Spotlight Post | ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Ο Φοίβος Γκικόπουλος για την Λογοτεχνία και τη Μνήμη μας

Η λογοτεχνία είναι η μνήμη μας, μια μνήμη που αφορά όλους μας, ατομική και συλλογική. Αλλά τι είδους μνήμη είναι; […]

Λογοτεχνία: Ο Φοίβος Γκικόπουλος γράφει για τη Διαλεκτική του ύφους

H αιώνια αντιπαράθεση ανάμεσα στο «παλιό» και το «καινούριο», όπου το παλιό εννοεί την τέχνη ως «ψεύδος» και το καινούριο την αντιλαμβάνεται ως «αλήθεια» […]

Φοίβος Γκικόπουλος: «Ο ίλιγγος της αβύσσου»

Σε μια χώρα που εδώ και έναν αιώνα παράγει λιγότερους συγγραφείς από την Ιρλανδία, αλλά περισσότερους διανοούμενους από την Ευρώπη και την Ασία μαζί, η μεγάλη παλαίστρα της ανοησίας είναι, ο Λόγος […]

Ο Φοίβος Γκικόπουλος, η «πεταλούδα» και ο κόσμος

…μια κρίση στο Χρηματιστήριο μπορεί να ξεκινήσει από μια έκφραση δυσπιστίας από τη μεριά ενός μεμονωμένου επενδυτή και ένας σεισμός μπορεί να προκληθεί από την καθίζηση ενός και μοναδικού σβώλου γης… […]

Ο Φοίβος Γκικόπουλος, η περιέργεια και ο «άλλος»

…ζώντας σε ένα σύμπαν στο οποίο δεν καταλαβαίνουμε τους νόμους, σε μια ιστορία που είναι μια απλή αλληλουχία γεγονότων… […]

Ο Φοίβος Γκικόπουλος γράφει για τον Έλιο Βιττορίνι και τον διχασμένο διανοούμενο

Όταν το «εγώ» του διανοούμενου παραμένει διχασμένο ανάμεσα στην ενεργό ιδεολογία, την κριτική και την αυτοκριτική των ιδεών, την προσαρμογή του ρόλου και την νομιμοποίηση του δικού του ιστορικού ρόλου […]

Ο Φοίβος Γκικόπουλος γράφει για Θέληση και Ελευθερία

… η θέλησή μου θα μπορούσε να είναι τόσο μάταιη όσο εκείνη ενός υποκειμένου σε ύπνωση που θέλει να σηκώσει το χέρι γιατί του το διέταξε ο υπνωτιστής; […]

Έλιο Βιττορίνι: Ο διχασμένος διανοούμενος

Το άγχος του διχασμού της προσωπικότητας του συγγραφέα, στη γεμάτη ένταση προσπάθεια να ξαναγράψει τον κόσμο και το φόβο να ξαναγραφεί απ’ αυτόν τον κόσμο […]

Ο Φοίβος Γκικόπουλος γράφει για Έρωτα, Συναίσθημα, Ένστικτο

… γιατί υπάρχει μια αντίφαση ανάμεσα στην αγάπη ως κτητική ανάγκη και την αγάπη ως ανάγκη αφοσίωσης […]

Ο Φοίβος Γκικόπουλος για τη διαδρομή από τη «Θεία κωμωδία» στον «Επιθεωρητή Μονταλμπάνο»

… την ιστορία της ιταλικής λογοτεχνίας τη βλέπω σαν ένα μεγάλο σχοινί από εκείνα που χρησιμοποιούσαν στις ταράτσες των σπιτιών, πριν ανακαλυφθούν τα πλυντήρια, για να απλώνουν για στέγνωμα τα καθαρά ρούχα… […]