Το προηγούμενο Σάββατο ταξιδέψαμε κάτω από καταρρακτώδη βροχή στο θρυλικό Stratford-upon-Avon, την πατρίδα του μεγίστου τέκνου της Αγγλίας Γουίλιαμ Σαίξπηρ, για να παρακολουθήσουμε την παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου του Simon Reeve:
Ο Simon Reeve είναι εδώ και χρόνια διάσημος παρουσιαστής εκπομπών στο BBC με επίκεντρο τα ταξίδια. Εκπομπές που όμως ρίχνουν το βάρος όχι στο γκλάμουρ και στα πεντάστερα ξενοδοχεία, αλλά στην ομορφιά αλλά και την ασχήμια του κόσμου που μας περιβάλλει: εμφύλιες συρράξεις, προσφυγιά, παιδική εργασία, κλιματικές καταστροφές…
O Simon έζησε μια περιπετειώδης ζωή με ταραγμένα εφηβικά χρόνια, σημαδεμένα από τον αλκοολισμό, την μικροπαραβατικότητα και την έλλειψη νοήματος στη ζωή του που τον οδήγησαν μέχρι την τάση αυτοκτονίας. Βρήκε όμως το κουράγιο να συνεχίσει και να κυνηγήσει βήμα-βήμα την επιτυχία στη ζωή, χωρίς τυπικά προσόντα και μην έχοντας τελειώσει ούτε το Λύκειο. Γεννημένος στις εργατικές συνοικίες του δυτικού Λονδίνου, ο σημερινός άφοβος ταξιδιώτης μπαίνει για πρώτη φορά σε αεροπλάνο ως ενήλικας. Κοιτάζοντάς τον και ακούγοντάς τον να μιλάει σήμερα, με εξαιρετικά Αγγλικά και άνεση ηθοποιού του Χόλιγουντ, τίποτα δεν προδίδει αυτή την ταραχώδη νεανική ηλικία. Ξεκινάει ως υπάλληλος στα υπόγεια των Sunday Times, όπου κάνει διαλογή της αλληλογραφίας. Μέχρι που για πρώτη φορά του ανατίθεται η αποστολή να συναντήσει δύο τρομοκράτες εκ μέρους της εφημερίδας. Η μια αποστολή γίνεται δύο και τρεις και ο Simon Reeve καταλήγει να γίνει ειδήμων της αντιτρομοκρατίας παγκοσμίως, έχοντας γράψει και σχετικό βιβλίο πολύ πριν την Ενδεκάτη Σεπτεμβρίου όπου προέβλεπε αντίστοιχο μεγάλο χτύπημα της Αλ Κάιντα.
Με τη φήμη έρχεται και η αλλαγή πορείας προς ένα τρόπο ζωής λιγότερο τζεϊμσμποντικό: αρχίζει τις εκπομπές στην τηλεόραση του BBC. Ξεκινάει με το γύρο των -Σταν (Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, και λοιπών κεντροασιατικών χωρών). Συνεχίζει με μια εξαιρετικά πρωτότυπη σειρά ντοκιμαντέρ σχετικά με τα μη αναγνωρισμένα κράτη του πλανήτη μας: Σομαλιλάνδη, Νότια Οσσετία, Τρανσνίστρια…Ακολουθούν η περιήγησή του στις χώρες του τροπικού του Καρκίνου… και πολλά άλλα αξιόλογα ντοκιμαντέρ, όπως οι δρόμοι του καφέ και του τσαγιού όπου μας δείχνει την εκμετάλλευση που υφίστανται εκατοντάδες εργάτες ώστε να μπορούμε να απολαμβάνουμε τα αγαπημένα μας ροφήματα
Η πιο πρόσφατή του περιπέτεια είναι είναι η κάθετη κατάβαση της Βόρειας Αμερικής από την Αλάσκα μέχρι την κεντρική Αμερική, όπου μας ταξιδεύει στα τεράστιες Αμερικανικές πεδιάδες και πολιτείες, όπου η εξαθλίωση, οι εξαρτήσεις και οι περιβαλλοντικές καταστροφές συνυπάρχουν δίπλα δίπλα με τον αμύθητο πλούτο:
Στα πλάνα του, το δεύτερο σκέλος του ντοκιμαντέρ, η κατάβαση από την βόρεια μέχρι τη νότια Λατινική Αμερική. Tα ντοκιμαντέρ του περιλαμβάνουν και λιγότερο περιπετειώδεις προορισμούς, όπως η Αυστραλία και η Μεσόγειος, που όμως καταφέρνει με τη θεματολογία που επιλέγει να τις κάνει να φαντάζουν εξίσου περιπετειώδεις. Στην πρόσφατη περιήγησή του στη Μεσόγειο, θίγει το θέμα του προσφυγικού και της παράνομης μετανάστευσης, ακολουθώντας πρόσφυγες από την υπο-Σαχάρια Αφρική στην αγωνιώδη πορεία τους να διαβούν τα ευρωπαϊκά σύνορα στο ισπανικό προτεκτοράτο της Θέουτα και καταπιάνεται με την κλιματική αλλαγή και την καταστροφή που αυτή έχει φέρει στη βιοδιαφορετικότητα και την αλιεία της Μεσογείου.
