
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας, είναι πολύ ζαχαρωμένα, ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα, μα δε ταιριάζουνε για μένα» -Ντίνος Χριστιανόπουλος
Με την κυριαρχία της ελληνικής, καλής και όχι βιντεοκλιπίστικης μυθοπλασίας τύπου «ένας αγάπησε μία και μετα τον ήθελε και άλλη μια και χαμός γινότανε για τα μάτια του Γεωργίου και πιάσε και έναν Ντάνο να πάνε κάτω τα φαρμάκια απ τις θαυμάστριες», υπερτονίζεται η υπόλοιπη ένδεια της ελληνικής τηλεόρασης. Ένα Κόκκινο Ποτάμι και οι «Άγριες Μέλισσες» δεν αρκούν να κρύψουν την τηλεοπτική απόσταση από έναν κόσμο που διανύει την «χρυσή περίοδο» της νέας διαδυκτιακής τηλεόρασης και που ακόμα και ο Σκορτζέζε παρουσιάζει τον αριστούργημα του «The Irishman» στο Filmnet! Ανόητες και επικίνδυνες ατάκες στον αέρα, κοινοτοπίες, παρωχημένος λόγος, βεβιασμένη ευθυμία, μιμητισμός και ανακύκλωση προσώπων!
Ένα πλήθος από τηλεπαιχνίδια, όλα σα να παίζουν ανήλικα σε κατασκηνώσεις και παιδότοπους και ούτε γνώσεων που να σου μένει και κάτι, παρα μόνο φτηνιάρικά εφέ εντυπωσιασμού και κάτι παρουσιαστές να το κάνουν για πολλοστή φορά στη τηλεοπτική του ζωή και να βαριούνται απίστευτα, τόσο που μόνο που δε χασμουριούνται στη κάμερα τους, στο κοντινό! Μετρήσαμε σε όλα τα κανάλια καμία 11αρια τηλεπαιχνίδια, τόσα πολλά για μια μικρή χώρα, που απορούμε που βρίσκουν όλες αυτές οι παραγωγές παίκτες για να συμμετέχουν! Το πλέον προβλέψιμο όλων; Το Ρουκ Ζουκ που παρουσιάζει η αγαπημένη Ζέτα Μακρυπούλια και που αισθανόμαστε πόσο όσα χρονιά βλέπουμε τηλεόραση, τόσα είναι εκεί μπροστά μας με την ιδιά αφέλεια και τον πανηγυρισμό της ασχετοσύνης. Μιλώντας για την Ζέτα Μακρυπούλια, που έχει τις χάρες της γης, όμορφη, καλλιεργημένη, επικοινωνιακή, με ωραίο λόγο, πως να εξηγήσουμε το ότι ο ΑΝΤ1 κατάφερε να θαμπώσει κι αυτή και την σούπερ σταρ της εποχής την Ελένη Φουρέιρα, αλλά να κάνει ακόμα και τα τραγούδια που αγαπάμε να γίνονται αφόρητα;
Ρητορική είναι ερώτηση για τη χάρη του κειμένου, διότι μιλάμε για την παταγώδη αποτυχία της χρονιάς -προς το παρών πάντα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις!- το αψυχολόγητο ως επιλογή «Final Four»! 4 τραγουδιστές, παντελώς άγνωστοι στο τηλεοπτικό κοινό που και καλά είναι ταλεντάρες και πρεπει να τους πετάξουν απ τις καρέκλες τους άλλες ταλεντάρες που διαγωνίζονται χωρίς να κάθονται στις καρέκλες και που είναι και τρεις κριτές, που σχεδόν αποφασίζουν, αλλά αποφασίζουν και εκείνοι που είναι μες στο στούντιο, ως κοινό. Δηλαδή; Κερδίζει όποιος υποψήφιος είναι από πολύτεκνη οικογένεια και έχει μεγάλο σόι! Χαζεύουμε ένα δεύτερο τι φοράει η Ελένη Φουρέιρα, κολλητούς αμάραντους ή ένα ολόκληρο κοπάδι φλαμίνγκο. Χαζεύουμε και άλλο ένα δεύτερο πόσο όμορφη είναι η Ζέτα Μακρυπούλια και πόσο άνετη και τέλος. Το παιχνίδι για την σχέση της με τον Χατζηγιάννη εξαντλήθηκε στο πρώτο επεισόδιο, ο Μιχάλης Σταβέντο έπαψε να είναι αβαν γκαρντ και έγινε μειν στριμ, με αμήχανο και μοναχικό χιούμορ, τα ταλέντα είναι μέτρια διότι αν ήταν πολύ θα είχαν ήδη, περάσει από άλλα ταλεντ σόου τρεις δεκαετίες τώρα και πόσες πια φωνάρες να βγάλει και αυτό ο τόπος! Τόση πλήξη, τόσο κακό στήσιμο και ιδέα, τόση ανοσιότητα και τόσο κορεσμό απ το συγκεκριμένο είδος ταλεντ σόου, σε αδύναμο φορματ, χρόνια είχαμε να δούμε. Και να την πατάει, ποιος; Ο ΑΝΤ1 που τα έστησε και μεγαλούργησε αυτά τα σόου!
Δικαίως το κοινό, λοιπόν, παραμένει παγερά αδιάφορο και απ το να βλέπει τέσσερις σε κάτι καρέκλες να κάνουν την Αλεξίου, τον Πάριο, την Μπέσσυ Αργυράκη και τον Τζον Τίκη, να ψάξει στο you tube να βρει ερμηνείες των κανονικών και να ευχαριστηθεί ανακαλύψεις εκ νέοι τύπου Νάντια Κωνσταντοπούλου και «πες μπαλαλά, πες μπαλαλά, πες μπαλαλάϊκα» ή Βίκυ Λέανδρος και «έϊ Καζανόβα τρελέ εραστή»…
Απόσπασμα από την στήλη FROM USA WITH LOVE της Αλεξάνδρας Τσόλκα, στο περιοδικό DOWN TOWN Greece, που κυκλοφορεί κάθε πρωτο Σάββατο του μήνα, με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, στα περίπτερα