Ξεκινάμε καταγγέλλοντας πως υπολογίσιμο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας θα μείνει χωρίς εκπροσώπους στο Ευρωκοινοβούλιο για τα 5 επόμενα χρόνια, αν δεν συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια προσωπικότητες όπως -ενδεικτικά θα αναφέρουμε- οι Γωγώ Γαρουφάλλου ή Γωγουλίνι, Αννα Φλωρινιώτη, Μαυρίκιος Μαυρικίου, Τριαντάφυλλος, Αλέξης Παππάς, καλ. Διότι με το να βάζουν σταυρό οι εκλογείς και με την κατάργηση επι Αντώνη Σαμαρά της λίστας υποψήφιών, μοιάζει για τις ευρωεκλογές του 2024, να γίνονται επιμελείς προσπάθειες να σταλούν στην Ευρωβουλή, οι πλέον άσχετοι, αδιάφοροι για οτιδήποτε άλλον πέραν του κοσμικού τους εαυτού, απολιτικοί τύποι που θα μπορούσαν να υπάρξουν. Ναι, η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού, αλλά εδώ δεν μιλάμε γενικώς -δε μπορεί θα υπάρχει και κάνας καλός και ενημερωμένος και διαβασμένος- αλλά ειδικώς, για το φετινό φαινόμενο ανθρώπων που αγαπούν την ισχύ -κι αυτό είναι, επίσης, αρχή φασισμού!- να παίρνουν θέση για την Ευρωβουλή των 5 χρόνων, με μεγάλους μισθούς και προνόμια. Παρουσιαστές και πανελίστες εκπομπών light και ούτε καν heavy gossip, αθλητές, ξαδέλφια αρχηγών, περσόνες των σόσιαλ μίντια βρήκαν θέση στα ψηφοδέλτια, με μόνο γνώμονα πως είναι αναγνωρίσιμοι, άρα θα επιλέγουν απ τους ψηφοφόρους, όπως τους επιλέγουν με το τιβι κοντρόλ, ή τα πλήκτρα του λάπτοπ τους.
Φυσικά και δεν αφορά αν έχουν πολιτικές θέσεις ή ακόμη κι αν ήταν καλοί στη δουλειά που τους ανέδειξε. Αρκεί που είναι αναγνωρίσιμοι σε μεγάλο μέρος των πολιτών. Που τους ξέρουν με το όνομα τους! Και ναι, υπάρχουν διάσημοι άνθρωποι με πολιτικό βάθος, καλλιέργεια και άποψη, αλλοίμονο! Μόνο που αυτί δεν αφορά στα κόμματα. Δεν είναι το ζητούμενο τους! Ακόμα και ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ο πρώην ποδοσφαιριστής, που ήταν ευρωβουλευτής της ΝΔ, χωρίς καμία, μα καμία δράση, άλλαξε κόμμα και κατεβαίνει υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ! Σα να λέμε, αρκεί να πίνει ζεστή σοκολάτα στην περίκομψη Grand Place των Βρυξελλών και ποιος νοιάζεται για φιλελευθερισμούς, σοσιαλισμούς και παγκόσμια οικονομικό – πολιτικά κινήματα!
Φταίνε φυσικά τα κόμματα που τοποθετούν πρόσωπα με ευρύτερη αναγνωσιμότητα στα ψηφοδέλτιά τους, θέλοντας να καρπωθούν την όποια φήμη και τα προσωπικά του επιτεύγματα σε παντελώς ασχέτως τομείς, απ αυτούς που μας καίνε, πολίτες, Ευρώπη και πλανήτη! Οι άνθρωποι αυτοί, εντελώς γελοία αλλά συνάμα δραματικά, δηλαδή γκροτέσκο εφιαλτικά, είναι πρώτοι στις δημοσκοπήσεις, θα εκλέγουν στις πρώτες θέσεις και θα ξεχαστούν μέχρι την επόμενη προεκλογική περίοδο, που μάλλον θα λέμε πάλι, τα ίδια. Και τα τεράστια προβλήματα θα μένουν ως έχουν, με -από πλευράς μας- ευρωβουλευτές που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα, πρόταση, ή επίγνωση της θέσης του κόμματος του για το κλιματικό αδιέξοδο, το μεταναστευτικό θέμα και τη χώρα μας που καίγεται από αυτό, την διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την καυτή πατάτα της αγροτικής πολιτικής πανευρωπαϊκά, το βέτο, την δυσοίωνη προοπτική της παγκόσμιας οικονομίας, με το παγκόσμιο χρέος να αγγίζει τα επίπεδα των Ναπολεόντειων Πολέμων. Και μιας και το φέρε η κουβέντα, όλοι αυτοί οι celebrities για να θυμηθούμε και ορολογίες glamourous life style, ξέρουν τι συμβαίνει τώρα, στο παρελθόν, αλλά και τα όποια σενάρια για τον μέλλον όσον αφορά το διαρκείας αιματηρό μέτωπο στην Ευρώπη και την Ουκρανία, αλλά και εκτός της, στην απάνθρωπη πολεμική κατάσταση Παλαιστίνης – Ισραήλ. Όλα αυτά θα κρίνουν το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του κόσμου, των μελλοντικών γενεών. Και ναι οι άνθρωποι αυτοί, ο γκλαμουράτοι υποψήφιοι, θεωρούν πως ίσως μπορούν, αξίζουν και παίζουν στα δάχτυλα όλα τα ευρωπαϊκά θέματα. Κάποιους ίσως να μην του νοιάζει η κρισιμότητα της παρουσίασής τους στη Βρυξέλλες όσο η καταξίωση, το prestige του πράγματος. Και κάποιοι άλλοι να χαίρονται με τους μεγάλους μισθούς που λέγαμε και τα ευρωπαϊκά προνόμια. Και ναι, μεγαλύτερη ευθύνη ακόμα, βαραίνει τα ίδια τα κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα που διαχειρίστηκαν την εξουσία και που έκαναν μοιραία λάθη, σε σημείο απαξίωσης τους πλήρως από τους πολίτες, που δεν τους έχουν καμία εμπιστοσύνη. Μη σταματώντας πουθενά και έχοντας πάρει φόρα οι πολιτικοί ισχυροί παράγοντας κάναν τεράστια λάθη, σε σημεία τραγελαφικά. Πως εξηγείται για παράδειγμα ο αποκλεισμός Παπανώτα για κάποιες αποσπασματικές δηλώσεις του και όχι γι’ αυτό που είναι, που γέμιζε ενθουσιασμό ως επιλογή τον Στέφανο Κασσελάκη; Μα τι γκάφες και αντιφάσεις είναι αυτές!
Μα στη τελική, πιο πολύ από υποψήφιους με αγνοία κίνδυνου και υψηλές φιλοδοξίες, χρεοκοπημένους πολιτικούς και κόμματα που ψαρεύουν ψήφους με μόνο γνώμονα την αναγνωσιμότητα, τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουμε εμείς. Αν τηλεσταρ, άσχετοι από πολιτική, αδιάφοροι για το εσχατολογικό μέλλον που ορθώνεται μπροστά μας, είναι η επιλογή μας για να μας εκπροσωπήσουν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ε, μας αξίζουν κιόλας! Τι ψάχνουμε και εμείς τώρα και σπαταλάμε λέξεις και κάτι θα αλλάξει! Αφού «η αλήθεια είναι η πορδή της πλειοψηφίας» όπως συμπέρανε και ο μέγας Ιρλανδός Σάμουελ Μπέκετ.