Μπείτε στη θέση ενός ανθρώπου, που ζει για τουλάχιστον μια πενταετία και βάλε, σε μια άλλη ήπειρο και επιστρέφοντας στη χώρα, ανοίγει να δει ελληνική, ψυχαγωγική τηλεόραση. Όχι, όχι! Δεν το κάνει επειδή δεν έχει internet, η συνδρομές στις τηλεοπτικές πλατφόρμες ασκούν, πλέον, την σπουδαία τέχνη του σινεμά ακόμα και σε σειρές πολυετούς διάρκειας. Η κίνηση του ανοίγματος της οικοσκευής καθώς και η ρυθμική εναλλαγή των καναλιών, γινεται μηχανικά, γιατί τα δάχτυλα έχουν κυτταρική μνήμη, μόλις βλέπουν τιβικοντρόλ. Το άτομο επιθυμεί, ενδόμυχα, ίσως, να αποκτήσει μια αίσθηση του τι θεωρείται σπουδαίο και στον Αφρό των Ημερών, μέσα από «μια πλάγια προβολή της πραγματικότητας πάνω σ’ ένα παραμορφωμένο επίπεδο αναφοράς με ακανόνιστους κυματισμούς» που θα λέγε και ο Μπορίς Βιάν και με το συμπάθιο που τον πετάμε μες σ΄ αυτό το ασαφές ακόμα και ίσως ήσσονος σημασίας κείμενο. Λοιπόν;… Ω! Μα τα άτομα, όλα αυτά τα χρόνια, ίσως και τις πρόσφατες δεκαετίες, είναι τα ίδια ακριβώς. Ίσως πιο νέα! Για την ακρίβεια αναλλοίωτα, ως ταφικά πορτρέτα της όασης Φαγιούμ, του Καΐρου, δηλαδή καλοφτιαγμένα, καλοδιατηρημένα, πολυτελείας και ανέπαφα στο χρόνο!
Μα όλοι παρουσιαστές και συνεργάτες – συμπαρουσιαστές ομοτράπεζοι, έχουν την ίδια πόζα αυθεντίας και καταξίωσης, ως άτυποι συνεχιστές του Οίκου Σλέσβιχ – Χόλσταιν – Σόντερμπουργκ –Γκλύξμπουργκ, που σ αυτούς ακριβώς το έμβλημα που αναγράφονταν, μια φορά και έναν καιρό, στον θυρεό του ελληνικού βασιλείου, «Ισχύς μου η αγάπη του λαού». Και όμως -και τι κρίμα! Η τηλεθέαση όλων των εκπομπών είναι εξαιρετικά χαμηλή, γιατί είναι πολύ μικρό πια το κοινό που κοιτά τηλεόραση απ την οικοσκευή και προτιμά την αναπαραγωγή καυγάδων – ειδήσεων – καυτών στιγμών – περιλήψεων στο YouTube και εν γένη στο διαδίκτυο. Για αυτούς, η τηλεοπτική τους ύπαρξη, είναι Κόσμος, σφαιρικός, άφθαρτος, αναδυθείς αφ’ εαυτού! Το μικρό ή έστω κανονικό τους, φρεσκοβαμμένο πλατό είναι ήλιος και ο γαλαξίας των άλλων εκπομπών και καναλιών, περιστρέφεται γύρω τους! Ως αυτοαναγορευμένες μικρές, καλοφωτισμένες θεότητες θεωρούν πως με τον λόγο τους δημιουργούν γη και νερό, χλωρίδα και βλάστηση, έρημο και δάση. Αυτοπεποίθηση, απολυτότητα, υπερτονισμένη καταδεκτικότητα και επίπλαστη ταπεινότητα που ξαφνικά ραγίζει!..
…Οι ρωγμές αποκαλύπτουν την σύγκρουση των τεράστιων κεντρικών στο πλάνο «εγώ». Και αρχίζουνε καβγάδες! Τσακωμοί! Απαντήσεις από αέρα της εκπομπής που νομίζουν πως τους ανήκει σε κάποιων άλλων το κανάλι και με τις συχνότητες του ελληνικού λαού! «Μου πες» και «σου πα»! «Μου χρωστάς» και «σε έφτιαξα» και «σου έδωσα την ευκαιρία να καθίσεις δίπλα μου»! «Μου χρωστάς, δε σου χρωστάω, έχε γεια σε χαιρετάω» και «κανείς δε φτιάχνει κανένα» και «κανείς δεν είναι κανενός, μάρτυς μου είναι ο Θεός. Ο άνθρωπος ο λογικός είναι τύπος λαϊκός» (σ.σ.: Μάκης Δημάκης στα ωραία του!). Αλλού, περιφρονείται μια άλλη παρουσιάστρια γιατί «ρωτάει χαζά», που στο δικό τους το πλατό πέφτουν οι ερωτήσεις ύστερα από διαβούλευση πέντε συμβούλων που χουν από δυο διδακτορικά ο καθένας και άσε τα μάστερ, που ποιος τα υπολογίζει τώρα αυτά, μωρέ! Και γενικά όλοι οι τηλεοπτικοί καλοβαμμένοι και καλοχτενισμένοι αστέρες της ψυχαγωγικής τηλεόρασης, είναι πάνω απ όλα εύθικτοι! Ως συνεχιστές του περιβόητου κουτσάβάκη Νότη Ντάγκλαρη, με τ’ όνομα, έχουμε λυμένο το κόκκινο ζωνάρι τους, να σέρνεται στα τηλεοπτικά πλατό, μπα και το πατήσει κανείς «συνάδελφός» τους, να τον αρχίσουν στις φαλτσετιές!…
Και κάπου εκεί, παίρνουν το καβγά, οι γειτόνισσές της τηλεοπτικής ρούγας και αρχίζουν τα σχόλια, οι τοποθετήσεις, η απόδοση του δικαίου, η τήρηση ισορροπιών, η έκφραση προηγουμένων. Κάποτε την ίδια ώρα που παίζουν απέναντι οι εκπομπές. Άλλοτε λίγο μετά και μπλέκονται όλοι μαζί και σχολιάζουν τον καβγά και ρίχνουν λάδι στη φωτιά ή πυροδοτούν καινούργια! Και δε τελειώνει εδώ το πράγμα… Στήνεται το καραούλι! What means καραούλι των τηλεοπτικών συνεργείων; Μη κάνετε πως είστε ντιπ ανίδεοι και δεν σας το έχουμε, γιατί για να μας διαβάζετε -δε μπορεί!- ψαγμένα παιδιά είστε! Σημαίνει, πως ως σύγχρονοι κλέφτες και αρματολοί ρεπόρτερ και καμεραμενατζήδες που λέγε και η Μαλβίνα, αντί να κάνουν κάνα ρεπορτάζ της προκοπής, καμία συνέντευξη, κάνα αφιέρωμα σε κάνα αξιόλογο του καιρού, παραφυλάνε, παραμονεύουν, ενεδρεύουν, κατοπτεύουν, στις άλλες εξόδους των άλλων πλατό, άλλων εκπομπών απ τα άλλα στούντιο, των άλλων καναλιών, σε άλλους που κάνουν όμως, τις ίδια μ αυτούς ακριβώς δουλειά και που μελλοντικά θα αντιστραφούν οι ρόλοι και θα είναι αυτοί οι άλλοι, που θα τους την έχουν στημένη στο άλλο τους πλατό, της άλλης εκπομπής, του άλλου καναλιού! Κοινώς; Άλλα αντ’ άλλων!
