«Το θολωμένο μου μυαλό, μ’ έχει προδώσει προ πολλού, του λέω αλλού και τρέχει αλλού, με κάνει να παραμιλώ το θολωμένο μου μυαλό» – Άκης Πάνου…
Εδώ, στην Αμερική μαίνεται μια ανένδοτη εξέγερση και ο κόσμος μοιάζει έρμαιο στο ζει ή πεθαίνει, στην τύχη και στο κακό συναπάντημα της κάθε μέρας. Εδώ, στην Ελλάδα, που είναι μέσα και εγώ παντού, μια παραφορά, μια φρενίτιδα μοιάζει να καραδοκεί σε υποτιθέμενες καθημερινές μορφές ατόμων, από αυτές που είναι γείτονες, γνωστοί, μακρινοί συγγενείς ή κιόλας μας μοιάζουν. Κάθε περίπτωση και ένα τρόμος πολλαπλασιασμένος, με ΜΜΕ κατώτερα όπως πάντα των περιστάσεων.
«Του λαλείν αισχρά, το ακούειν ατιμότερον» – Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός
Η stalker 35χρονη που έριξε βιτριόλι στην 34χρονη κοντοχωριανή της και που είχε εμμονή μαζί της, παρακολουθώντας το σπίτι της, τους λογαριασμούς στα social media και τις διαδρομές της με ειδικό GPS, ήταν «τούμπανο», ήτοι καλοσχηματισμένη με μεγάλο στήθος, σύμφωνα με site. Αλλού και από «μεγάλους» της διαδικτυακής ενημέρωσης το επίκεντρο της είδησης είναι η ωραία κοκκινομάλλα αστυνομικός που την συνόδευε στον εισαγγελέα! Η νεαρή, εργαζομένη, αστυνομικίνα, βλέπει τη φωτογραφία της στα μέσα αυτά, να κρίνεται για την εμφάνιση της, σε ώρα εργασίας, της οποίας το ζητούμενο δεν είναι η καλή εμφάνιση! Μα όλη αυτή η βίαιη, τρομακτική, απειλητική υπόθεση, μιας ανύποπτης χαρούμενης νεαρής και μιας άλλης που την κάνει κέντρο της ύπαρξης της, θέλοντας να είναι εκείνη, επιθυμώντας να της μοιάζει, δαιμονοποιώντας για όλα τα κακά της ζωής, καραδοκώντας την στα σκοτάδια, κάτω απ το σπίτι, έξω απ τη δουλειά, στις βόλτες της, στις αναρτήσεις, είναι ένα πεδίο ασέλγειας πλήθος των ΜΜΕ στις γυναίκες! Αναζητούνται οι πόζες με μαγιό, με σέξι ρούχα, σε παραλίες, σε πάρτι, σε ταξίδια. Μπαίνει το μπλερ στα πρόσωπα και τονίζονται τα στήθη και τα οπίσθια στις επιλεγμες πόζες. Ότι όλο αυτό έχει πόνο, οδύνη, καμένη σάρκα, διάλυση, τρέλα, καταδίωξη και κάτι σύγχρονες τεχνολογίες που επιτρέπουν να παρακολουθείς, εισβάλλοντας στις ζωές των άλλων με άγριες διαθέσεις, είναι το φόντο, για πορνική λαγνεία και ηδονοβλεψία. Εδώ τη καυστική ουσία που παραμορφώνει ρίχνεται με καρέ και λέξεις πάνω σε όλους μας και φυσικά πάνω στο θύμα και στην θύτη που έχει τόσα αλλά σκοτάδια να την καταπιούν συν ένα. Άλλωστε «μεγάλο» ενημερωτικό σάιτ, καυχιέται για αυτό στο πρώτο θέμα του «καρέ καρέ η επίθεση με το βιτριόλι». «Έψαχνε με τράπουλες σε σκοτεινά μονοπάτια». Όπου; Έχουμε και μεταφυσική τώρα! Νάτα και τα «σκοτεινά μονοπάτια». Τι ήταν δηλαδή οπαδός του Αλιστερ Κρόουλι; Αν και αυτός με κάτι τσιτάτα τύπου «θέλω βλασφημία, θάνατο, βιασμό, επανάσταση», αρχισυντάκτης παίζει να ‘τανε στις μέρες μας! Εδώ, πάντως η ομορφιά καταστρέφεται, ο πόνος κυριαρχεί, έχει και σέξι ηρωιδες η υπόθεση! Ντροπή και τσίπα απ τα εν λόγω ΜΜΕ δεν έχει, βέβαια, αλλά που ζητάμε καλλιγραφίες!
