Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και όπως κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε όλο τον κόσμο λένε χρόνια πολλά και μπορεί κάποιοι εργοδότες να χαρίζουν και τριαντάφυλλα. Σε λογιών αφιερώματα στα ΜΜΕ θα δοθεί ευκαιρία για να κοτσαριστεί ως εικονογράφηση ή πλάνο τίποτα ωραία οπίσθια και πάλι. Ε! Πως οι γυναίκες γιορτάζουν! Να μη τιμηθούν όπως τους πρέπει; Τι συμβολίζει όμως, πραγματικά αυτή μέρα;
Ηταν 8 Μαρτίου, τότε στα 1857, που εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, ξεχύθηκαν στους δρόμους ζητώντας ανθρωπινά καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ήταν η πρώτη φορά που οι γυναίκες όρθωναν ανάστημα ζητώντας, απλά ανθρωπινά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της ψήφου, της αμοιβής για την εργασία, την ίδια την εργασία. Οι αστυνομικοί άνοιξαν πυρ! Χύθηκε αίμα! Είναι άγνωστο ακόμη πόσα θύματα υπήρξαν.
Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η επαναστάτρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία του Σοβιετικού Κράτους. Από το 1975 ο ΟΗΕ καθιέρωσε την ημέρα για να αναδεικνύονται τα γυναικεία προβλήματα και δικαιώματα.
Η Υπατία, η Διοτίμα, η Σαπφώ, η Καλλιπάτειρα, η Παναγία, η Μαρία η Μαγδαληνή, η Κασσιανή, η Θεοδώρα, η λατίνα ιατρός Τροτούλα, η ιατρός Λάια απ την Κυζικο, η Άννα η Κομνηνή, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, οι Σουλιώτισσες που έπεσαν στο γκρεμό, ελεύθερες πάντα, χορεύοντας, η μαθηματικός Εμι Νέδερ, η φυσικός Μαρία Σαλώμη Σκουντουόφσκα Κιουρί, η Σανέλ, η Γεωργία Σάνδη, η Σάρα Μπερνάρ, η δημοσιογράφος και φεμινίστρια Καλιρροή Παρρέν, η Ελένη Παπαδάκη, η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Κυβέλη, η Πηνελόπη Δέλτα, η Ρόζα Εσκενάζι, η Μαρία Κάλλας, η Ειρήνη Παππά, η Αλίκη, η Τζένη, η Έλλη, η Αμαλία Φλέμινγκ, η Ρόζα Λούξεμπουργκ, η Εμα Γκόλνταμ, η Ρόζα Παρκς, η Μελίνα Μερκούρη, η Αντζελα Ντέιβις, η Μυρτιώτισσα, η μητέρα Τερέζα, η Έλλη Αλεξίου, η Κωστούλα Μητροπούλου, η Σιμόν Ντε Μπωβουάρ, η Μαργκερίτ Ντιράς, η Γιουρσενάρ, η Βιρτζίνια Γουλφ, η Ελένη Βλάχου, η Μαρία Ρεζάν, η Σωτηρία Μπέλλου, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, η Μαλβίνα, η Κική Δημουλά, η Κατερίνα Ρουκ, η Ελένη Γλύκαντζη Αρβελέρ, η Καραϊνδρου, η Νικολακοπούλου, η Χαρούλα, η Γαλάνη, η Φρίντα Κάλο, η αστροφυσικός Χρύσα Κουβελιώτου…
… οι κόρες μας που σπουδάζουν μακριά από το σπίτι, που εργάζονται στις πρωτεύουσες του κόσμου, οι ανιψιές μας που αγωνίζονται με τα γράμματα, οι θείες, η γιαγιά, η μάνα μας, οι αδελφές μας, οι νοσηλεύτριες που είναι εκεί στον πόνο, οι πωλήτριες της ορθοστασίας, οι εργάτριες, οι ταμίες, οι γυναίκες στην καθαριότητα, οι δημοσιογραφίνες που γράφουν την αλήθεια με κάθε κόστος, , οι εθελόντριες στους ζωοφιλικούς συλλόγους, στα παιδικά χωριά ΣΟΣ, στο χαμόγελο του Παιδιού…. Τόσες μα τόσες που δεν τελειώνει η λίστα… Γυναίκες χρήσιμες στο κόσμο, φτιαγμένες από ανθρωπιά, συμπόνια, αγάπη, νοημοσύνη συναισθηματική και εγκεφαλική, πίστη, αγώνα, μαχητικότητα… Αυτές όλες δεν γιορτάζουν σήμερα, αλλά όπως και κάθε άλλη μέρα, συσπειρώνονται και αγωνίζονται…
Η Εμα Γκόλντμαν μια σημαντική πολιτική φιλόσοφος, φυσικά και ξεχασμένη ή παραγνωρισμένη σε σχέση με άλλους, κατώτερους της σε πολλές περιπτώσεις ομοϊδεάτες ομόλογους της, έλεγε πως «θέλω ελευθερία, το δικαίωμα της έκφρασης, το δικαίωμα του καθενός σε όμορφα και λαμπερά πράγματα». Το ίδιο όλες…
