Ο Κυριάκος Μητσοτάκης η αλήθεια είναι πως πήρε πόντους με την υποψηφιότητα της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, για το Συμβούλιο της Επικρατείας στην ελληνική κοινωνία αλλά όχι απαραιτήτως και στο κόμμα του. Πρόσωπο από την Κεντροαριστερά, ικανή νομικός, γνώστης περιβαλλοντικών θεμάτων, που έχουν τη σημασία τους και για τη διευθέτηση χωροταξικών ζωνών και για την προετοιμασία της χώρας για την πράσινη οικονομία, γυναίκα, διαζευγμένη με ένα παιδί. Πετυχημένη νομικός, οι συμβολισμοί είναι πολλοί και προφανείς, χωρίς με όλους να συμφωνούν όλοι (όπως με το θέμα στις Σκουριές της Χαλκιδικής). Το προφίλ της Σακελλαροπούλου κερδίζει πόντους στην ελληνική κοινωνία και βάζει διλήμματα και στα άλλα κόμματα. Αφενός γιατί είναι μία υποψηφιότητα, που υπερβαίνει το στενό κορσέ της κεντροδεξιάς άρα μπορούν να την υπερψηφίσουν, αφετέρου βάζει θεματικά και το θέμα της ισότητας των δυο φύλων. Είναι μία επιλογή σαφώς καλύτερη, απ΄ αυτές, που ακούσαμε τις τελευταίες ημέρες, παρότι πολιτικά δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή κι αυτό είναι ένα μειονέκτημα στις μέρες που διανύουμε.
Η Νομική, που σε πάει παντού και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τον υψηλό συμβολισμό του
Οι νομικοί, όπως κι οι γιατροί κι οι οικονομολόγοι κι οι μηχανικοί κι οι δημοσιογράφοι σε όλες τις χώρες του κόσμου έχουν μία δική τους παγκόσμια κοινή γλώσσα. Η νομική έτσι κι αλλιώς, όπως κι η δημοσιογραφία μπορεί να σε πάει παντού. Αυτή είναι η μία εικόνα, που έχει να κάνει με το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα και σαφώς συμβολίζει και την ενότητα της χώρας. Επομένως, σε μία κεντροαριστερά, που χρόνια δίνει αγώνες για την ισότητα, είναι σημαντικό ότι προτάθηκε καταρχήν γυναίκα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το φύλο, προσδιορίζει την ικανότητα. Γιατί έχουμε και δει και γυναίκες, οι οποίες είναι δυναμικές από τη ΝΔ, καλές ως επιλογή, βλέπε Σοφία Βούλτεψη, Ζέττα Μακρή` έχουμε δει και γυναίκες τύπου Δόμνα Μιχαηλίδου. Από εκεί και πέρα ακόμη κι ο ή η υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κρίνεται για τα πεπραγμένα του. Αυτή είναι η μία εικόνα και σαφώς είναι θετική αλλά είναι μία εικόνα εντυπώσεων κυρίως και λιγότερο ουσίας, αφού ο Πρόεδρος έχει υψηλό συμβολισμό αλλά σε επίπεδο αρμοδιοτήτων ανήκει στα όρια της… γλάστρας. Κι ούτε και σε αυτό θα διαφωνήσω, γιατί όποτε ο Πρόεδρος είχε σημαντικές αρμοδιότητες υπήρχε δυαρχία εξουσίας. Επομένως, σε επίπεδο συμβολικό ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε καταρχήν τις εντυπώσεις.
