Το άπειρο
Πάντα αγάπησα τον έρημο αυτό λόφο
Κι αυτό το φράχτη, που από τόσες μεριές
Τη θέα μου στερεί του τελευταίου ορίζοντα.
Αλλά σαν κάθομαι και κοιτάζω τις απέραντες
Εκτάσεις περ’ απ’ το φράχτη, και την υπεράνθρωπη
Σιωπή, την πιο βαθιά γαλήνη
Φαντάζομαι στο νου μου. Κι ο τρόμος
Την καρδιά μου πάει να σπάσει. Κι όταν τον άνεμο
Ακούω να βουίζει στα φυλλώματα, την άπειρη
Εκείνη σιωπή με τούτο το βουητό
Συγκρίνω. Και την αιωνιότητα θυμάμαι,
Και τις νεκρές εποχές, και την τωρινή
Τη ζωντανή, και τη φωνή της. Έτσι μέσα σ’ αυτό
Το άπειρο πνίγεται η φωνή μου.
Κι είν’ το ναυάγιο γλυκό σ’ αυτό το πέλαγος.
Ο Τζάκομο Λεοπάρντι ήταν Ιταλός ρομαντικός ποιητής, ίσως ο πιο σημαντικός του 19ου αιώνα και φιλόσοφος. Σημάδεψε τα Ιταλικά γράμματα και την Ευρωπαϊκή διανόηση. Τώρα η εικόνα που συνοδεύει τη μετάφραση στο «άπειρο» του Φοίβου, είναι λεπτομέρεια από το έργο «Το νησί της Πάτμου» του Ιβάν Κωνσταντίνοβιτς Αϊβαζόφσκι, ζωγράφου της Ρομαντικής Σχολής, που το πραγματικό του όνομα ήταν Χοβάννης Αϊβάζιαν, Αρμένιος από το λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας της Φεοδοσίας στην Κριμαία. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους της Ρωσίας και της Ευρώπης του 19ου αιώνα.
