Tο πολιτικό τραπέζι δεν ξεκινά φέτος με γκουρμέ μεζεδάκια. Έχει μπροστά του μία Τουρκία, η οποία καραδοκεί να πάρει οφέλη από τον East Med, μία Βρετανία, που θέλει να σηκωθεί να φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έναν ελληνικό λαό, ο οποίος ανάπτυξη θέλει αλλά ανάπτυξη δεν βλέπει με το έργο σύμβολο το Ελληνικό, να παίζει όλο στις καθυστερήσεις, τράπεζες, που θέλουν να ξεπετάξουν τα κόκκινα δάνειά τους και Έλληνες, που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους. Το πολιτικό σύστημα λειτουργεί με όρους τετραετίας, δηλαδή προγραμματίζει πάντα πως θα φτιάξει τα πάντα πριν τις εκλογές για να τις ξαναπάρει. Παρότι υπήρξαν ευνοϊκές ρυθμίσεις το έλλειμμα στο κοινωνικό μέρισμα φάνηκε μέσα στις γιορτές, όπου τα μαγαζιά ελάχιστα δούλεψαν και μόνο σε συγκεκριμένους τομείς.
ΣΥΡΙΖΑ και «Πάκης»
Μέσα σε όλα αυτά το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί για τους πολίτες να παίζει μικρό ρόλο, αφού ούτε ουσιαστικές αρμοδιότητες έχει ούτε μεγάλες έχει. Αν όμως ενδιαφέρεται το πολιτικό σύστημα για τον Πρόεδρο είναι για έναν πολύ απλό λόγο: αλλάζει τις κομματικές ισορροπίες. Αυτή είναι κι η βασική αιτία που ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στο όνομα του Προκόπη Παυλόπουλου. Ο «Πάκης» για τους φίλους είναι άνθρωπος προσηνής, καλός γνώστης των νομικών, κάτι που η Ελλάδα θα χρειαστεί στη φαρέτρα της και εκπροσωπεί την καραμανλική πλευρά, με την οποία η μητσοτακική βγάζει αφρούς. Φάνηκε εξάλλου στη νέα κυβέρνηση, όπου άξια στελέχη έμειναν απέξω. Είναι σαφές ότι οι Καραμανλικοί θέλουν τη ρεβάνς κι ότι δεν τους φτάνουν κάτι προεδρίες επιτροπών.
«Σαμαράς» μεν αλλά οι Νεοδημοκράτες σφυρίζουν αδιάφορα, δε
Το όνομα Σαμαρά που πέφτει και ξαναπέφτει στο τραπέζι είναι κυρίως για λόγους εντυπώσεων κι όχι τόσο για λόγους ουσίας. Ο Αντώνης Σαμαράς είναι τόσο συμπαθής στους Νεοδημοκράτες όσο ο Κώστας Σημίτης στους ΠΑΣΟΚτζήδες. Του αναγνωρίζουν ότι έφερε ξανά τη Νέα Δημοκρατία στην εξουσία, η δύναμή του είναι υπαρκτή αλλά όχι ικανή για να τον φέρει στο προσκήνιο. Μπορεί όμως να κάνει ακόμη «παιχνίδι», αφού διαθέτει ουκ ολίγους υπουργούς σε καίρια πόστα. Όμως, ούτε ο Άδωνις είναι ιδιαίτερα συμπαθής στα δεξιά στελέχη ούτε η Νίκη Κεραμέως, η οποία ως προς τα εκπαιδευτικά φάνηκε αρκούντως λίγη. Ο Μάκης Βορίδης δεν έχει κριθεί ακόμη διότι δεν έχει φέρει κάποιο νομοσχέδιο, που να δείξει τι κάνει όχι πλέον σε επίπεδο προθέσεων αλλά ουσίας. Όμως, τα μηνύματα κι εδώ από τον αγροτικό χώρο και κυρίως από τους κτηνοτρόφους δεν είναι καλά. Κρίσιμο κρας τεστ για τον ίδιο θα είναι τυχόν κινητοποιήσεις τον Γενάρη και τον Φλεβάρη αλλά το γεγονός ότι και κάποιοι αγρότες θα χάνουν από φέτος χωράφια, αφού ήταν σε υποθήκη λόγω των κόκκινων δανείων σπιτιών, δεν τον φέρνει σε εύκολη θέση, μετά τον Μάρτιο, που λήγουν οι ευνοϊκές ρυθμίσεις. Ο αγροτικός χώρος δεν στέκεται καλά με τους ροδακινοπαραγωγούς και τους ελαιοπαραγωγούς να βρίσκονται σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Επιπλέον τα περί κλιματικής αλλαγής και νέας ΚΑΠ φέρνουν αλλαγές για τον αγροτικό χώρο, που είναι ανέτοιμος να τις παρακολουθήσει, ώστε να μη χαθούν επιδοτήσεις. Οι ακραίες θέσεις που υιοθέτησε ο Αντώνης Σαμαράς ως προς τα εθνικά θέματα αλλά και το γεγονός ότι πολλοί του χρεώνουν ότι επί των ημερών του κυβέρνησε μόνο με το σκληρό πυρήνα του αρκούν, για να θεωρείται άουτσάιντερ.