Το προσφυγικό και οι καλές προϋποθέσεις με το πρόσωπο του Νότη Μηταράκη
Η πολιτική, όμως δεν είναι μόνο εντυπώσεις. Είναι και ουσία. Σε επίπεδο ουσίας, λοιπόν, η καθημερινότητα δείχνει άλλα πράγματα. Γιατί την ίδια στιγμή, που άρχιζε τα τηλέφωνα μετά από μία παρατεταμένη περίοδο προεδρολογίας, η οποία ήταν στα όρια της βαρεμάρας, άνοιγε μία νέα πόρτα για την δημιουργία υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, με επικεφαλής τον Νότη Μηταράκη, ο οποίος έζησε στο πετσί του, την οργή των κατοίκων της Χίου. Σαφέστατα η επιλογή του για τη θέση αυτή μπορεί να δημιουργήσει καλές προϋποθέσεις, γιατί γνωρίζει το θέμα. Επιπλέον, η μόνιμη γκρίνια με Βρούτση δημιουργούσε ζητήματα και στο υπουργείο Εργασίας, από το οποίο φυγαδεύτηκε.Η υπόθεση του προσφυγικού εξελίσσεται σε μπούμεραγκ για την κυβέρνηση, που καλλιέργησε προσδοκίες υπέρμετρες αλλά σήμερα εξακολουθεί να γίνεται χαμός, ειδικά στα νησιά. Και φαίνεται αυτό, κάθε φορά που πάει να φτιάξει ακόμη και κλειστά κέντρα κράτησης στην επαρχία και οι κάτοικοι ξεσηκώνονται. Ήταν, δε από τα θέματα που έθεταν διακαώς άνθρωποι, από το κέντρο της Αθήνας στο πολιτικό σύστημα. Κι όχι μόνο Ελληνάρες, αλλά κι εκείνοι, που πραγματικά, βλέπουν ότι έχουν δημιουργηθεί γκέτο και ούτε εκείνοι, μπορούν να πάνε στις δουλειές τους χωρίς να κινδυνεύουν τα βράδια ούτε κι οι μετανάστες να έχουν έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής και βιοπορισμού.
Η υπόθεση εγκληματικότητα κι ανεργία
Η υπόθεση της αστυνομικής ασφάλειας και το κρυφτούλι με τους αστυνομικούς στα Εξάρχεια επίσης εξελίσσεται σ΄ένα θέατρο του παραλόγου. Αν δει κάποιος δελτία ειδήσεων, θα νομίζει πως πρωτεύουσα είναι τα Εξάρχεια σε μια μικρή πόλη, που τη λένε Αθήνα. Αστειότητες. Ο μέσος Έλληνας πολίτης, δεν ζει μόνο στη συμπαθέστατη κατά τ΄ άλλα γειτονιά αλλά υποφέρει από τη μικροεγκληματικότητα, γενικά. Τον μέσο Έλληνα πολίτη ουδόλως τον νοιάζει αν έχει δέκα καταλήψεις, μερικές εκ των οποίων δεν θα τις μάθει και ποτέ. Τον νοιάζει αν μπαίνουν στο σπίτι του το βράδυ, αν κινδυνεύει να τον μαχαιρώσουν για λίγα ευρώ, αν του βουτούν το αυτοκίνητο και τα χρυσαφικά, που είναι οικογενειακά κειμήλια κι ο καταστηματάρχης αν θα του κλέψουν το μαγαζί. Δεν έχουν τόσο ασθενή μνήμη οι πολίτες, ώστε να μη θυμούνται ότι ο άνθρωπος, που ψήφισε μνημόνιο αλλά δεν το είχε διαβάσει είναι αρμόδιος για το νόμος και τάξη. Το δε ΚΕΘΕΑ, που ήταν μία ελπίδα, για τους τοξικομανείς και τις οικογένειές τους με τον τρόπο, που το χειρίστηκε η κυβέρνηση έφερε απέναντί της, όλους εκείνους τους δύσμοιρους που είδαν αγώνες μίας ζωής, να μπαίνουν και να αλέθονται στο καζάνι της μικροπολιτικής. Ανέλαβε πρόσωπο αμφίβολης επιστημονικής επάρκειας, που ήταν γυρολόγος σε εκπομπές, οι οποίες πολλάκις είχαν επικριθεί. Ακόμη χειρότερα με τα έργα και τις ημέρες Βρούτση. Λιγότερο από 24 ώρες , μετά την ανακοίνωση της υποψήφιας Προέδρου της Δημοκρατίας, ο υπουργός Εργασίας ούτε λίγο ούτε πολύ έψεξε κοινοβουλευτικά, τον βουλευτή Βοιωτίας, του ΚΙΝΑΛ, Γιώργο Μουλκιώτη, επιχειρώντας να τον αποδομήσει. Ο νέος σε κοινοβουλευτική θητεία αλλά παλαιός νομικός άκουσε να τον κατηγορεί, ο υπουργός, πως τηρεί τάχα «υποκριτική στάση» απέναντι στους εργαζόμενους, επειδή τόλμησε – φευ- να τον ρωτήσει γιατί δεν υπογράφει τη συλλογική σύμβαση εργασίας, των εργαζομένων στον επισιτισμό – τουρισμό! Αλίμονο! Φυσικά έβγαλε ανακοίνωση το σωματείο για τον επισιτισμό – τουρισμό, που ξεμπροστιάζει τον κ. Βρούτση. Ένα σωματείο, δυναμικό, που αριθμεί πολλές χιλιάδες μέλη, σε έναν από τους πιο δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας και έδειξε πόσο ο υπουργός Εργασίας δεν σέβεται τις συλλογικές συμβάσεις, αφού δεν έδωσε καν χρονοδιάγραμμα, για κάτι που συνυπογράφουν και οι ίδιοι οι ξενοδόχοι. Προφανώς, ο κ. Βρούτσης δεν ήθελε να ανοίξει την όρεξη κι άλλων σωματείων εργαζομένων, να δουν επιτέλους να μπαίνουν οι μισθοί σε μία κανονικότητα, όσο κι αν δηλώνει στο πλευρό τους. Ο ίδιος εξάλλου είχε προηγουμένως φέρει στη Βουλή άρθρο ότι μισθοί μέχρι δυο μηνών δεν χρειάζεται να δίνονται αμέσως, αν τεκμηριωμένα δυσκολεύεται οικονομικά ο εργοδότης.
