Η διάσημη σταρ, το άλλοτε παιδί – θαύμα, η έφηβη σούπερ σταρ του παρελθόντος της, η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, παλεύοντας να πολεμήσει τους εσωτερικούς της δράκους που κατασπαράζουν μικρές πριγκίπισσες, ξεκίνησε να ζωγραφίζει πριν από τρία χρόνια, επιχειρώντας ένα «νέο ξεκίνημα» στη ζωή της. Ανέβασε μάλιστα, τότε, στο Instagram ένα βίντεο που την έδειχνε να ζωγραφίζει. Γκαλερί στη νοτιοδυτική Γαλλία, η Galerie Sympa ανακοίνωσε πως θα φιλοξενήσει την πρώτη ατομική έκθεση της Σπίαρς, με τίτλο «Sometimes you just gotta play» από το ομότιτλο τραγούδι της, στις 18 Ιανουαρίου. Η Μπρίτνεϊ Σπίαρς ζωγράφιζε σ αυτό που έχουμε δει, με παιδικές, αφελείς πινελιές ένα καδράκι με λουλούδια για μια φιλανθρωπική δημοπρασία που έγινε στο Λας Βέγκας το 2017, κατά την οποία το έργο αγοράστηκε από τον Robin Leach, παρουσιαστή της τηλεοπτικής εκπομπής Lifestyles of the Rich and Famous αντί του ποσού των 10.000 δολαρίων. «Τα λουλούδια στον πίνακά μου αντιπροσωπεύουν ένα νέο ξεκίνημα, γιατί μόνο μ’ αυτό το πνεύμα μπορούμε να πάμε μπροστά» είχε πει η σταρ, η οποία ούτε Βανκονγκ είναι, ούτε Μονέ, αλλά μεγάλωσε σε παγκόσμια δημόσια θέα και κάποτε κατέρρευσε μπροστά στα μάτια μας. Γιατί; Πως; Τι ρόλο παίζουμε, εμείς, όλοι, το κοινό σ αυτό και ποια σημασία έχει η τοξική οικογένεια, τα κακά παιδικά χρόνια και η δηλητηριώδης μανούλα; Ω! ας κάνουμε μια αναδρομή – ανατομία ενός παιδιού – ειδώλου που ράγισε νωρίς…
HIT MAMMY ONE MORE TIME
Είναι 2008. Η γλυκιά μανούλα κυκλοφορεί βιβλίο, που φυσικά γινεται best seller , το «Μέσα απ την καταιγίδα» που αφορά -σε τι άλλο;- στην κόρη της Μπρίτνεϊ Σπίαρς, αλλά βάζει εξώφυλλο, την δική της φωτογραφία. Ένα σπίτι στο φόντο, σαν αυτά που δείχνουν τα περιοδικά ντεκό. Τραβηγμένες κουρτίνες, που ανάμεσα απ τις πλούσιες πτυχώσεις τους η κ. Λιν Σπιαρς -επάγγελμα μητέρα- ατενίζει μάλλον ένα ταραγμένο ουρανό, που δεν φαίνεται για να μην χαλάσει την γεμάτη υαλουρνικό οξύ, ατάραχη, σμιλεμένη, με εξορισμένες τις ρυτίδες, φάτσα της. Άψογο ξανθό! Τέλειο καρέ που αγκαλιάζει ελαφρά στρογγυλεμένα τη γραμμή του πιγουνιού της, που το άτιμο προδίδει την σκληρότητα του χαρακτήρα της. Το βλέμμα της; Λίγο τάχα μου πληγωμένο και ίσως θλιμμένο, με μια κατανόηση όμως και σοφία, σαν να έχει ενδοεπικοινωνία το κομψό της σπίτι με τον Παράδεισο και τον ίδιο τον Μεγάλο, τον Τρισυπόστατο μας Κύριο, χωρίς μεσολαβητές τους αγγέλους. Το βιβλίο πριν ακόμα κυκλοφορήσει είχε γνωρίσει όση δημοσιότητα δεν έχει κερδίσει, η πολύτιμη ποιήτρια της αμερικανικής ηπείρου Εμιλι Ντίκινσον. Η κόρη, η σταρ, η κότα με τα χρυσά αβγά, είχε ήδη, καταρρεύσει μπροστά στα μάτια μας…