Ο Simon έχει περάσει και από την Ελλάδα. Το αφιέρωμά του στη χώρα μας, σε δύο μέρη, είναι πραγματικά ένα αξιολογότατο πόνημα όπου ενώ εκθειάζει τα τουριστικά μας κάλλη και τον εθνικό μας χαρακτήρα, βρίσκει τον τρόπο να φέρει στην επιφάνεια κοινωνικά θέματα και αξιοπερίεργες για έναν Αγγλο κοινωνικές ιδιαιτερότητες – πραγματικά αξίζει να το δείτε!
https: www.dailymotion.com/video/x6sw5ie
Συναντάει τον Ανωγειανό ιερέα πατέρα Ανδρέα Κεφαλογιάννη με το γνήσια κρητικό χόμπι της σκοποβολής και της οπλοφορίας. Φιλοξενείται από τους ριζοσπάστες μοναχούς της σκληροπυρηνικής Μονής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους, γυρνάει καβάλα στα τρακτέρ τους και τσουγκρίζει τα ποτήρια με το τσίπουρό τους. Οδηγεί δίπλα στην ακτογραμμή της Λέσβου όταν απαθανατίζει με το συνεργείο του από το πουθενά να ξεπροβάλλει ένα φουσκωτό με πρόσφυγες που τελικά φτάνει στην ακτή ξεφορτώνοντας γυναικόπαιδα. Ανακαλύπτει μοναδικά ελληνικές πατέντες επικίνδυνης οδήγησης, περνάει από το εργοστάσιο της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα και από τις αρκούδες της ΜΚΟ Αρκτούρος του πρώην Δημάρχου Μπουτάρη στο Νυμφαίο και ξενυχτάει στη Θεσσαλονίκη στο κέντρο, όπου εμφανίζεται η Πέγκυ Ζήνα, μαθαίνοντας στο κοινό του Ηνωμένου Βασιλείου την μοναδικά ελληνική πολιτιστική ιδιαιτερότητα που ονομάζεται μπουζούκια. Ο Simon δηλώνει ότι το αποτέλεσμα αυτών των εμπειριών είναι ότι έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα και έχει ερωτευτεί το “ανεξάρτητο και παθιασμένο χαρακτήρα” των Ελλήνων. Επέστρεψε άλλωστε για να περάσει τις καλοκαιρινές διακοπές του 2019 στη Σύμη.
«Ο κόσμος μας είναι ένα κατά βάση ασφαλές μέρος με κατα κύριο λόγο φιλικούς και φιλόξενους ανθρώπους – εκτός από τους Παριζιάνους!”
Οι προτροπές του προς εμάς είναι φυσικά να ταξιδεύουμε και να βγαίνουμε όσο συχνά μπορούμε από την “comfort zone” μας. Να έχουμε το θάρρος να δοκιμάζουμε τα τοπικά φαγητά που μας φαίνονται περίεργα (“ήταν ωραίο αυτό που έφαγα; Οπωσδήποτε όχι! Ήταν όμως κάτι που θα θυμάμαι για πάντα; Οπωσδήποτε ναι!”), αλλά παράλληλα να έχουμε πάντα την επίγνωση του πόσο τυχεροί είμαστε που όχι μόνο έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύπτουμε μέρη και εμπειρίες που 100 χρόνια πριν, μόνο αυτοκράτορες θα μπορούσαν, αλλά και του πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε γεννηθεί και μένουμε σε προνομιούχα μέρη – η εκπαίδευση και το σύστημα υγείας για τα οποία παραπονιόμαστε είναι ότι θα ονειρεύονταν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη. Ο κόσμος ήταν πολύς και οι δυνατότητες για ερωτήσεις και κουβέντα λίγες, οπότε η συζήτηση δε στράφηκε σε πιο βαθιά θέματα που μου περνούσαν από το μυαλό: πως τα εκατομμύρια άνθρωποι αυτοί που δεν απολαμβάνουν τα προνόμιά μας βρίσκονται σε αυτή την εξαθλιωμένη κατάσταση ακριβώς επειδή εμείς απολαμβάνουμε τα προνόμιά μας. Και πως το γεγονός ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της ανθρωπότητας είναι σε χειρότερη μοίρα από “εμάς” δε μπορεί να λειτουργεί ως εμπόδιο και εφησυχασμό στην συνεχή μάχη της ανθρωπότητας για πρόοδο. Άλλωστε, είναι όλα θέματα που έχει ήδη αγγίξει στις εκπομπές του. Ο κόσμος κατά τον Simon Reeve είναι ένα κατά βάση πολύ ασφαλές και φιλικό μέρος που μας περιμένει να το ανακαλύψουμε – “μην πιστεύετε τη συνεχή καταστροφολογία πολλών μίντια!! Ο κόσμος μας είναι ένα κατά βάση ασφαλές μέρος με κατα κύριο λόγο φιλικούς και φιλόξενους ανθρώπους – εκτός από τους Παριζιάνους!”
Υπάρχει εκεί έξω ένας τεράστιος κόσμος που περιμένει να τον ανακαλύψουμε
Και σκέφτηκα πόσο χρήσιμο θα ήταν και για τη χώρα μας είτε να παίζονται οι εκπομπές του αυτές στην τηλεόραση είτε να αποκτήσουμε ένα αντίστοιχο πρόγραμμα που δε θα στέλνει Ελληνες δημοσιογράφους σε τζάμπα διακοπές στην Πέμπτη Λεωφόρο και το Μπουρτζ Αλ Αράμπ του Ντουμπάι, αλλά θα παρουσιάζει τον κόσμο μας έτσι όπως είναι, ανοίγοντας μυαλά και ξυπνώντας συνειδήσεις. Και να μας βάλει να σκεφτούμε ως Ελληνες ότι ναι, η Ελλάδα είναι ένα από τα πιο όμορφα μέρη στον κόσμο, αλλά πέρα από τη Μύκονο και τα Κουφονήσια, υπάρχει εκεί έξω ένας τεράστιος κόσμος που περιμένει να τον ανακαλύψουμε. Διότι έτσι μπορούμε να ανακαλύψουμε και να καλυτερεύσουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό.