«Οι τρεις βασικοί νόμοι της ζωής είναι: το άνισο, το άδικο, το ανήθικο» – Άγγελος Τερζάκης, ένας σπουδαίος της γενιάς του 30.
Οι εκπομπές ψυχαγωγίας είχαν από καταβολής ιδιωτικής τηλεόρασης, την ίδια συνταγή! Μια λαμπερή ξανθιά παρουσιάστρια, ένα υποστηρικτικό της πάνελ, με όχι τόσο λαμπερές και κυρίως όχι ξανθές δημοσιογράφους, ζώδια, μαγειρική, προϊόντα από τους χορηγούς και τους διαφημιζόμενους, τα προγράμματα των σταθμών και τι θα γίνει στη σειρές στη συνέχεια, τι γράφουνε τα περιοδικά στην αρχή, τι τα σάιτ, οι ινφλουένσερς και τα προφίλ των διάσημων στη συνέχεια, γυμναστική, μόδα με καυτά κοντινά, σχεδόν πορνικά στα επίμαχα των μοντέλων, μια συνέντευξη εύκαιρου σταρ, τραγούδι και χορό απ τα μοντέλα. Σ όλα τα κανάλια το ίδιο και την επόμενη μέρα, επίσης το ίδιο. Χρόνια και δεκαετίες περνούσαν, μα λίγες, δειλές και ίσως υποχρεωτικές λόγω ανταγωνισμού, αλλαγές έμοιαζαν να ενδιέφεραν κοινό και συντελεστές, ενώ οι ξανθές παρουσιάστριες, λίγο πολύ παρέμειναν οι ίδιος -τόσο ως οντότητες, όσο και φατσικα- με την φήμη τους και την ισχύι τους, μόνο να γιγαντώνονται. Αυξήθηκε σε διάρκεια το άγριο κουτσομπολιό, κάποτε, με διαστάσεις κανιβαλισμού σε κάποιες περιπτώσεις. Ώσπου φτάσαμε στο τελευταίο χειμώνα του 2022…
Ο κορονοϊός ακόμη σαρώνει βεβαιότητες και κυρίως ζωές. Η μνήμη της καραντίνας γινεται τραύμα με σηψαιμικές φοβίες και ανυπολόγιστες μελλοντικές εκφράσεις. Ένας ευρωπαϊκός επικίνδυνος πόλεμος, δυναμιτίζει ασφάλειες και ελαφρότητες. Πρόσφυγες να σου θυμίζουν πως και σε εσένα μπορεί να συμβεί και γύρω σου η βεβαιότητα να γίνει οδύνη. Και στυγνές γυναικοκτονίες, κακοποιήσεις παιδιών, βία. Οι εύκαιροι σταρ, φίλοι των παρουσιαστριών και των πάνελ τους, ακόμη και οι πλέον καταξιωμένοι με τα εγώ στο μέγεθος Empire State Building, βρίσκονται ή σε δυσμένεια της κοινής γνώμη, ή και υπόδικοι για βιασμούς, σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε γυναίκες, νέες γυναίκες, εφήβους, νεαρούς άνδρες, λεκτικές κακοποιήσεις σε συναδέλφους και γενικά όσους θεωρούν αδύναμους. Και φυσικά η υπόθεση Πισπιρίγκου και η φρενίτιδα που την ακολουθεί και παρασύρει και την πλέον ψύχραιμη, επαγγελματική, έμπειρη προσέγγιση της. Μετά την δίκη για την απεχθή γυναικοκτονία της Καρολάϊν και την φρικτή σκηνοθεσία, η ετυμηγορία για την οδυνηρή, απάνθρωπη εκτέλεση της Ελένης Τοπαλούδη. Ο Ζακ. Το 14χρονο παιδί που κρεμάστηκε, μέσα σε παιδικό ακόμα δωμάτιο. Και ξανά η Ρούλα, ο Μάνος, η κεταμίνη και τρία νεκρά παιδιά. Ποια, ποιος, ποιοι αντέχουν να δουν, χωρίς να αναγουλιάσουν, στις ψυχαγωγικές εκπομπές, αν οι κοραλλί αποχρώσεις στο κραγιόν θα φορεθούν φέτος απ τις ξανθές και οι πιο μπορντό απ τις μελαχρινές και ιδού, τα νέα χρώματα του καλοκαιριού; Και, έτσι, άλλαξαν κι αυτές…