«…I am cold as fire baby, hot as ice…»
… Η κόρη έχει ξυρίσει τα μαλλιά της σε αμόκ αυτοκαταστροφής με τους φωτογράφους να καραδοκούν έξω απ το κομμωτήριο, έχει πάει σε κέντρο αποτοξίνωσης, έχει χάσει την κηδεμονία των παιδιών της, έχει χωρίσει δυο φορές, έχει φωτογραφηθεί μεθυσμένη, ναρκωμένη, πασαλειμμένη με μπογιές να στάζουν σαν τατουάζ μαύρων δακρύων απ τα μάτια της, με το κραγιόν να βάφει τα δόντια της, τρισάθλια καρικατούρα ποπ υγιούς ειδώλου, που υμνούσε την χαρά της Αμερικανικής ξανθής εφηβείας. Έχει γίνει ανέκδοτο, έχει διασυρθεί, έχει συρθεί από μόνη της, έχει ξεπουληθεί από γκόμενους στο διαδύκτιο να ρεύεται και να κάνει ότι μια σταρ δεν επιτρέπεται να γνωρίζει ότι υπάρχουν, έχει πουληθεί ο βίος της κομματάκι – κομματάκι, όπως τα άγια λείψανα στον Μεσαίωνα, των αγίων, για να φτάνουν στις εκκλησίες, που θα λατρεύουν οι πιστοί το μαρτύριο και όχι αυτόν που τον πέρασε. Η Μπριτνει είναι ποπ σταρ, είναι όμορφη ξανθούλα, δείχνει τον αφαλό της εύκολα και χορεύει ωραία. Άρα, ας φάει λάσπη, προς τέρψιν του σαδομαζοχιστικού μας αισθήματος να βλέπουμε να καταγκρεμνίζονται όσοι μέχρι εχθές ήταν καλύτεροι μας, διότι εμείς τους είχαμε χρήσει τέτοιους. Η μαμά όμως; Η γλυκιά μανούλα, που όπως γράφει στο βιβλίο της, έχει ανοιχτή επικοινωνία με τον Κύριο και ανά δυο παραγράφους τον επικαλείται; Έχει τέτοιο δικαίωμα; Να τρώει την σάρκα του ίδιου της παιδιού. Κι αν ναι, ε, τότε, δεν , μπορεί! Μαζί με το τέλος του οικονομικού μας συστήματος, έρχεται και το τέλος του κόσμου…
In The Zone
Στο βιβλίο της η υαλουρονική, βαμπιρικά αγέραστη κ. Σπιαρς γράφει πόσο παραδείσιο ήταν το σπίτι που μεγάλωνε η κόρη της και πόσο υπέροχη μητέρα ήταν αυτή. Αποφεύγει να πει πως ο άντρας της ήταν αλκοολικός και πως έχοντας χωρίσει ξέσπαγε στα κορίτσια του αλλά και πως ήταν τόσο χρεωμένοι που αν δεν έβγαινε στο μεροκάματο η Μπριτνει, θα αναγκάζονταν να τρώνε στα συσσίτια της πρόνοιας. Γράφει πως περίπου 7 χρόνων, η Μπριτνει απαιτούσε να πάει σε διαγωνισμό ομορφιάς. Η ίδια δεν τα θελε αυτά τα πράγματα, διότι ήταν πολύ του Θεού και ήθελε να μάθει τα παιδιά της, να προσέχουν την ομορφιά της ψυχής και όχι του σώματος. Όμως το πήγε το παιδί της για να μην το κακοκαρδίσει. Χωρίς κατάλληλα ρούχα, χωρίς να ξέρει