Τορόντο, η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη του Καναδά! Το πυκνό – κατοικημένο για Καναδά πάντα, Χρυσό Πέταλο, με την υπέροχη λίμνη Οντάριο και τους μεγαλειώδεις καταρράκτες του Νιαγάρα. Χιόνι! Θερμοκρασίες κατά μέσον όρο κάτω από τους 0 βαθμούς Κελσίου. Έλληνες! 70.000 υπολογίζονταν εδώ στην απογραφή του 2001. Φτάνουμε εδώ από τον πρώτο, τον Ιωάννη Φωκάς ή Χουάν ντε Φούκα ή Απόστολος Βαλεριάνος, τον Κεφαλλονίτη, από τα 1592 που εκείνος εξερεύνησε για λογαριασμό του ισπανικού στέμματος τα στενά που φέρουν το όνομα Χουάν ντε Φούκα ανάμεσα στο νησί Βανκούβερ και την Πολιτεία της Ουάσιγκτον. Ζούμε ακόμα σε ελληνικές γειτονιές, γύρω απ τη λεωφόρο Ντάνφορθ,έχουμε εκκλησίες, κοινότητες, σχολεία. Από τη δεκαετία του 80, σταματήσαμε να φεύγουμε για την Βόρειο Αμερική, αλλά όλο και κάποιους συγγενείς έχουμε εδώ, με ξαδέλφια που μιλούν σπαστά ελληνικά και προκόβουν σε επιστήμες και τέχνη.
Αυτοί μας πάνε να δούμε, κοντά στις γειτονιές τους, τον μοναδικό δρόμος στον κόσμο που στολίζεται έτσι παράξενα τα Χριστούγεννα. Kringlewood. Είναι ένας μικρός δρόμος, με τα κλασικά καναδέζικα σπίτια, αυτά τα σαν κουκλόσπιτα, με στέγες να φεύγει το χιόνι και κουκλίστικα παράθυρα, που οι κάτοικοι του, χρόνια τώρα στολίζουν στις αυλές τους, τεράστιους φουσκωτούς, υπερφωτισμένους Αϊ Βασίληδες, που φωνάζουν γελαστά και δυνατά «χοχοχο» στους περαστικούς! Όχι, δεν είναι όλοι ίδιοι. Άλλοι μικροί, άλλοι μεγάλοι, άλλοι τεράστιοι δίνουν ένα εντελώς πρωτότυπο και ξεχωριστό τρόπο στη γιορτινή ατμόσφαιρα μες το χειμώνα και το χιόνι.
Στέκουν εκεί ολόφωτοι ειδικά τα βράδια έξω από τα διώροφα ξύλινα σπίτια, που μέσα φωτίζονται απ τα λαμπιόνια των χριστουγεννιάτικων δέντρων, ρίχνοντας και άλλες λάμψεις στο δρόμο. Σου λένε, πως αν περάσεις από εκεί πρέπει να κάνεις μια ευχή για το νέο χρόνο. Να ναι καλός, να σαι καλά, τα γύρω σπιτικά να μη τα βρει κακό. Χριστούγεννα είναι, γιορτές των παιδιών ποτέ και πουθενά δεν έβλαψε ένας φωτισμένος καλοκάγαθος Σάντα κλαους, που εκπληρώνει ευχές…χοχοχο..
