“… Δώσαμε ο ένας στον άλλον, o,τι είχαμε να δώσουμε.
Και γνωρίζουμε κι οι δυο μας, ασχέτως του τι θα κάνω μετά
ότι θα είμαι πάντα εκείνο το παιδί με τις ανασηκωμένες κάλτσες,
ένας σκουπιδοτενεκές στην γωνία :05 δευτερόλεπτα μένουν στο ρολόι
η μπάλα στα χέρια μου. 5 … 4 … 3 … 2 … 1
Σ’ αγαπώ πάντα, ― Κόμπι” – από το ποίημα «Dear Basketball» του Μπράιαντ, που δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 2015 με το οποίο αποχαιρέτισε το μπάσκετ, ύστερα από 20 σεζόν στο NBA, με τους LA Lakers, τέταρτος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ, πέντε φορές πρωταθλητής, διπλός Ολυμπιονίκης και νεότερος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ όταν εμφανίστηκε στα 1996…
Μια συνηθισμένη Κυριακή made in USA
Η Αμερική, όπως κάθε Κυριακή, παρακολουθεί αγώνες των παιδιών, πάει για φαγητό στους γονείς, συχνάζει στα sport bars, για μπύρα και πικάντικα buffalo wings, νωρίς, πριν αρχίσει, την άλλη μέρα, νωρίς η εργατική εβδομάδα. Παίζει λαχεία που κληρώνουν σε λίγο και κοιτάει νούμερα, τρώγοντας ντόνατς και πίνοντας αμερικανικό καφέ με άρωμα φουντούκι, ή mars mellows, ή γαλλική βανίλια. Στη μια ακτή είναι ακόμα πρωί και ο καιρός είναι γλυκός, σε αιώνια άνοιξη. Στην ανατολική πάλι, πιάνει απόγευμα και τα χιόνια, στις άκρες των δρόμων, γίνονται καφέ και γκρι, έχοντας χάσει την λευκότητα της πρώτης τους εμφάνισης. Οι τηλεοράσεις κάνουν breaking news. Τα ραδιόφωνα, ακόμα και ο Kiss FM, που παίζει το αμερικανικό billboard, σταματά τα beat. Σα να έκανε διάλειμμα, για μια ελάχιστη στιγμή, ο χρόνος στην αχανή χώρα. Ο Κόμπι Μπράιαντ, λέει, η 12χρονη κόρη του, η Gianna και άλλα επτά άτομα, σκοτωθήκαν, όταν ιδιωτικό ελικόπτερο που τους μετέφερε για να λάβουν μέρος την Κυριακή στο τουρνουά μπάσκετ νέων της Mamba Sports Academy του Κόμπι, συνετρίβη στο λουσάτο Καλαμπάσας, που όμως είχε πυκνή ομίχλη, εκείνο το πρωί δυτικά του Λος Άντζελες. Η Αμερική συγκλονίστηκε!
