Γύρω ο κόσμος στο pause και πάνω ένα μαύρο σύννεφο. Τα ταξίδια που δεν γίνονται πια, οι άνθρωποι που δε βλέπεις, το ασταμάτητο καθημερινό μέτρημα κρουσμάτων και -έλεος!- νεκρών, η απομόνωση και η μοναξιά να σου δαγκώνουν λυσσαλέα, όποιο σημείο σου πάλλεται με αίμα. Ο Covid 19 και οι μεταλλάξεις του, σα να ζεις σε ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ, σε μια δυστοπική οικειότητα όπου παίζει να είσαι και εσύ μια ρέπλικα ανθρώπου. Η παγωνιά -τώρα βρήκε και αυτή!- σα κοφτερή λαμαρίνα, να κλείνει τις πόρτες και τα παράθυρα να μην ακούγεται ούτε ο δρόμος, ούτε οι ήχοι της ζωής που -δε μπορεί!- συνεχίζεται. Αν συναντήσεις άνθρωπο στο σούπερ μαρκετ, ή στον βουβό καφέ, θα σε πιάνει και μια ανατριχίλα γιατί με τη μάσκα όλοι μοιάζουν με τον Χάνιμπαλ Λέκτερ και μπορεί να λιμπίζεται το λοβό του αφτιού σου -και εσύ τον δικό του, ίσως! Είναι και η μόνη δικαιολογία για να πεις την ατάκα: «απόψε έχω έναν φίλο για δείπνο»…
Ω! Ναι, αφήνεις την τηλεόραση ανοιχτή για να ‘χεις ήχο συντροφιάς. Ξεχειλίζει το δωμάτιο βορβορώδεις ειδήσεις για το είδος μας. Το σεξ ως βία! Βιασμοί, ξύλο, γυναίκες και κοριτσάκια να πρεπει να ικανοποιήσουν τους ισχυρούς του παιχνιδιού και «μα ήταν συναινετικό» αυτό η άγρια σαρκοφαγία της όποιας δυείσδησης! Χάνεσαι απ τις τόσες σεξουαλικές καταγγελίες! Δε μπορεί, ψελλίζεις! Εξουθενωτικές λεπτομέρειες. Λόγια για πράξεις απεχθείς. Πολλά λόγια, εμμονικά με μια λαγνεία ύποπτη για τηλεθέαση. Η τηλεόραση ως τιμωρός του σεξισμού, με έναν αλληθωρισμό πνιγμένο, να κοιτάει λάθρα, πως θα σελωθούν τα νούμερα, αδηφαγία ακόρεστη για όλο και πιο σκανδαλοθηρικές λεπτομέρειες. Να γίνει και λίγο ντόρος, βρε αδελφέ, για να δείξουμε πόσο είμαστε με τη πλευρά των θυμάτων, καλοί εμείς, άσχετα απ το κίνητρο μας, της δαντελωτής μας, λεπτοδουλεμένης απληστίας για υψηλά νούμερα τηλεθέασης. Να, πάρε λεπτομέρειες με σεξ. Να, πάρε και επίδειξη των απόψεων των παρουσιαστριών. Οι ψυχαγωγικές εκπομπές, θα διακόψουν την ανταλλαγή αβροφροσύνης με τους καλεσμένους, τα ζώδια και τις συνταγές μαγειρικής ή τις στημένες ιστορίες «απλών» ανθρώπινης για να ανακρίνουν δικηγόρους, να μιλήσουν με σοβαρούς αστυνομικούς, να αποκαλύψουν -μάπα! Ποτέ και τίποτα!- κυκλώματα μαστροπείας, να ρωτήσουν τους ειδήμονες ρεπόρτερ όλο σοβαρότητα «και; τι νέα;». Φυσικά και θα τοποθετηθούν τα πάνελ! Όμορφοι νέοι, που εμφανίστηκαν κάποτε σε ένα ριάλιτι και που πρεπει να πουν την άποψη τους τώρα, με ασύντακτες προτάσεις και κακή γραμματική. Ναι, κάνουν καλά, γιατί δικαιούνται άποψης ενάντια στη βία! Ναι, κάνουν κακά, γιατί τόσο οδυνηρά θέματα, που μας ματώνουν, δεν αντιμετωπίζονται μασώντας τα κλισέ, ως τσιχλόφουσκες της τηλεθέασης. Η μια παρουσιάστρια κλαίει λέγοντας το θέμα, ασφαλής με το πανάκριβο της ρίμελ, που δεν θα στάξει για να χαλάσει το περίτεχνο μακιγιάζ. Η άλλη την πατάει με την ατάκα για νέους και ωραίους και πλούσιους και ελάτε, τώρα, όλοι ξέρουμε πως δεν έλεγε αυτό. Πέσαμε να την φάμε, κατάφωρα αδικώντας την. Μια άλλη, καλεί τον βετεράνο να της πει, που του είπαν τις λεπτομέρειες του βιασμού.
Μες σ’ όλον αυτόν τον όλο και κορυφούμενο θόρυβο που σου τρυπάει τα ακουστικά τύμπανα και πιάνει κέντρο κρανίου, να και ο κάποτε υπερνομάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης, να σπάει την σιωπή του και να μας λέει «θα πω κάτι που δεν έχεις ξανακουστεί (έλα! Για πες, για πες…). Αν όλα όσα είδαν τώρα το φως της δημοσιότητας, είχαν βγει πριν από 20-30 χρόνια, θα είχαν ψηφιστεί νόμοι και δεν θα τολμούσε κανένας αλητήριος να έφτανε σε τέτοιες πράξεις». Πριν 20 – 30 χρόνια ο ίδιος δεν ήταν μέλος κυβερνήσεων και ισχυρός πολιτικός άνδρας, όχι! Μετα βέβαια φρόντισε να μας ενημερώσει και αλλοίμονο πως θα κάνει τηλεόραση! Ταχτοποιήθηκαν οι αλιτήριοι, λύθηκε το θέμα και όλο αυταρέσκεια και αυτός και όλοι οι υπόλοιποι, κάναν το καθηκον τους απέναντι στα θύματα και τέλος η βία και επόμενο θέμα, τι θα φορεθεί την άνοιξη… αν υπάρχει άνοιξη σ αυτόν τον ατελείωτο χειμώνα! Αν επιτραπεί να κυκλοφορήσουμε ξανά και να ακουμπήσουμε ο ένας τον άλλον. Αν, ανοίξουμε τα παράθυρα και τις πόρτες να μπει αεράκι και η ευωδία απ τους λουλουδάκια και τους βασιλικούς και ας είναι και σε γλαστρούλα στο περβάζι. Αν, έχει πάλι ήλιο και βαστάει πολύ η μέρα. Αν…
To απόσπασμα από την στήλη FROM USA WITH LOVE της Αλεξάνδρας Τσόλκα, βρίσκεται στο περιοδικό DOWN TOWN, που κυκλοφορεί κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα, με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, στα περίπτερα.