να στέκεται και να ξεσηκώνει τα τερτίπια των μεγάλων σαν λιλιπούτεια στριπερ, η Μπριτνει τερμάτισε στον διαγωνισμό τελευταία, έχοντας να ανεχτεί από πάνω και τον σαρκασμό των συνομηλίκων ανταγωνιστριών της. Η μαμά της Μπριτνει, λοιπόν, δεν πτοήθηκε απ την θλίψη του παιδιού που είχε κλειστεί στο δωμάτιο του και έκλαιγε. Όχι. Το πήγε και σ άλλο διαγωνισμό ομορφιάς. Και σ άλλο. Και σ άλλον. Ώσπου στο τέλος, σε κάποιον κέρδισε. Κι όλα αυτά τα έκανε όχι γιατί τα ήθελε η ίδια. Όχι! Δεν ήθελε να εισπράξει το έπαθλο των δολαρίων. Όχι! Δεν έβγαζε το κοριτσάκι της στο κλαρί. Απλά, δεν ήθελε να μείνει ψυχολογικό τραύμα στην Μπρίτνεϊ πως δεν είναι όμορφη. Έτσι φαίνεται θυσιάζονται οι μάνες στην Αμερική και κάτι πρότυπα να πλένει η Ελένη Ζαφειρίου σκάλες για να σπουδάσει ο μοναχογιός της στη Πάντειο, που τα χετε απ τις ελληνικές ταινίες, να τα ξεχάσετε τώρα!
Disney Club
Κάποια στιγμή το κοριτσάκι γίνεται δεκτό στο Disney Club, κλείνοντας ένα πολύ πλούσιο οικονομικά συμβόλαιο. Εκεί και η Κριστίνα Ακιλέρα και ο Τζαστιν Τιμπερλεικ. Με τον τελευταίο η Μπριτνει θα κάνει μακρόχρονη σχέση. Και ενώ η πεποίθηση ήταν, πως η πιτσιρίκα χώρισε με τον καλό της γιατί αρνιόταν να κάνει έρωτα, διατηρώντας την παιδικότητα της και πως μετά τον χωρισμό το ρίξε στις ασωτειες, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, ευτυχώς έρχεται η μαμά να μας εξηγήσει πως δεν είναι έτσι. Η Μπριτνει έπινε απ τα 13, για να χαλαρώσει στα γυρίσματα του παιδικού σόου, όπου συμμετείχε. Είχε χάσει την παρθενιά της στα 14 από ένα 18χρονο αγόρι στο σχολείο της, που ήταν παίκτης του μπειζμπολ και που η μαμά ενέκρινε διότι την έκανε δημοφιλή, ενώ είχε αρχίσει τα ναρκωτικά στα 15. Η Λιν Σπιαρς, δεν θεώρησε και σπουδαίο πράγμα τη μαριχουάνα που έπιασαν πάνω στην κόρη της. Πίστευε πως όλα τα παιδιά τα κάνουν αυτά, άρα δεν έπρεπε να επέμβει. Όταν σε κάποιο αεροδρόμιο όπου 16 χρόνων, πλέον η Μπριτνει, ανοίγει την τσάντα της, έχοντας μόλις πριν από λίγο ηχογραφήσει την τεράστια επιτυχία της One More Time, οι αρχές θα βρουν μέσα κοκαΐνη, μαριχουάνα και χάπια και πάλι ένα πειραματισμό τα θεωρεί όλα αυτά η Λιν και δεν μιλά. Όταν η κόρη της ποζάρει γυμνή μες στο πατρικό σπίτι, η γλυκιά μανούλα, θα ισχυριστεί πως δεν το κατάλαβε, παρά μόνο όταν κυκλοφόρησαν οι φωτογραφίες από γνωστό αντρικό περιοδικό, αν και η ίδια είχε κλείσει τις πόρτες στο σαλόνι για να αφήσει τον φωτογράφο να κάνει την δουλειά του με το παιδί της!