Τα blue collars πενθούν
Αν ήταν ίσως, ένας πολιτικός, ακόμα κι ένας σταρ, οι Αμερικανοί της γιορτινής πάντα Κυριακή, θα έλεγαν «κρίμα» και θα συνέχιζαν τις ασχολίες της ανάπαυλας. Τώρα όμως ήταν ένας αγαπημένος αθλητής, ενός λατρεμένου σπορ όλων, του μπάσκετ. Είναι ο Black Mamba, προτυπο στους αφροαμερικανικούς πληθυσμούς για την σοβαρότητα του, τις αρχές του, το ότι απ τις δυσκολίες της φτώχειας και του να παίζει μπάσκετ σαν παιδί στους σκουπιδοτενεκέδες βρέθηκε στην κορυφή των ονείρων του και του κόσμου όλου. Είναι αυτός που πρόσφερε θέαμα και νίκη σε όλους, του φανατικούς αυτού του σπορ, του τόσο Αμερικάνικου, που γεννήθηκε μια παγωμένη μέρα σε ένα σχολείο του Springfield MA, από έναν καθηγητή που ήθελε να απασχολήσει τους μαθητές να μη βαριούνται. Τα blue collars κοιτούσαν, εμβρόντητα τις τεράστιες οθόνες στα μπαρ. Οι μπίρες ζεστάθηκαν και buffalo wings έμειναν ανέγγιχτα, βουλιαγμένα και μαραζωμένα μες στα πιπέρια και στη σάλτσα τους. Μπορεί να είσαι με τους Celtics στη Βοστώνη, ή τους Giants στη Νέα Υόρκη, ή τους Bulls στο Σικάγο, αλλά πως να μην αναγνωρίσεις το μεγαλείο αυτού του παίχτη της Καλιφόρνια, των LA Lakers, που είχε γράψει ποίημα για το μπάσκετ, που είχε πάρει και Όσκαρ όταν έγινε ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους. Στα οικογενειακά τραπέζια, σφίχτηκαν λίγο όλοι πιο κοντά, να αγγίζονται. Πάει με το ένα απ τα τέσσερα κορίτσια του, μαζί, αυτό που ήθελε να παίζει μπάσκετ με την ομάδα του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ, ως φοιτήτρια! Αλλωστε, αφού σταμάτησε επισήμως να παίζει μπάσκετ το 2016, ο Κόμπι Μπράιαντ είχε πει πως δεν σκόπευε να ασχοληθεί άλλο με το άθλημα, αλλά η κόρη τον έκανε να επιστρέψει στο μεγάλο του πάθος. «Δεν ήμουν εγώ εκεί, ξέρεις ως αθλητής ή παίκτης ή κάτι παρόμοιο, δεν έχει να κάνει με μένα, δεν μου αρέσει αυτό. Έχει να κάνει με εκείνη, περνούσε τόσο καλά», είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξη του για την Gigi του, όπως την φώναζε, χαϊδευτικά και που ήταν φανερή η κατάφορη αδυναμία του. Ο 41χρονος σταρ της πορτοκαλί μπάλας, άλλωστε προπονούσε την σχολική ομάδα της Τζιάννα, για να την έχει πάντα ευτυχισμένη και να της μάθει όλα όσα ήξερε. Αυτή την Κυριακή, στις 27 Ιανουαρίου του καινούργιου 2020, αφήσαν παρέα τον κόσμο μας. Μαζί τους ήταν η προπονήτρια της Τζιάννα, Κριστίνα Μόσερ, ο προπονητής του κολεγιακού μπέιζμπολ της κομητείας του Όραντζ, Τζόνι Αλτομπέλι, η γυναίκα του, Κέρι και η κόρη του, Αλίσα, η Πέιτον Τσέστερ, συμπαίκτρια της Τζιάνα, και η μητέρα της, Σάρα και ο πιλότος του ελικοπτέρου Αρα Ζομπαγιάν.
