#Guillotine2020 και «όλοι σας μισούμε» και πως ο πολιτισμός των διασημοτήτων καίγεται σε τρείς μόλις εβδομάδες!

ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΕΪΜΣ ΔΕΓΛΕΡΗ

O Τζέρεμι Ιγκς στους New York Times γράφει για το #Guillotine2020 hastag όχι μόνο στο tweeter, αλλά βρίσκεται και στο facebook και στο Instagram. Είναι άγριο, λίγο φοβικό και γεμάτο μίσος, αν και σε κάποια σημεία του, όλος αυτός ο θυμός των χρηστών, που δημοσιεύουν τα ονόματα τους είναι κατανοητός. Αναλύσεις για την διαδικτυακή αυτή οργή και το  Guillotine2020 έχουν υπάρξει στο τεράστιο Christian Monitor Science αλλά και στο μικρότερης εμβέλειας αλλά πολύ μαχητικά χριστιανικό Shoebat για να μετριαστεί το μίσος. Όσο δισεκατομμύρια άνθρωποι είναι κλεισμένα στα μικρά τους σπίτια, οι δουλείες τους κλείσανε, τα μεροκάματα σταμάτησαν και μπαίνει πλέον και θέμα επιβίωσης το μίσος θέριευε. Στόχος του; Τα χαϊδεμένα παιδιά της παγκόσμιας show bizz, οι διασημότητες, εθισμένες στην επίδειξη και στην προβολή και στην καταμέτρηση followers και likes αλλά και οι αμύθητα πλούσιοι. Αυτοί δηλαδή, που μας θυμίζουν να μένουμε σπίτι, ενθαρρύνοντάς μας να διατηρήσουμε το υψηλό μας ηθικό, τονίζοντας πως σ όλο αυτό είμαστε όλοι μαζί. Ο Τομ Χανκς και ο Κέβιν Ντουράντ, έχουν Covid-19 και αναρρώνουν γενναία σε πολυτελές θέρετρο στην Αυστραλία ο ένας σταρ, στη βίλα του ο κυβερνήτης του Εντερπράιζ.

Μια παρέα διάσημων τραγουδάει το «Imagine» και αν και μουσικοί οι περισσότεροι χωρίς τα μηχανήματα ήχου ακούγονται φρικτά κακόφωνοι και στο φόντο φαίνεται το πολυτελές τους περιβάλλον! Η Μαντόνα, η Τζένιφερ Λόπεζ, η Μπριτνεϊ Σπιαρς, οι Καρντάσιανς δειχνουν λυπημενες αλλά γενναίες μέρος όλου αυτού του κοσμικού Αρμαγεδδών, με άψογες αναρτήσεις στα social media που δειχνουν πως στα πολυτελή τους σπίτια υπάρχουν ειδική στο μεικ απ, στις κάμερες, στον φωτισμό και οι κανόνες της κοινωνικής αποστασιοποίησης δεν πολύ ισχύουν για αυτές.  

Αμάντα Χεσς:  «Πολιτισμός των διασημοτήτων καίγεται»

Στο άρθρο της ο «Πολιτισμός των διασημοτήτων καίγεται», η Αμάντα Χεσς αναλύει τη αλλαγή της σχέσης μεταξύ των διασημοτήτων και του κοινού κατά τη διάρκεια της πανδημίας: η Αμερική βρίσκεται σε τεράστια κρίση, αλλά οι προσωπικότητες ακμάζουν. Έρχονται μέσα στα σπίτια μας, υπενθυμίζοντας μας να παραμείνουμε στο εσωτερικό και να «παραμείνουμε θετικοί», καθώς «είμαστε όλοι μαζί σε αυτό». Το τι θα πουν αποτελεί σ αυτές τις εβδομάδες της Εφιαλτικής Άνοιξης της ανθρωπότητας, κοινοτοπία. Το ξέρουμε. Για αυτό το βλέμμα φεύγει στο φόντο, στο συνολικό κάδρο που πλαισιώνει τη φωτογένεια του σταρ. Πίσω από τον ώμο του Ρόμπερτ Ντε Νίρο αποκαλύπτεται ένα εξαίσιο σπίτι, ή ένα θαυμάσιο μπαλκόνι στο σκηνικό της Πριάνκα Τσόπρα η μια πανάκριβη, υπεροχή, μαροκέν ταπετσαρία με άλογα, που πλαισιώνει το τζάκι της Ζόι Κράβιτς. Και μέσα απ όλα αυτά μας συμβουλεύουν, σαν το Ράιαν Ρένολοντς να απασχοληθουμε δημιουργικά «για να λειάνουμε το ξύλο την ρουστίκ σοφίτα μας».