«Διαμαντόπουλου», το κόκκινο πανί της ΝΔ!
Το σταυρόλεξο γυναίκα από το Κέντρο, τύπου Άννα Διαμαντοπούλου ξέρουν στη Νέα Δημοκρατία ότι μπορεί να φέρει ψήφους από το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή αλλά ουσιαστικά είναι κενή περιεχομένου. Οι παραδοσιακοί δεξιοί ψηφοφόροι ακούν Διαμαντοπούλου και γυρίζουν από την άλλη πλευρά. Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι κόκκινο πανί και για τους μη Σημιτικούς ψηφοφόρους. Επομένως όπως κάθε φορά ακούγονται ονόματα απλώς και μόνο για να καούν ή για να μετρηθεί η ικανότητά τους.
Νέος πρόεδρος σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο
Ο νέος Πρόεδρος όμως χρειάζεται σαφώς να έχει κι εξισορροπητικό ρόλο και να έχει τέτοια κατάρτιση, η οποία θα χρειαστεί στο ελληνικό οπλοστάσιο για τα ελληνοτουρκικά. Λίγο έως πολύ η πλευρά Μητσοτάκη έχει αποφασίσει ότι θα είναι πολιτικό πρόσωπο. Αν θέλει να έχει λιγότερα προβλήματα εντός ή πρέπει να αποφασίσει να βάλει νέο καραμανλικό πρόσωπο ή πρόσωπο ευρείας αποδοχής. Έτσι, κοινοβουλευτικές πηγές λένε πως τα τραπέζια πυκνώνουν, για τη στήριξη υποψηφίων. Σε κάθε περίπτωση, πρόσωπο που δεν έχει ευρεία στήριξη θα είναι μία αποτυχία, που θα χρεωθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος θα ικανοποιήσει προσωρινά τους δεξιούς ψηφοφόρους του αλλά όχι και τον κόσμο, που τον εξέλεξε, που δεν ήταν μόνο δεξιοί.
Ελλάδα, Μητσοτάκης και Τραμπ
Η Ελλάδα όμως έχει να αντιμετωπίσει πολύ πιο σοβαρά προβλήματα, απ΄αυτά που φαίνονται. Το διεθνές και παγκόσμιο σκηνικό δεν είναι καλό. Ένας Τραμπ, ο οποίος εμφανίζεται κυρίαρχος προς τα έξω ως προς τη διεθνή σκηνή, είναι ένας ηγέτης των ΗΠΑ, ο οποίος είναι αποδυναμωμένος στο εσωτερικό, οπότε προσπαθεί να εξωτερικεύσει τα δικά του προβλήματα με τη δικαιοσύνη. Κάθε κίνηση, λοιπόν του απρόβλεπτου Τραμπ είναι προβλέψιμη ως προς τα αποτελέσματα. Θέλει να δώσει την ιδέα στον αμερικανικό λαό ότι επί των ημερών του οι ΗΠΑ έγιναν ξανά δυνατές. Σε αυτό το πλαίσιο η συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό, είναι μία επίδειξη ισχύος αλλά με αμφίβολο αποτέλεσμα, αφού ο Τραμπ μας έχει συνηθίσει να λέει και να ξελέει, μόλις αλλάξουν τα δεδομένα για τη δική του χώρα. Το γεγονός βέβαια πως είναι και το Ισραήλ στον East Med κάπως τον περιορίζει. Το αποτέλεσμα τελείως αμφίβολο και προβληματικό. Κάθε κίνηση, χωρίς προσοχή στο Μεσανατολικό κινδυνεύει να φέρει ανάφλεξη μέχρι την Ευρώπη. Ο Τραμπ βεβαίως, ο οποίος όπως όλοι οι Ρεπουμπλικανοί έχει καλά ερείσματα και στον χώρο της πολεμικής βιομηχανίας ουδόλως ενδιαφέρεται για όλα αυτά. Το δόγμα USA uber alles, όπως παλιά το υιοθετούσε η Γερμανία σημαίνει ακριβώς αυτό. Και μόνο οι Ισραηλινοί μπορούν να του τραβήξουν αυτί. Το Μεσανατολικό έχει πολλές παραμέτρους, που κάποιοι επιμένουν να ξεχνούν. Και αν είχαν τη δύναμη οι Ευρωπαίοι, που δεν θέλουν να κάψουν την αγορά της Αμερικής θα λειτουργούσαν διαφορετικά απέναντι στον Τραμπ γιατί το πρόβλημα θα κληθούν πρώτοι αυτοί να το διαχειριστούν. Στην πολιτική όμως, πολλές φορές η λογική είναι κοντόθωρη και μακριά από την πραγματικότητα των ανθρώπων, που συχνά, βλέπουν το κακό να έρχεται αλλά θεωρούν πως μπορούν να το αντιμετωπίσουν, χωρίς οργάνωση και χωρίς συμμαχίες.