Τέλος στη σαμπανιζέ, φλύαρη ελαφρότητα του γκλίτερ και της στραφταλιζέ ανουσιότητας. Αλλαγή θεματολογίας για να βυθιστούν σε υπόγεια βαλτώδη καταβόθρα τα νούμερα τους. Μα οι πρωταγωνιστές είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Κυρίες που είχαν αναδειχθεί από τις γνώσεις τους στις κρέμες, στα κολλαγόνα, στις λιποδυαλύσεις, στα προϊόντα για γυαλίζουν τα μαλλιά και στο ποιους σωματότυπους κολακεύει το μακρυταλο ή το παρτό στους ώμους -που μιας χαρά και είναι κι αυτά, εμείς δε περιφρονούμε- αρχίζουν να μας εξηγούν το Σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου, εξέλιξη, που ούτε ο ίδιος ο βαρόνος του βιβλίου του Ρούντολφ Ράσπε, δεν θα φανταζόταν να πει ως τερατολογικό μύθευμα. Τα πάνελ -τα περισσότερα απαρτισμένα από ωραίους και ωραίες που διακρίθηκαν σε ριάλιτι- κάνουν άτυπες αναμετρήσεις ποιος θα κάνει την μεγαλύτερη γκριμάτσα συγκίνησης. Οι ειδικοί – αναλυτές – δικηγόροι – αστυνομικοί – ψυχολόγοι ανακυκλώνονται όλες τις ώρες σε όλες τις εκπομπές, λέγοντας τα ίδια με την ίδια διατύπωση αλλάζοντας μόνο το όνομα της παρουσιάστριας. Και ανώνυμες μαρτυρίες, φημολογούμενα περιστατικά, αμήχανες και άκαιρες συνεντεύξεις γνωστών και γειτόνων, με την δημοσιογραφία να τρώει απανωτά ντιρέκτ σε σημείο νοκ άουτ των όποιων αρχών της. Κορυφαίοι του είδους όπως η Αγγελική Νικολούλη, βλέπουν την τραγωδία να μετατρέπεται σε φτηνιάρικο κουτσομπολιό. «Την έρευνα που ήταν να κάνει η εκπομπή την έκανε» λέει, «παρακολουθούμε τις εξελίξεις και αν υπάρχει σημαντικός λόγος επανερχόμαστε στη δημοσιότητα αλλά όχι με παραπληροφόρηση και κουτσομπολιό» και «ενώ έχουμε επιστήμονες να κάνουν έρευνες ξαφνικά όλοι έγιναν ερευνητές και ειδικοί» και «πρέπει κι εμείς οι δημοσιογράφοι να ξέρουμε πού σταματάμε, δε θέλω να κάνω την ειδική αλλά νομίζω έχουμε ξεφύγει! Δεν είναι όλα για τα νούμερα. Τι είναι αυτά τα πράγματα, λίγο σεβασμό και στα νεκρά παιδάκια». Αχ, Αγγελική, αχ… νομίζω πως εκείνοι για τους οποίους τα λες, δεν σ ακούσανε και δεν είναι θέμα βαρηκοΐας…
Οι εικόνες στην άποψη της Αλεξάνδρας είναι λεπτομέρειες από έργα του σπουδαίου Καναδού γλύπτη Bill Reid, που αντλεί την θεματολογία του από την ιθαγενή του κληρονομιά και την τέχνη του λαού Haida.