TOXIC
Η Μπριτνει μεγαλώνει. Γράφει βιβλίο για τις αμερικάνες παρθένες και πόσο πρέπει να τιμούν τις γλυκές τους μανούλες, ενώ δεν βλέπει την ώρα να το σκάσει απ την οικογενειακή καταχρεωμένη της φωλίτσα, αφού την ξεχρεώσει βέβαια. Ένα γάμος 48 ωρών, μεθυσμένος στο Λας Βεγκας. Δόξα. Χρήμα. Είναι η έφηβη καλλιτέχνης με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία των ΗΠΑ, γίνεται η γυναίκα με τις περισσότερες πωλήσεις δίσκου και το πρόσωπο που αναζητούν πιο πολύ στο Ιντερνετ. Γάμος με ένα χορευτή της, τον Καβιν Φατρελάιτ. Δυο παιδιά, πολλά ναρκωτικά, άπειρες καταχρήσεις, κυνήγι με τους παπαράτσι. Το βλέμμα της όταν αστράφτουν τα φλας θυμίζει θήραμα πιασμένο σε ενέδρα κυνηγών. Κατρακυλά. Χάνεται στις ουσίες. Εξαφανίζεται μέσα στο είδωλο που της μοιάζει. Και δεν απαντά στα τηλέφωνα της μαμάς. Η τελευταία στέλνει την αστυνομία σπίτι της, όχι για να την πιέσει, η να την εκβιάσει, αλλά για να αποδείξει πως η κόρη της δεν παίρνει ναρκωτικά. Και παίρνει. Θυμόμαστε όλοι να την βγάζουν έξω δεμένη οι αστυνομικοί, ενώ εκείνη τους απειλεί και μέχρι πριν από λίγο αρνιόταν να αφήσει τα παιδιά της απ τα χέρια της. Το μιούζικαλ τύπου “ένα αστέρι γεννιέται” αρχίζει να θυμίζει φτωχό μελό και η καλή κόρη, Σταχτοπούτα. Η μαμά κάνει συμμαχία με τον γαμπρό για να της πάρουν τα παιδιά της. Η Μπριτνει Σπιαρς, το είδωλο της ποπ, με την ροκ ζωή, θα ετοιμάσει κάπου στο βάθος μιας μεθυσμένης αντίληψης για την πραγματικότητα, μιας αποκοιμισμένης προσωπικότητας, σε ένα κόσμο που τα αισθήματα είναι μόνο πόζα, που ακόμη και η μάνα σου σε πουλάει για τα δικά της λεπτά δημοσιότητας, την αντεπίθεση της. Μ αυτά και μ αυτά κατόρθωσε να γίνει συμπαθής και στους επικριτές της. Δυο δίσκοι, ο ένας μόλις τώρα, γνωρίζουν την απόλυτη αποδοχή των κριτικών.
ME AGAINST THE MUSIC
Μια, δυο, πολλές επιστροφές! Πυροτεχνηματικές! Καταπίνονται οι λάμψεις τους στο σκοτάδι! Εμφανίζεται στις μεγάλες διοργανώσεις, ξεχνώντας λόγια, κάνοντας κινήσεις σαν ρομπότ, με χαμένο βλέμμα, εξαφανισμένη σε έναν εσωτερικό τρόμο, σε μια κακιά μίμηση του παλιού εαυτού της, σε ένα σχήμα κακοφτιαγμένο μιας σταρ που έλαμψε πολύ. Πότε πέφτει και κάποτε σηκώνεται. Αργά, αργά, θα στέκεται στα πληγωμένα από σινιέ γόβες πόδια της. Θα ζωγραφίζει κακότεχνες μοβ ροζ ανεμώνες σα πεταλούδες σε μικρά τελάρα και θα τις μοσχοπουλά υπερτιμημένα γιατί είναι αυτή. Και η μάνα της θα ζητιανεύει ακόμη την συνενοχή μας απ τις σελίδες της. «Αν ήξερα πως όλα αυτά που έκανα για να κυνηγήσει το παιδί μου το Όνειρο του, θα κόστιζαν την ψυχή του, δεν θα το έκανα ποτέ». Και ακόμη δεν έχει καταλάβει πως όλα αυτά που έκανε κόστισαν, ναι, πράγματι, μια ψυχή. Τη δική της…