Η Τζένιφερ Λόπεζ αναρτά βίντεο με την ίδια και την οικογένειά της, για το πόσο ποιοτικό χρόνο περνούν στην ηθελημένη τους κοινωνική απομόνωση, μιας και η Φλόριντα άργησε να δώσει εντολή κοινωνικής αποστασιοποίησης και παραμονής στο σπίτι,  από την ηλιόλουστη, τεράστια πίσω αυλή του αρχοντικού της στο Μαϊάμι, όπου έχει ίδια έκταση με τρεις πολυκατοικίες στη Νέα Υόρκη. Κάπου εκεί το κοινό τελειώνει την ανοχή του. «Όλοι σας μισούμε», της γράφουν οι χρήστες. Η διαδυκιατικη ιαχή αυτή μίσους και θυμού, επαναλαμβάνεται στους λογαριασμούς των διάσημων. «We all hate you»!

«We all hate you»

Η Ανν Χέσς εντοπίζει  και ορίζει λοιπόν, πως μεταξύ των κοινωνικών επιπτώσεων του κοροναϊού είναι η ταχύτατη αποδόμηση της λατρείας της διασημότητας. Σε κανονικό χρόνο οι διάσημοι είναι πρεσβευτές της αξιοκρατίας και αντιπροσωπεύουν την αμερικανική επιδίωξη του πλούτου μέσω ταλέντου, γοητείας και σκληρής δουλειάς. Αλλά το όνειρο της κοινωνικής ανόδου, της διασημότητας, του αυτοδημιούργητου πλούτου διαλύεται όταν οι άλλοι, φοβούνται για τη ζωή τους, έχουν νεκρούς, ανησυχούν τι θα συμβεί σε περίπτωση ασθένειας και να θα τους περιθάλψουν ή θα τους αφήσουν, η δουλειά τους έχει αφήσει στον πάγκο, ταΐζουν τα παιδιά της μόνο ρύζια και μακαρόνια, ο αριθμός των θυμάτων αυξάνεται και το μέλλον δεν επιτρέπεται όνειρα μέσα στο δικό τους μικρούλι ασφυκτικά γεμάτο διαμέρισμα, όσο εκείνα των ανακτορικών μεγάρων των διάσημων. «Η διαφορά μεταξύ των δύο δεν ήταν ποτέ πιο προφανής» γράφει η Άννα Χεσς επιχειρηματολογώντας με το «# gillotine2020» και την αλματώδη κυριαρχία του στα social media. Και καθώς οι διάδρομοι των σούπερ μαρκετ αρχίζουν και ερημώνουν από τον κόσμο που δεν μπορεί να ψωνίσει, «κάποιοι έχουν προτείνει ότι ίσως θα έπρεπε να αρχίσουν να τρώνε τους πλούσιους» γράφουν οι New York Times. Έτσι, όταν ο Φαρέλ Ουίλιαμς ζήτησε από τους followers του να κάνουν δωρεάς για να βοηθηθούν οι γιατροί και οι νοσηλευτές και οι εργαζόμενοι στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά του κορωνοϊού, εκείνοι αντέδρασαν με τόση βοή – οργή, λέγοντας το να το κάνει πρώτος, να πει το ακριβές ποσό της δωρεάς του και να ποντάρει τις αποδείξεις. Οι Κριστιάν Μπελ και Νταξ Σέπαρντ έχουν ξεφωνηθεί ως ιδιοκτήτες πολλών ακινήτων, για να δείξουν κατανόηση στους ενοικιαστές τους και να δείξουν εμπράκτως την ανθρωπιά και την υποτιθέμενη γλυκύτητα τους.

