Απόπειρα δολοφονίας έγινε τα ξημερώματα της Δευτέρας, 27 Ιουλίου, όταν δύο κουκουλοφόροι πυροβόλησαν τον Στέφανο Χίο επιχειρώντας να τον σκοτώσουν. Η πρώτη σφαίρα πέρασε χιλιοστά δίπλα από την καρωτίδα του γνωστού δημοσιογράφου, ενώ η δεύτερη σφαίρα δίπλα από την καρδιά. Εδώ στο βίντεο που ακολουθεί ο ίδιος ο Στέφανος Χίος για την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του:
Το τι μπορεί να κρύβει αυτή η απόπειρα δολοφονίας, παρότι παρουσιάζει ιδιαίτερο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, θα το αφήσω να το διαλευκάνουν οι πιο ειδικοί. Όμως από την πρώτη στιγμή που έμαθα την είδηση, περιμένω να δω την αντίδραση των αρχηγών των κομμάτων, των πολιτικών, τουλάχιστον την αντίδραση του αρμόδιου υπουργού προστασίας του πολίτη. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης τηρεί σιγή ιχθύος και το ίδιο και επισήμως η Ελληνική αστυνομία. Να θυμίσω ωστόσο πως ο κύριος Χρυσοχοΐδης συμπωματικά, είναι ο ίδιος υπουργός, και ήταν στην ίδια ακριβώς θέση όταν δολοφονήθηκε ο δημοσιογράφος Σωκράτης Γκιόλιας. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις έχουμε ένα υπουργό προστασίας του πολίτη να σιωπά, να αδιαφορεί, να «κλείνει το μάτι» και να μην καταδικάζει το έγκλημα. Η αντίδραση των «υπερασπιστών» της δημοκρατίας λοιπόν, μέσα από μία εκκωφαντική σιωπή η οποία και συνεχίζεται. Δεν θα σας μιλήσω για τον Στέφανο. Προσωπικά τον είχα γνωρίσει πριν πάρα πολλά χρόνια όταν ήταν στην αρχή της δημοσιογραφίας και μάλιστα αν δεν με ξεγελά η μνήμη μου, ήταν στον ANT1 TV και παρουσίαζε τα αθλητικά στο κεντρικό δελτίο. Ένα παιδί ευγενικό και μετρημένο, χαμογελαστό και σεμνό. Το πως και γιατί εξελίχθηκε στον σημερινό «διαταραγμένο» Στέφανο Χίο, δεν είναι δική μου δουλειά να το αναλύσω. Αλλά όταν κάποιος εγκληματίας επιχειρεί να σκοτώσει τον οποιοδήποτε άνθρωπο – με τον οποίο προφανώς διαφωνείς, – και εσύ αντιδράς σαν να μην συνέβη τίποτε, είσαι το ίδιο ένοχος ή με κάποιο συμβολικό τρόπο, επικροτείς το ίδιο το έγκλημα. Να προσαρμόζεσαι σε μία βαθύτατα άρρωστη κοινωνία, δεν σε κάνει προσωπικά υγιή. Αν παραμένεις αμήχανος ή σιωπηλός στο έγκλημα επειδή η απόπειρα έγινε σε εκείνον που μέχρι και σήμερα υπήρξε ο προφανώς ο «θύτης», είναι σαν να «φτύνεις» την Δημοκρατία ή να μην την υπηρέτησες ποτέ.