Η επόμενη μέρα…
Την επόμενη μέρα στα high schools της χώρας, οι έφηβοι δεν έχουν άλλο θέμα συζήτησης από αυτό. Οι καθηγητές κάνουν διαχείριση του πένθους τους, λέγοντας πως εκτός από το σταρ του NBA και την αθλήτρια κόρη, άλλοι εφτά άνθρωποι χάθηκαν και αξίζει σε όλους τους θλίψη και σοβαρός αποχαιρετισμός. Τα παιδιά όμως, πιστεύουν, πως ο θάνατος όπως στα video games, παίρνει πόντους και κερδίζεις ζωές. Ή ίσως, όπως στην ταινίες, που αν ο ήρωας της Marvel πεθάνει σε ένα πλάνο, στο επόμενο sequel θα χει αναστηθεί και μάλιστα ανανεωμένος από νέες αισθητικές επεμβάσεις. Πως είναι δυνατόν οι rich and famοus να μην είναι αθάνατοι; άλλωστε το βράδυ της Κυριακής παρακολούθησαν απ τα κινητά τους, όλα τους, την 62η απονομή των GRAMMY, όπου όλα τους τα ινδάλματα έδειχναν πιο ανθρωπινά, λιγότερο άτρωτα και που από την αρχή της βραδιάς, η Alicia Keys έκανε έναρξη με αναφορά στην τραγική απώλεια του Κόμπε Μπράιαντ και της κόρης του Γιάννα, αλλά και όλων εκείνων που χάθηκαν στη συντριβή του ελικοπτέρου στην Καλιφόρνια. Στην συνέχεια οι περισσότεροι ανεγέρθηκαν στην οδυνηρή αυτή ιστορία, με την Lizzo να παραλαμβάνει τα 3 Grammy της και να μιλά για τον πιο αγαπημένο αθλητή, που θα ναι πάντα μαζί τους. Και εκεί η τεράστια οθόνη, το θαύμα της σύγχρονης τεχνολογίας, βούλιαζε απ τη θλίψη του χαμού του, παίζοντας ξανά και ξανά τα καρφώματα του στις μπασκέτες, τα πετάγματα του, τον αγώνα του, που δείχνε ανάλαφρος, ενάντια στους νόμους της βαρύτητας.
Οι συμπαίκτες, οι πολιτικοί
Ήδη από την Κυριακή το απόγευμα, ο Ντόναλντ Τράμπ και ο Μπαράκ Ομπάμα εξέφρασαν τη θλίψη τους για τον θάνατο του Μπράιαντ. Για «φρικτή είδηση» έκανε λόγο ο Αμερικανός πρόεδρος, με τον προκάτοχό του να σχολιάζει ακόμη πιο «σπαρακτική για εμάς ως γονείς», καθώς πατέρας και κόρη έφυγαν νωρίς. Για τον θρυλικό Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, επίσης μεγάλο παίκτη των LA Lakers η δήλωση του δείχνει το μεγάλο του πένθος. «Οι περισσότεροι θα θυμούνται τον Κόμπι ως τον μεγαλειώδη αθλητή που ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά. Όμως εγώ θα τον θυμάμαι ως έναν άνθρωπο που ήταν πολλά περισσότερα από απλώς και μόνο ένας αθλητής». Ο μέγας Μάικλ Τζόρνταν των Chicago Bulls, δηλώνει: «Είμαι σοκαρισμένος από τα τραγικά νέα του θανάτου του Κόμπι και της Τζιάννα. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τον πόνο που νιώθω. Τον αγαπούσα τον Κόμπι, ήταν σαν μικρός μου αδερφός. Μιλούσαμε συχνά και θα μου λείψουν αυτές οι συζητήσεις πάρα πολύ. Ήταν ένας ατρόμητος ανταγωνιστής, ένας από τους κορυφαίους του αθλήματος και μία δημιουργική δύναμη. Ο Κόμπι ήταν και εκπληκτικός πατέρας που αγαπούσε υπερβολικά την οικογένειά του και ένιωθε περήφανος για την αγάπη που είχε η κόρη του για το μπάσκετ. Η Ιβέτ κι εγώ στέλνουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην Βανέσα, στους Λέικερς και σε όλους τους φαν του μπάσκετ στον κόσμο».