Η Έλεν Ντετζένερις ξαπλώνει στον αναπαυτικό καναπέ της, κουβεντιάζοντας με διάσημους φίλους της για το πως είναι δημιουργικοί σ αυτή την απομόνωση και αν κάνουν μαθήματα μέσω video για να διευρύνουν τις γνώσεις τους. Μπροστά της έχει πολυτελείς σπάνιες εκδόσεις λευκωμάτων, ένα υπέροχο χειροποίητο τραπεζάκι και πίσω μια εξαίσια θεά από τεράστιο παράθυρο που βλέπει σε έναν συγκλονιστικό κήπο. Ο κωμικός Κέβιν Τ. Πόρτερ βλέποντας αυτή την εικόνα τάχα εμψύχωσης εγκλεισμού του απλού λαού, ζητά να του ποστάρουν ιστορίες από εργαζόμενους στις δουλειές της Ντετζένερις, την οποίο ονόμαζε ως τη «πλέον διαβόητη κακιά όλων των κακών ανθρώπων στο Χόλυγουντ». Ο Τζέρεμι Ιγκς, στο δικό του άρθρο, προβληματίζεται αν εντέλει οι διάσημοι πρεπει να αισθάνονται υποχρεωμένοι να μιλήσουν για την κρίση του κοροναϊού για να είναι πρώτα απ όλα στην επικαιρότητα ή αν είναι πιο υπεύθυνο -και πιο έξυπνο- για αυτούς να διατηρούν ένα χαμηλό προφίλ και να το αφήνουν σε εκείνους με περισσότερη τεχνογνωσία και γνώσεις για να προσφέρουν συμβουλές.

Οι Χριστιανοί για το Guillotine2020 και η προσπάθεια να μετριαστεί η οργή

Οι χριστιανοί του Christian Monitor Science και του Shoebat προσπαθούν να μετριάσουν την διαδικτυακή οργή του Guillotine2020, για όποιες κοινωνικές αντιδράσεις συμβούν στο μέλλον, ειδικά αν η κρίση του Covid-19 συνεχίσει. Κάνοντας αναφορά στα επίσημα στοιχεία του Labor Department, σα να λέμε του Υπουργείο Εργασίας, που μιλά ούτε λίγο ούτε πολύ, για 10.000.000 άνεργους Αμερικανούς, επίσημα, σε μόλις δυο εβδομάδες (!!!), περνάει στην επιχειρηματολογία του πως πρεπει να είμαστε ψύχραιμοι και να μετριαστεί η οργή. Ο Άντριου Μπισάντ που υπογραφεί το άρθρο ξεκινά με το απόσπασμα που αποδίδεται τόσο στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, όσο και στον Άγιο Γεννάδιο της Κωνσταντινούπολης λέει πως «Οι πλούσιοι υπάρχουν για χάρη των φτωχών και οι φτωχοί για τη σωτηρία των πλουσίων» και ενώ υπενθυμίζει την ευαγγελική ρήση πως είναι «ευκολότερο για μια καμήλα να περάσει από το μάτι μιας βελόνας παρά για έναν πλούσιο άνθρωπο να εισέλθει στον Ουρανό» περνάει στο Twitter και στο hashtag # guillotine2020, που είναι πιο δημοφιλές απ τα παρακλάδια του στο face book και στο Instagram. Θυμίζει πως η Γαλλική Επανάσταση και η γκιλοτίνα που έκοβε κεφάλια αριστοκρατών και ανάλγητων για τα δεινά του κόσμου ευγενών, τελικά αντικατέστησε στην εξουσία, άλλους τυράννους και πως  το hashtag # guillotine2020 έχει γίνει πολύ δημοφιλές, με τους ανθρώπους να καλούν σε γενική βία ενάντια σε πλούσιους και ισχυρούς ανθρώπους, διασημότητες και πολιτικούς, που φαίνεται να αγκαλιάζονται και από τα δύο άκρα του αμερικάνικου πολιτικού φάσματος. Κατανοεί ο αρθρογράφος τους θυμωμένους ανθρώπους αλλά ζητά να μην συμμετέχει το κοινό σ αυτό το διαδικτυακό κάλεσμα, αλλά ούτε στις απόρροιες του, τονίζοντας πως η βία δεν είναι λύση. Εν τω μεταξύ οι χρήστες στο guillotine2020 πληθαίνουν, τα «We all hate you», επίσης, οι διασημότητες δειχνουν να χουν πάρει το μήνυμα και να μαζεύονται, οι πλούσιοι κάπου λείπουν και η οργή αρχίζει να κηρύττει ακρότητες.