Το ζητούμενο εδώ είναι πως δύο στυγνοί εγκληματίες προσπάθησαν να εκτελέσουν κάποιο «συμβόλαιο θανάτου» για το οποίο η πολιτεία κάνει τα στραβά τα μάτια. Και όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, κράτησαν αποστάσεις μεταδίδοντας πολύ συνοπτικά την είδηση της απόπειρας δολοφονίας ενός συνανθρώπου μας, που καλώς ή κακώς όποιος και να είναι, δεν παύει να είναι γιός, πατέρας, σύζυγος κάποιου. Μετά την απόπειρα εναντίον ενός δημοσίου προσώπου, επέρχεται η σιωπή ασυρμάτου. Πως είναι δυνατόν να δικαιολογήσουμε μια απόπειρα δολοφονίας ως προς τον οποιοδήποτε; Θα ανεχτούμε σαν κοινωνία τέτοιες ενέργειες, επειδή το θύμα αυτού καθ’ αυτού είναι ενοχοποιημένο; Πόσο πιο βλοσυρή και επικίνδυνη είναι αυτή η αντίληψη; Τι θα γινόταν αν στην θέση του Στέφανου Χίου βρισκόταν ο Πρετεντέρης, ο Πορτοσάλτε ο Χατζηνικολάου, ο Ευαγγελάτος, ή η Σία Κοσιώνη; Θα βγαίναν άπαντες και θα καταδίκαζαν την απόπειρα δολοφονίας, και θα είχαμε ένα «πανηγύρι» δηλώσεων και ρεπορτάζ. Αν η κοινωνία, η πολιτεία, το κράτος το ίδιο παραμένει σιωπηλό και αμήχανο, την στιγμή που άνθρωποι του υποκόσμου αποπειρώνται να δολοφονήσουν έναν δημοσιογράφο-άνθρωπο που δεν μας είναι αρεστός, πόσο περισσότερο διάκριση μεταξύ των πολιτών, των ισότιμων Ελλήνων θα καλλιεργεί αυτή η «δημοκρατική» Ελληνική κοινωνία; Που βρίσκεται η έννοια δικαίου και η δημοκρατία, η ισότητα, η διαφάνεια, και η ασφάλεια που θα πρέπει να νιώσει ο κάθε πολίτης σε μία τέτοια ενέργεια;
Τρομαχτική ήταν και η γελοία αντίδραση του νοσοκομείου. Βλέπουμε ένα άνθρωπο κυριολεκτικά να αιμορραγεί πνιγμένο στα αίματα, και αντί να σημάνει συναγερμός να τρέξουν γιατροί νοσοκόμοι να τον βοηθήσουν… του δίνουν «πληροφορίες» για το πως ο «ετοιμοθάνατος», θα πρέπει να οδηγήσει για να πάει ακόμη πιο δίπλα… Από τη στιγμή που η κοινωνία, η πολιτεία και ο καθένας από εμάς, επιτρέψει να γίνονται απόπειρες δολοφονίες ή και δολοφονίες, ως προς τους ενοχοποιημένους ή τους ενόχους, τότε θα είναι εύκολο να ενοχοποιήσουμε αυτόν που θέλουμε να δολοφονήσουν. Αν όλοι εκείνοι που μας κυβερνούν βγάλουν τον σκασμό επειδή ο Στέφανος δεν είναι αρεστός ή αποδεκτά «αξιόλογος» σαν δημοσιογράφος, τότε ο κάθε ανεπιθύμητος ή ενοχλητικός δημοσιογράφος θα επιτρέπεται να δολοφονείτε εν ψυχρώ και ούτε γάτα ούτε ζημιά, σε μία γκανγκστερική πολιτεία που επιτάσσει την ίδια δολοφονία του πλουραλισμού και του Τύπου. Έχει, ήδη, η παρούσα κυβέρνηση, ανοίξει ένα πολύ επικίνδυνο δρόμο με την σιωπή της. Και όχι μόνο η παρούσα κυβέρνηση, αλλά όλα τα κόμματα, οι πολιτικοί που τα διοικούν και μας κυβερνούν, αλλά και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι. Το «καλά να πάθει» παγιώνεται από αυτό το σύστημα, το οποίο και εκπαιδεύει λανθασμένα και φασιστικά την κοινή γνώμη. Η «αμφιλεγόμενη δημοσιογραφία», λοιπόν θα πρέπει να δικαιολογείτε «ως έγκλημα». Άρα το επόμενο στάδιο είναι να γίνουμε Τουρκία και να καταργηθούν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωση, για να έχει τον πλήρη έλεγχο η Ελληνική κυβέρνηση. Γιατί τόσο σκοτάδι σε μια υπόθεση ανθρωποκτονίας από την Ελληνική Αστυνομία; Μήπως ετοιμαζόμαστε να δούμε ένα νέο παρακράτος να διοικεί την Ελλάδα;… Και εδώ πρέπει όλα τα κόμματα να πάρουν θέση.
O Francesco Vitali (https://www.facebook.com/frankovitali), ζει και εργάζεται στο Μπέβερλι Χιλς, στο Λος Αντζελες. Είναι επιχειρηματίας στο χώρο της πρωτοπόρας κοσμητικής και των καλλυντικών, ενώ διευθύνει το γραφείο του ως σύμβουλος επιχειρήσεων. Έχει διαπρέψει ως δημοσιογράφος και συγγραφέας, ως πρωταγωνιστής σε θεατρικές παραστάσεις στις ΗΠΑ και ως κινηματογραφικός παραγωγός. Έχει σπουδάσει management στο UCLA και έχει μελετήσει υποκριτική στο Actor’s Studio.
