά για να αποκτήσουν επιστημονική κατάρτιση, να κάνουν τα μαθήματα τους και να αφήσουν στην άκρη τα περί ελεύθερης διακίνησης ιδεών και αμφισβήτησης. Άλλωστε όλοι παντού «ανήκομε» σε σπουδαία έθνη, σπουδαιότερα απ όλα τα άλλα και έχουμε δημοκρατία που δεν υπάρχει τίποτα να κατακτηθεί πια. Για αυτό να μη προκαλούν όλοι! Νόμοι περνιούνται παντού ενάντια σε ζητήματα που είχε η woke κουλτούρα προωθήσει.
Στη Πολωνία, στη Βραζιλία, σε πολιτείες των ΗΠΑ, στην ίδια την προοδευτική Γαλλία, στην Ελλάδα φυσικά, εναντιώσεις θεσμικές για τη διδασκαλία ζητημάτων ομοφυλόφιλων και τρανσέξουαλ, είναι ξενόφερτες ιδεολογίες που υπονομεύουν τις παραδοσιακές αξίες του καθολικισμού, της ορθοδοξίας, του προτεσταντισμού και ξέρω εγώ τι άλλο! Στην Ευρώπη, οι υποστηρικτές του woke θεωρούν ότι η μαζική άφιξη και εγκατάσταση μεταναστών από τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας που ήταν αποικίες αποτελεί υποχρέωση των κρατών μέσω των «ανοιχτών συνόρων» για εύρυθμη πολυπολιτισμικότητα. Οι επικριτές κάθε τι woke προτάσσουν την Μεγάλη Αντικατάσταση ακόμη και όταν προσπαθούν να απαλύνουν τη λευκή εθνικιστική συνωμοσιολογία της, που της προσέδωσε πρώτος ο Γάλλος συγγραφέας Ρενώ Καμύ. Η εκπαίδευση, οι τέχνες, τα Μ.Μ.Ε., οι διανοούμενοι είναι όλοι μέσα στον «δούρειο ίππο» και φυσικά το διαδίκτυο! Οι Γιώργος Καραμπελιάς και Γιώργος Ρακκάς, γράφουν στο βιβλίο τους «WOKE : η καθολική αποδόμηση: έθνος – φύλο – φυλή»: «Σε τελική ανάλυση, πρόκειται για ενιαίο κίνημα καταστροφής τόσο των δυτικών λαών όσο και της ίδιας της ανθρώπινης ταυτότητας και υποκειμενικότητας. Αποφασιστικό ρόλο ως προς αυτό διαδραματίζει το ζήτημα του σεξουαλικού προσανατολισμού. Η θεωρία του φύλου ως κοινωνικής κατασκευής που χθες ακόμα αποτελούσε μια ακαδημαϊκή εκκεντρικότητα είναι σήμερα η μήτρα μέσα από την οποία το μιντιακό σύστημα διανοείται το αρσενικό και το θηλυκό και εργάζεται για να διαλύσει όλες τις ταυτότητες. Εξ ου και η συμμαχία της επιδιωκόμενης «επανάστασης των φύλων» με την επανάσταση των φυλών και των χρωμάτων». Καλά πήγε κι αυτό, λοιπόν!
Κατά τα άλλα ο υπουργός Παιδείας της Πολωνίας, θεωρεί ότι οι LGBT δεν είναι ίσοι με τους «κανονικούς ανθρώπους» και ότι οι γυναίκες δημιουργήθηκαν μόνο για να γεννάνε παιδιά. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξέσπα μιλώντας στους υπουργούς του, σ ενα ομοφοβικό παραλήρημα με αφορμή την πρόσφατη Eurovision, κατηγορώντας τη διοργάνωση ότι «ενθαρρύνει την εξουδετέρωση των φύλων και απειλεί την παραδοσιακή οικογένεια», πως είναι ένας «δούρειος ίππος της κοινωνικής διαφθοράς» και πως «είναι αδύνατο να συναντήσεις εκεί, έναν κανονικό άνθρωπο». Ο Μπολσονάρου στη Βραζιλία θεωρεί πως τα σχολεία είναι γεμάτα από «μαρξιστικά σκουπίδια» και πως δεν πρεπει να υπάρχουν αναφορές στο φεμινισμό, στην ομοφυλοφιλία και στη βία εναντίον των γυναικών! Το «Κάψτε τις μάγισσες του φεμινισμού» γινεται αστείο και καλά που αποτελεί υποκίνηση σε βία, στην πραγματικότητα. Και βέβαια, πίσω στο 2020, η δημόσια περσόνα στην Ελλάδα κάνει, πολιτική τοποθέτηση που συνοψίζει με ευγλωττία αξιοσημείωτη για τη woke κουλτούρα, ποιοι την μισούν: «εμείς οι συντηρητικοί πατριώτες φιλελεύθεροι και ορθόδοξοι έχουμε κάποιου είδους τοξική αρρενωπότητα..» ενώ «…στην πραγματικότητα είμαστε φυσιολογικότατοι άνθρωποι που κάνουμε δουλειές σπιτιού». Γιατί την μισούν, διότι είναι «διάφορες γκρούπες βίαιου και υπερ-μειονοτικού δικαιωματιστικού ακτιβισμού υποστηριζόμενου από την παγκόσμια νέα αριστερά». Και τι είναι οι woke: «μπαχαλοσατανίστριες, βίγκαν λεσβίες, αναρχικές μάγισσες». ΟΚ! Αν μη τι άλλο όχι πληκτικά μισάνθρωποι…
To κείμενο αυτό γράφτηκε από την Αλεξάνδρα Τσόλκα, για να δημοσιευτεί κάπως έτσι, στο περιοδικό DOWN TOWN, που κυκλοφορεί ως free press, κάθε μήνα, σε επιλεγμένα σημεία.