Ελλάδα, Κύπρος στο μάτι του κυκλώνα και η νέα πραγματικότητα με την Μεγάλη Βρετανία
Η Ελλάδα κι η Κύπρος είναι από τις πρώτες χώρες, που θα βρεθούν στο μάτι του κυκλώνα, αφού ο αγωγός φυσικού αερίου δημιουργεί αλλαγές στο γεωπολιτικό και κυρίως στον οικονομικό χάρτη. Για μία χώρα , όπως η δική μας σε παρατεταμένη οικονομική κρίση υπό επιτροπεία το να αγοράζει πολεμικό εξοπλισμό είναι ένα ακόμη βαρίδι. Το δικαστήριο της Χάγης, που ορισμένοι από την κυβέρνηση ευαγγελίζονται κινδυνεύει να γίνει μπούμερανγκ. Επιπλέον, η έξοδος της Μεγάλης Βρετανίας από τον χάρτη ξεκινά με ένα νέο νομοσχέδιο, που έχει κατατεθεί στη Βουλή και πρόκειται να συζητηθεί άμεσα τον νέο χρόνο. Επηρεάζει αναπόφευκτα και τον τουρισμό, καθώς πλέον οι Άγγλοι θα μπορούν να έρχονται χωρίς θεώρηση βίζας αλλά με διαβατήριο και την εκπαίδευση και τις αγορές και κυρίως το τρόφιμο είτε άμεσα, λόγω της μείωσης του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε άμεσα λόγω εισαγωγών – εξαγωγών. Το νέο συνεταιριστικό νομοσχέδιο, που είναι προ των πυλών και δεν έχει κατατεθεί ακόμη εμπεριέχει ρυθμίσεις, οι οποίες έχουν διατάξεις, οι οποίες μπορούν να ενισχύσουν οικονομικά τους συνεταιρισμούς και να παράσχουν ένεση ρευστότητας αλλά κινδυνεύουν να δημιουργήσουν τετελεσμένα υπέρ των ιδιωτών και κατά των συνεταιρισμών. Μακριά από τη λογική του αείμνηστου Μιχαλακόπουλου, ο οποίος έφτιαξε τον καλύτερο συνεταιριστικό νόμο που διήρκεσε δεκαετίες και έδωσε ώθηση στους συνεταιρισμούς, φέρνει αλλαγές που μπορεί να προκαλέσουν προσωρινή ανάταση στους συνεταιρισμούς αλλά στον μακρύ χρόνο, κίνδυνο απορρόφησης της συνεταιριστικής περιουσίας από ιδιώτες εις βάρος των αγροτών.
Ελλάδα δεν είναι μόνο η Εκάλη και η Κηφισιά
Είναι όλα δυσοίωνα; Το ευοίωνο είναι ότι μετά από τόσα χρόνια κρίσης ο κόσμος δεν έχει πάρει τα βουνά. Κάποιες ρυθμίσεις, που πέρασε ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας θα έχουν καλύτερα αποτελέσματα για την επόμενη χρονιά. Αλλά το πολιτικό σύστημα φαίνεται ανέτοιμο να καταλάβει τον μέσο πολίτη, ο οποίος έχει εξαντλήσει κάθε ίχνος λίπους και η ελπίδα για χαμηλότερη φορολογία στο τέλος του έτους, δεν φτάνει, για να φτιάξεις κλίμα στην αγορά. Μία ματιά στα όσα έγιναν με το δώρο στο υπουργείο Εργασίας φτάνει. Συνδικαλιστές καταγγέλλουν τους εργοδότες για το γεγονός ότι τους έφτασαν εκτός ορίων κι ας ήταν από ένα κλάδο, που δεν διαλύθηκε στην κρίση, τον κλάδο του επισιτισμού – τουρισμού. Με δυο λόγια η Κηφισιά κι η Εκάλη δεν είναι όλη η Ελλάδα. Και για να το πούμε πιο καθαρά; Η ελπίδα σε κρατάει όρθιο προσωρινά, αλλά δεν τρώγεται…