Οι σπουδαίοι αθλητές
Άλλος ένας θρύλος των Λέικερς, ο Έργουιν «Μάτζικ» Τζόνσον, δεν δίστασε να παραδεχτεί πως «έκλαιγε» για ώρες μετά τον θάνατο αυτού που ο ίδιος θεωρεί τον «σπουδαιότερο» παίκτη που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της τεράστιας ομάδας του Λος Άντζελες. Συγκλονισμένοι δήλωσαν όμως και αθλητές εκτός μπάσκετ, που δημοσίευσαν επίσης συγκινητικά μηνύματα για τον Κόμπι Μπράιαντ, ανάμεσά τους οι Ραφαέλ Ναδάλ, Νεϊμάρ, Λούις Χάμιλτον, Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι. Με δύο κατακόκκινες καρδιές και μια φωτογραφία του Κόμπι Μπράιαντ με την κόρη του δηλωσε τη θλίψη του, ο Στέφανος Τσιτσιπάς. Δύο πρωταθλήτριες ομάδες του NBA, οι Ράπτορς του Τορόντο και οι Σπερς του Σαν Αντόνιο, άφησαν στους χθεσινούς αγώνες τους, στην πρώτη τους επίθεση, το χρονόμετρο των 24 δευτερολέπτων απλώς να λήξει: αυτός ήταν ο δικός τους τρόπος να τιμήσουν τον Μπράιαντ, που φόραγε τον αριθμό 24 στη φανέλα του. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο “Greek freak” του ΝΒΑ και μεγάλο σύγχρονο αστέρι στο αμερικανικό μπάσκετ, με μια συμβολική κίνηση έκλεισε όλους τους λογαριασμούς που διατηρεί στα Social media, αποτίνοντας με τη «σιωπή» του φόρο τιμής στον Κόμπι Μπράιαντ, με τον οποίο ήταν τυχερός γιατί πρόλαβε να παίξει αντίπαλος ενώ είχαν γνωριστεί επίσης προσωπικά και προπονήθηκε από αυτόν. Ο Κόμπι Μπράιαντ είχε μιλήσει με πολύ κολακευτικά λόγια για τον Γιάννη, που είχε μιλήσει για την τιμητική εμπειρία του να προπονείται με τον Black Mamba.
Ο θρύλος γεννήθηκε, ο άνθρωπος χάθηκε
Τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα παίζουν ξανά και ξανά την είδηση, έχουν νεότερα, λένε λεπτομέρειες, ψάχνουν, νομίζεις, στα συντρίμμια μαζί με τους διασώστες για περισυλλογή προσωπικών στοιχείων που θα δώσουν τίτλους. Αρχίζουν τα αφιερώματα, σε εκείνον τον υπέροχο παίκτη του μπάσκετ, που με τον θάνατο του στα 41, τώρα, θα γίνει θρύλος. Το πρωί της Δευτέρας, ο Κόμπι και η Τζιάννα είναι αγκαλιασμένοι, γελαστοί, ανύποπτοι, σε στιγμές ευτυχίας, σε όλα τα πρωτοσέλιδα, σε απλωμένες εφημερίδες στα σταντ των convenience stores. Οι πελάτες, κοιτάνε τους τίτλους, παύουν για λίγο να είναι βιαστικοί, κουνάνε με θλίψη το κεφάλι, ή ο ανταλλάσσουν βλέμματα με τον διπλανό. Τι να κάνεις; Η μοίρα των ανθρώπων! Σ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, σε όλες τις οικονομικές καταστάσεις. Τι να κάνεις; Φεύγουν, πάνε, έρχονται άλλοι. Η εβδομάδα άρχισε. Η Αμερική δουλεύει. Και το ξάφνιασμα περνά, η θλίψη απαλύνει, η είδηση περνά στις πίσω θέσεις. Λίγο ακόμα θα υπάρχουν αφιερώματα, μετά επετειακά, κάποιο ντοκιμαντέρ, ίσως, ίσως και καμία ταινία. Το όνομα δε θα ξεχαστεί, ούτε το τραγικό τέλος. Η γυναίκα και μάνα όμως, η Βανέσα και τα υπόλοιπα τρία κορίτσια του Black Mamba, θα κλείσουν τις πόρτες, θα μείνουν μόνες και θα αντιμετωπίσουν την οριστική απουσία, όπως όλοι οι άνθρωποι αφόρητα, πάντα, καλούνται να κάνουν. Το ουσιαστικό, βαρύ, προσωπικό, ασήκωτο πένθος τους μόλις αρχίζει…
Το κείμενο αυτό της Αλεξάνδρας Τσόλκα, κάπως έτσι, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό DOWN TOWN Greece, που κυκλοφορεί κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα, με την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, στα περίπτερα