«Η υστερία έχει νόημα μόνο αν υπάρχει ακροατήριο» – Chuck Palahniuk
Είναι καλλίγραμμη, έντονη προσωπικότητα και μάνα. Λέει πως είναι «παρουσιάστρια» στο πλαίσιο των επιτυχημένων των τελευταίων δεκαετιών στην χώρα που δεν είναι γιατροί, δικηγόροι, νοσηλευτές, δάσκαλοι, ακαδημαϊκοί, ποιητές, αλλά παρουσιαστές, λαϊκοί τραγουδιστές, μοντέλα, πανελίστες, παίκτες ριάλιτι, ποδοσφαιριστές. Τη μια, αυτή η γυναίκα, χωρίς μάσκα και κοινωνικές αποστάσεις έτρεχε στην παραλία της Θεσσαλονίκης, με το παιδάκι της μαζί, απροφύλαχτο. Την άλλη εισέβαλλε στα μαγαζιά να ψωνίσει βρίζοντας τον κόσμο που φορούσε μάσκα. Τώρα πέταξε νερό στον κ. Χαρδαλιά φωνάζοντας πως θα του σπάσει το κεφάλι. Και όχι δεν είναι αστείο! Ούτε αστείο ήταν που έμπαινε στην εισαγγελία και έλεγε στους δημοσιογράφους πως ο υφυπουργός «και όλοι οι άλλοι καταστρέφουν την Ελλάδα μας με τους λαθρομετανάστες που τους φέρνουνε εδώ για να γίνουμε όλοι μουσουλμάνοι»! Μαζί της, να κρατά το κινητό και να τραβάει την μάνα σε παραφορά, να ουρλιάζει και να επιτίθεται στους ανθρώπους, σε ένα άριστο δείγμα διαπαιδαγώγησης ο 7χρονος γιος της, στον οποίο μάλιστα απευθύνεται έτσι: «εσύ, ρε, τραβά, γιατί δε τραβάς;». Τα ΜΜΕ φυσικά και κάνουνε χάζι, εκτός της σοβαρής πάντα LIFO. Σπάμε πλάκα με μια ομορφούλα τύπισσά που την έχει ακούσει και πιστεύει πως για όλα φταίει ο Τζορτζ Σόρος, ή ο Μπιλ Γκέιτς, ή οι 5G, ή τα εμβόλια και κορονοϊός δεν υπάρχει αλλά είναι γέννημα συνομωσίας και που όμως έχει πνευματικό και είναι «παιδί του Θεού». Με το που αφήνεται ελεύθερη απ την ψυχιατρική κλινική όπου ζήτησε να βρεθεί ο εισαγγελέας, πάει κατευθείαν σε πλατό εκπομπής και δείχνει άνευ συναίσθησης του τι έχει κάνει, αμετανόητη στην επιθετικότητα της. Τα ΜΜΕ φυσικά θα σταθούν στις πόζες της στα social media, στην εμφάνιση της σε εκείνο το απογευματινό πρόγραμμα για τη συνοικιακή μόδα της Βίκυς Καγιά, όπου η «παρουσιάστρια» είχε πάει για να καταπλήξει τα πλήξη. Ελάτε να σπάσουμε όλοι μαζί πλάκα! Και ας μοιάζει εθιστική αυτή σε ανθρώπινες υπάρξεις. Η προβολή είναι εθιστική. Τα like και τα «είσαι θεά» είναι εθιστικά. Η πρόσκληση σε εκπομπές είναι εθιστική. Και ας στέκεται κάπου εκεί ένα παιδί με κινητό, εκτεθειμένο εν τω μέσω πανδημίας, αμήχανο, ασημένιο σε φωνές, επιθέσεις, ουρλιαχτά, τρελές θεωρίες. Εμείς τον χαβαλέ μας…
«Μέσα μου είναι φυλακισμένοι ένα κτήνος, ένας άγγελος κι ένας τρελός» – Dylan Thomas
Η αθωότητα σε πλήρη έκθεση. Το παιδί με την τσαντούλα του απ το σχολείο. Το όμορφο παιδί. Όπως κάθε παιδί. Μια γυναίκα με κόκκινα μαλλιά. «Έλα εδώ να σου δώσω κάτι για τη μανούλα». Το παιδί χάνεται. Θα βρεθεί μετρά από 24ωρα. Χαμένο, πονεμένο, τρομαγμένο. Τα ΜΜΕ φοράνε τις δικές τους κόκκινες περούκες τώρα! Τη πείραξαν, ε; πως; Που την πειράξαν; Είχε σημάδια από χειροπέδες. Όχι δεν είχε σημάδια από χειροπέδες! Της έδωσαν ναρκωτικές ουσίες! Η μήπως δεν της έδωσαν; Και η μαμά; Ο πατριός; Ο μπαμπάς; Ένας ηλικιωμένος λέει, πουντος; Και τις