Ξεχαρβάλωμα και η εργοδοτική ασυδοσία
Η απίστευτη δήλωση Αδώνιδος Γεωργιάδη για το διακοσάρι, με το οποίο μπορούν να ζήσουν οι Έλληνες πολίτες, είναι άλλο ένα ρεσιτάλ κυνισμού και αμετροέπειας. Επομένως, τα προβλήματα της καθημερινότητας δεν είναι για το θεαθήναι. Το δώρο που δεν δόθηκε δεν είναι μικροψυχία του εργοδότη στον εργαζόμενο. Είναι παρανομία καραμπινάτη. Οι μισθοί και τα επιδόματα δεν συνδέονται μόνο με συμβολισμούς αλλά και με πράξεις και παραλείψεις ή με αστοχίες. Το ξεχαρβάλωμα και η εργοδοτική ασυδοσία ακόμη και στην οφειλή του δώρου αλλά και η ανεργία, που εκτινάχθηκε, βεβαίως δεν φάνηκε να πτοεί τον υπουργό Εργασίας. Αλίμονο. Πρόκειται για έναν εκ των πλέον αποτυχημένων υπουργών της μεταπολίτευσης, αφού επί των ημερών του εκτοξεύτηκε η ανεργία και τώρα που ανέλαβε, ξαναπήρε πάλι την ανηφόρα. Τα οικονομικά μεγέθη δεν μπορούν να τον διαψεύσουν. Όσο κι αν ο ίδιος θέλει να θολώνει την εικόνα είναι συσσωρευμένες οι καταγγελίες για τα όσα συνέβησαν τις γιορτές. Οι εργαζόμενοι ταλαιπωρήθηκαν οικτρά μέσα στην κρίση και το να μην υπογράφει ο υπουργός μία συλλογική σύμβαση, μόνο καλός οιωνός δεν είναι, παρότι λεκτικά το υποστηρίζει. Ο λαός μας λέει εξάλλου «με τα λόγια φτιάχνεις Ανώγεια και Κατώγεια». Το ίδιο συμβαίνει και με πρόσφατη τροπολογία των Κοινωνικών Επιστημόνων, η οποία «ξεχάστηκε» στα συρτάρια του υπουργείου Παιδείας ενώ δεν δημιουργούσε κώλυμα. Ίσως τελικά, δημιουργούσε κώλυμα σε όσους έχουν επενδύσει οικονομικά στην εκπαίδευση στην ειδική αγωγή. Το να καταγγέλλεις τα πεπραγμένα στην ΕΡΤ με Ακριβοπούλου – Καψώχα και να φέρνεις Όλγα Τρέμη με ολίγον από Δελατόλα με λιβανιστήρι προς τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, δεν σε κάνει διαφορετικό απ΄ αυτό, που υποτίθεται πως κατήγγειλες. Κι η ΝΔ έχει να αναμετρηθεί με τις πρόσφατες διαφωνίες και καταγγελίες της.
