Παιδάκια, τον γνωρίσαμε ως τον ωραίο, παράτολμο, αντικομφορμιστή ντεντέκτιβ στο τηλεοπτικό «Αυτός, αυτή και μυστήρια». Σηκωμένο δεξί φρύδι, πειραχτικό, λίγο στραβό χαμόγελο, μια γλώσσα σώματος διαθέσιμου για αλητεία, αλλά και μια αύρα εκείνου του μάγκα που είναι πάντα με το καλό. Και το καλό, κυρίως στο σινεμά, στο τέλος πάντα θα κερδίζει. «Πολύ σκληρός για να πεθάνει», ο Γουόλτερ Μπρους Γουίλις γεννήθηκε το 1955, στην αμερικανική βάση του Ίνταρ-Ομπερστάιν της τότε Δυτικής Γερμανίας, όπου υπηρετούσε ο στρατιωτικός πατέρας του.
Ήταν δυο χρόνων όταν επέστρεψαν οικογενειακώς στις ΗΠΑ. Δούλεψε ως βιομηχανικός εργάτης και κάποτε ως μπάρμαν. Και αυτός της κοπής των ηθοποιών του Νιου Τζέρσεϋ, των λαϊκών, «κακών» παιδιών, που άλωσαν α χολιγουντιανά στούντιο, σπούδασε υποκριτική στο ταπεινό δημόσιο κολέγιο και όχι σε κάποιο φιγουράτο, πανάκριβο μεγάλο πανεπιστήμιο.
Πριν πάρει πτυχίο, πήγε στη Νέα Υόρκη για να παίξει στο θέατρο. Και εκεί στο θέατρο, αυτός ο γνωστός μας από περιπετειώδεις ρόλους στο σινεμά, θα πάρει τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στο διάσημο, πια, θεατρικό του Σαμ Σέπαρντ «Fool for Love» το 1984. Ύστερα ήρθε η τηλεόραση και μετά το σινεμά. Και ενώ δε συνηθίζεται οι επιτυχημένοι ηθοποιοί της τηλεόρασης να διαπρέπουν στον κινηματογράφο, αλλά να μην μπορούν να απεμπλακούν απ τους ρόλους – στερεότυπα που τους καθιέρωσαν ο Μπρους Γουίλις, θα κάνει τεράστιες επιτυχίες και θα γίνει ένας από τους δέκα πιο εμπορικούς ηθοποιούς του Χόλυγουντ. Η σειρά ταινιών «Πολύ σκληρός για να πεθάνει», «Pulp Fiction», «Δώδεκα Πίθηκοι», «Οργισμένα Χρόνια», «Η Έκτη Αίσθηση» και «Ο έρωτας του φεγγαριού», «Looper», «Κορώνα Γράμματα», «Rock the Kasbah». Και έκανε, φτασμένος πια, θέατρο, όπως στην αρχή της καριέρας του, αλλά πια στο Μπρόντγουεϊ και όχι σε πειραματικά σχήματα, γύρω του. Και έκανε και μουσική και δίσκους και επανεκτελέσεις r&b επιτυχιών και όλα όπως του άρεσαν στην τέχνη.
Δεν ξέρω κανέναν άνδρα που δεν του αρέσει ο Μπρους Γουίλις, (και ο Ματ Ντέιμον, συνήθως). Δεν ξέρω πολλές γυναίκες που δεν χάζεψαν λίγο λεπτομέρειες της ζωής του με την σταρ και πρώτη σύζυγο του για 13 χρόνια, Ντεμί Μουρ αλλά και με την δεύτερη Έμμα Χέμινγκ και τα 5 του κορίτσια. Δεν μου έρχεται στο νου κάποιος 50αρης με 65αρης, που να μη γουστάρει που ο Μπρους Γουίλις ροκάρει και παίζει μουσική σε μπαρ, ή που ενώ, τα χρόνια περνούσαν, ακόμη και στις τελευταίες ταινίες του, το γοητεύει το ωραίο κορίτσι και πέφτει στην αγκαλιά του!
Τον Δεκέμβριο του 2014, ο σταρ νοσηλεύτηκε σε κλινική του Μόναχου, με σύμπτωμα την πάρεση προσωπικού νεύρου ή αλλιώς παράλυση Bell, που τα αίτια της δεν είναι γνωστά ώστε να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα υγείας. Γράφτηκε πως ο ιός του απλού έρπητα, η ανεμοβλογιά, η λοιμώδης μονοπυρήνωση, η μεγάλη πίεση αλλά και το στρες, προκαλούν την οδυνηρή και ψυχοφθόρα παράλυση. Και επειδή ήταν πάντα ο Τζον Μακλέιν και Πολύ σκληρός για να πεθάνει, νίκησε τότε το κακό, λίγο πριν τα Χριστούγεννα.
Όμως, άνοιξη του 2022, η οικογένεια του ανακοινώνει πως διαγνώστηκε με αφασία, πως δεν αντιλαμβάνεται, δεν επικοινωνεί, δε μιλά. Άρα εγκαταλείπει την καριέρα του στην υποκριτική, μας ευχαριστούν και κοιτούν τον άνθρωπο τους. Να τον προσέχουν λοιπόν, γιατί τον αγαπήσαμε πολύ και θα ναι πάντα ο δικός μας πολύ σκληρός για να πεθάνει ήρωας, με το χαλαρό χιούμορ, την άνεση και την αδιόρατη τρυφερότητα!
