«…Και κάπως έτσι, νοσταλγώ, ένα φιλί, μία αγκαλιά, ένα χάδι…
Όχι δεν θα πολιτικολογήσω, δεν θα γράψω για το πολιτικό σύστημα, για το Κοινοβούλιο, για τις μέρες γεμάτες νομοθετήματα, επίκαιρες ερωτήσεις, επιτροπές…
Δεν θα γράψω για τις ζωές, που έφυγαν πικραμένες, δίχως να προλάβουν να αποχαιρετίσουν.
Θα μιλήσω, για τα πανηγύρια τα ηπειρώτικα, που το ξημέρωμα το κλαρίνο παίζει στ΄ αυτί.
Θα χαρώ στη λαοσύναξη της Ικαριάς, που οι ώμοι πλέκονται σαν ένας με κρασάκι και μπίρα παγωμένη.
Θα γλεντήσω με μαντινάδες ως το ξημέρωμα με λύρας δοξαριές στα ψηλά χωριά του Μυλοποτάμου, τρώγοντας οφτό, στην πλατεία.
Όχι, δεν θα μιλήσω για τις πολυκατοικίες και τα χειροκροτήματα.
Όχι, δεν θα ξανασκεφτώ αυτούς, που θέλουν να μείνω σπίτι, επί πληρωμή.
Όχι , δεν θα μιλήσω για τον φόβο, που μετριέται σε φέρετρα και σε χρήμα.
Όχι, δεν θα μιλήσω για τις βόλτες στο χολ και τις επιδρομές στο ψυγείο.
Όχι, δεν θα μιλήσω για τον φόβο, που λιπαίνεται και με άλλον φόβο.
Για την αγάπη θα μιλήσω.
Θα
γευτώ ένα φιλί στα κλεφτά, θα κάνω βραδινό μπάνιο σε ακρογιάλια του Ιονίου, θα κρυφτώ μέσα σε μία αγκαλιά, θα διαβώ βουνά μακεδονίτικα με χάλκινα να με συνοδεύουν, θα κρυφτώ στα σοκάκια των Κυκλάδων.
Νύφη θα ξυπνήσω με χαμηλά τακούνια, με κόσμο ολόγυρά μου εκστασιασμένο να χορεύει μαζί μου
Θα αγκαλιάσω τον άντρα μου, τη μάνα μου, το παιδί μου, χωρίς δισταγμό. Χωρίς να σκεφτώ να βάλω απολυμαντικό στην αγάπη.
Θα γευτώ της ζωής το μεδούλι. Και το σ΄αγαπώ θα έχει αληθινό φιλί, όχι ψεύτικο, όχι τζαμένιο, όχι μέσα από μάσκες και γάντια, όχι με χαρτιά εξοδούχων…
Οι εικόνες είναι «Το φιλί» και «Στο κρεβάτι» έργα του Ανρί Τουλούζ Λοτρέκ, σπουδαίου Γάλλου ζωγράφου, χαράκτη, εικονογράφου και σχεδιαστή