Αμερικανικό φιάσκο και προεδρολογία
Ακόμη χειρότερα όμως τη στιγμή, που έρχεται η ώρα για τα ελληνοτουρκικά, οι ξένοι να θεωρούν την Ελλάδα δεδομένη. Η ανακοίνωση του ονόματος της υποψήφιας Προέδρου έρχεται λίγες ημέρες μετά το φιάσκο στην Αμερική, όπου η αποστολή του πρωθυπουργού εξελίχθηκε σε φιάσκο. Δεν είναι ο μόνος πρωθυπουργός, που δεν κατάφερε να κερδίσει κάτι. Το να αγοράζει όμως η Ελλάδα ότι της σερβίρει η Αμερική, ενώ ο Πρόεδρος δεν εξαιρεί καν τα ελληνικά προϊόντα από τους δασμούς και μάλιστα έρχεται και νέο κύμα δασμών καταντά γελοίο. Ειδικά σε μία χώρα, που μόλις, που έχει ξεπεράσει το χείλος του γκρεμού. Η Ελλάδα έχασε έδαφος, όταν διπλωματικά βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο ενώ συζητούνταν το θέμα της Λιβύης και βρέθηκε απέξω. Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Αυτά δεν είναι επιτυχίες της χώρας μας, όσο κι αν κάποιοι εγχώριοι αναλυτές προσπαθούν να ωραιοποιήσουν μία κατάσταση. Το να κάνεις ένα λάθος και να το αλλάξεις μετά δεν είναι κακό. Το γεγονός ότι επανίδρυσε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής ο πρωθυπουργός δεν είναι κακό. Αστοχίες γίνονται και πρέπει να διορθώνονται. Το να έχεις επενδύσει πολιτικά, όμως, στη μάχη του προσφυγικού – μεταναστευτικού ενώ οι ροές αυξάνονται και η κατάσταση στα νησιά του Βορείου Αιγαίου είναι δραματική φάνηκε από την αντίδραση των κατοίκων στη Χίο κι από τις αυτοκτονίες. Ο κόσμος έχει απηυδήσει, η Ευρώπη εξακολουθεί να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει κι η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί να διαχειριστεί μία προσφυγική και στρατιωτική κρίση ταυτόχρονα.
Προεδρολογία, που σέρνεται
Ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν είναι όμως θέμα μόνο επικοινωνιακής διαχείρισης αλλά και ουσίας. Ανεξάρτητα αν κάποιος θεωρεί τον καλύτερο ή τον χειρότερο Πρόεδρο τον Προκόπη Παυλόπουλο δεν είναι ορθό εβδομάδες τώρα να σέρνεται προεδρολογία, γιατί κάνει κακό στον ίδιο τον θεσμό. Την ίδια στιγμή, που η επιλογή Μητσοτάκη φαίνεται να συσπειρώνει ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις και να στριμώχνει πολιτικά τα άλλα κόμματα, επί της ουσίας εσωκομματικά στριμώχνεται. Πρώτον, διότι οι δυνάμεις, που περίμεναν στο εσωκομματικό πεδίο Πρόεδρο εξ αυτών, έμειναν στο περίμενε, δεύτερον διότι μερικοί δεν καλοβλέπουν την υποψηφιότητα της Σακελλαροπούλου, καθώς ήταν επιλογή Τσίπρα στο ΣτΕ. Ουσιαστικά δηλαδή χρεώνουν ότι σύρεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη από ένα πρόσωπο, που ήταν επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ κι όχι της ιδίας κι επιπλέον ότι είχε συμφωνήσει η συγκεκριμένη στο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών. Σε επίπεδο, ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ, κάποιοι έμειναν με τη χαρά, αφού θεωρούσαν εκ των ουκ άνευ, ότι ο Πρόεδρος θα είναι εξ αυτών. Βεβαίως, αυτό κόβει περαιτέρω τα φτερά Βενιζέλου, ο οποίος θεωρούσε στο παρελθόν ότι θα είναι εκ των διεκδικητών της Προεδρίας ενώ οι υποψηφιότητες Διαμαντοπούλου – Δαμανάκη κάηκαν νωρίς. Ήδη και πιο πριν, η τυχόν υποψηφιότητα ν΄ αναλάβει υπουργός η Άννα Διαμαντοπούλου είχε δημιουργήσει εντάσεις στο εσωτερικό της ΝΔ. Σε κάθε περίπτωση, άλλα τα πεπραγμένα της υποψήφιας Προέδρου κ. Σακελλαροπούλου ως δικαστικού κι άλλα στο νέο αξίωμα, που την περιμένει, αφού βγαίνει και με πολύ λιγότερες ψήφους, απ΄ ό, τι στο παρελθόν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ένα καλό: κοιτάζει τακτικά το τεφτέρι του, ποιος έκανε τι. Και μερικούς ήγγικεν η ώρα, μετά την προεδρική εκλογή, καθώς τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα και τον εξέθεσαν και στο ταξίδι του στην Αμερική, να τους στείλει στο σπίτι τους.