του κάναν του παιδιού; Σενάρια ερήμην γιατρών, ερευνητών, επίσημων θέσεων της αστυνομίας, ενημέρωσης από τους υπευθύνους. Σενάρια χωρίς ρεπορτάζ η επίγνωση της βαρύτατης του τρόμου, μεταξύ φρεντο και ανάρτησης στα social για τη νέα δημοσιογραφική επιτυχία. Φόντο της είδησης είναι κάθε πνιγηρή υπόνοια για κακιά κανίβαλο – μάγισσα που θέλει να καταπιεί την αθώα Γκρέτελ και τον γλυκούλη Χανς. Οι γονείς, τα αδέλφια, το μικρούλι δεν έχουν σημασία! Μόνο τα κλικ και η αυτοϊκανοποίηση της ηδονικής επανάληψης του φόβου για το τι κρύβει η απαγωγή. Με λέξεις επιλεγμένες στην υπόνοια τους. Με τον τρόμο να είναι ζητούμενος με λύσσα και ηδυπάθεια! Γιατί; Διότι η «η δημοσιογραφία επιβεβαιώνει την ύπαρξή της στηριζόμενη στη μεγάλη Δαρβινική αρχή της Επιβίωσης του Χυδαιότερου» όπως έλεγε ο Όσκαρ Ουάιλντ, η τουλάχιστον κάποια δημοσιογραφία…
«Σταμάτησα να πολεμάω τους εσωτερικούς μου δαίμονες. Είμαστε στην ίδια πλευρά τώρα»- ανώνυμος
Άλλο ένα έγκλημα! Μια μάνα και η 18χρονη κόρη της σκότωσαν τον πατέρα. «21 μαχαιριές στον ύπνο του». Τις χτυπούσε. Κακοποιούσε σεξουαλικά και τις δυο και το ίδιο του παιδί, απ τα 14. Τα ΜΜΕ έχουν αποφανθεί. Οι υπεύθυνοι, οι ειδικοί πάλι όχι. Οι ανθρώπινες τραγωδίες, η ζωή που σκορπίζεται, η άβυσσος που καταπίνει ψυχές, δεν είναι εύκολη είδηση, που ούτε καν έχει κόπο πια, αλλά αρκεί αυτό το copy – paste το οποίο ανακυκλώνει ακόμα και τα ορθογραφικά. Η συμπόνοια του δημοσιογράφου, η έκφραση του στο όνομα του δήμου, η υπηρεσία του στην αλήθεια, μοιάζουν απολεσθέντα και αζήτητα αντικείμενα, μπροστά σε μια πραγματικότητα ανταγωνισμού, της ηλεκτρονικής βοής, όπου οι αρχές, η δεοντολογία, η μεθοδολογία είναι αχρείαστα και γραφικά πλέον έθιμα του παρελθόντος. 4 δημόσιες υποθέσεις με γυναίκες πρωταγωνίστριες, σεξ, θάνατο, βία, οργή! 4 υποθέσεις με ωραίες φωτογραφίες που κάνουν σπουδαίες ειδήσεις. Όλα τα άλλα νέα του πλανήτη ολοκλήρου σκορπίστηκαν στα αζήτητα. Η οικονομική κρίση που καραδοκεί πιο αγρία από ποτέ, στην Ελλάδα; Τα κρούσματα του κορονοϊού που αυξήθηκαν παγκόσμια; Οι ΗΠΑ που θυμίζουν εμφύλιο πόλεμο, που άλλος ένας μαύρος σκοτώθηκε από λευκό αστυνομικό στην Ατλαντα και που δυο Αφροαμερικανοί βρέθηκαν κρεμασμένοι στην Καλιφόρνια; Που στην Ευρώπη γκρεμίζουν τα αγάλματα των δουλέμπορων και των Λεοπόλδου Β’, Έντουαρντ Κόλστον, Κολμπέρ; Που χει φωτιές και δακρυγόνα στο Παρίσι στη διαδήλωση γιατρών και νοσηλευτών που δεν θέλουν χειροκροτήματα και μετάλλια αλλά κάνα μισθό της προκοπής; Που στην Καμπότζη φυλακίζουν συνδικαλιστές; Που συλλαμβάνονται και βασανίζονται ομοφυλόφιλοι στην Αίγυπτο και που μια τους έδωσε τέλος στη ζωή της; Που έχει αύξηση των επιθέσεων κατά ΛΟΑΤΚΙ ατόμων στην Ελλάδα; Σιγά τις ειδήσεις!
Στο κείμενο όχι φωτογραφίες απ τα social media θυμάτων και θυτών αλλά από λεπτομέρειες έργων του Βρετανού καλλιτέχνη Richard Dadd του 19ου αιώνα, που πέρασε την ζωή του ζωγραφίζοντας σε ψυχιατρικό ίδρυμα, ως «σχιζοφρενής – εγκληματίας».
