Όταν άφησε την Αθήνα, δεν ήξερε ότι το Δουβλίνο θα γινόταν το δεύτερο σπίτι του, το πεδίο έμπνευσης και δράσης του, ο τόπος που θα δυσκολευόταν να αφήσει και να ζήσει μακριά του. Ξεκίνησε να εργάζεται ως air host σε πασίγνωστη αεροπορική εταιρεία και σύντομα άνοιξε το δικό του site, ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο γεμάτο εμπειρίες από τα ταξίδια του ανά τον πλανήτη. Στα 29 του χρόνια, ο Γιώργος Βιτωράτος έχει να αφηγηθεί πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες. Μία από αυτές την έκανε και βιβλίο. «Η Γυναίκα με τα Τέσσερα Ονόματα» αποτυπώνει την ιστορία της ζωής της γιαγιάς του και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άρτεμις. Γι’ αυτά και όχι μόνο μιλά στο Spotlightpost.gr, ξεχειλίζοντας, ως συνηθίζει από αγάπη για την ζωή και την δημιουργία.
Ας ξεκινήσουμε με δέκα ρήματα που περιγράφουν την ζωή σου και εσένα προσωπικά.
«Ζω, (δι)αισθάνομαι, ερωτεύομαι, αφοσιώνομαι, ταξιδεύω, γράφω, εμπιστεύομαι, εξερευνώ, ακούω και μιλώ».
Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να αφήσεις την Αθήνα και να γίνεις αεροσυνοδός με έδρα το Δουβλίνο;
«Μια ζωή χωρίς όρια, χωρίς πρέπει και χωρίς εμπόδια. Αυτή η αλλαγή στη ζωή μου ήταν για να μπορώ να ζω ελεύθερος και ανεξάρτητος, περήφανος και δημιουργικός. Ίσως στις μέρες μας να θεωρείται ανεκτή η οικονομική δυσχέρεια, για εμένα όμως υπήρξε πάντα ένας μεγάλος φόβος. Δεν είναι όμως οικονομικοί οι λόγοι που πήρα αυτή την απόφαση – ίσως και ναι σε κάποιο βαθμό – αλλά κυρίως συναισθηματικοί. Χρειαζόμουν ένα διάλειμμα από την έντονη καθημερινότητα της Αθήνας και από τον συνεχή αγώνα να επιτύχω σε ό,τι κάνω. Ξεκίνησε το “ταξίδι” με ημερομηνία λήξης ενός χρόνου, αλλά προέκυψε η αγάπη για αυτόν τον τόπο, οπότε και έμεινα εδώ. Η Αθήνα θα είναι πάντα το νούμερο ένα στην καρδιά μου, αλλά δεν είμαι ακόμα έτοιμος να γυρίσω».
Και το FollowGeorge.gr πώς προέκυψε;
«Σύμπραξη συναισθημάτων, εμπειρίας και ανάγκης να παραμείνω στα Αθηναϊκά δρώμενα. Πάντρεψα την αγάπη μου για τα ταξίδια – τον ατελείωτο ερωτά μου για αυτά βασικά – και την εμπειρία μου στον χώρο των μίντια κα της επικοινωνίας. Η απόφαση πάρθηκε μέσα σε ένα βράδυ και ένα μήνα μετά ήταν ήδη στον “αέρα”. Η αρχή για μια νέα ζωή και μια νέα καριέρα…»…
Ποιος τόπος στον οποίο θες διακαώς να πας, σου “ξεγλιστράει” εδώ και χρόνια και δεν τον επισκέπτεσαι; Και γιατί;
«Μέχρι πριν ένα χρόνο και κάτι μήνες θα έλεγα η Κωνσταντινούπολη, εμμονή χρόνων που πάντα αναβαλλόταν. Ένα από τα καλύτερα ταξίδια της ζωής μου! Στο σήμερα μπορώ να πω πως είναι πολλοί αυτοί οι τόποι, όπως η Σαντορίνη ή η Μύκονος αλλά νομίζω η μεγαλύτερη ντροπή μου είναι που δεν έχω πάει Ρώμη. Είναι αδιανόητο το ότι έχω πάει σε πάνω από σαράντα χώρες και ογδόντα προορισμούς, αλλά ποτέ στη Ρώμη. Οι λόγοι όμως πολλοί, αλλά είναι κι ένας ίσως υπεροπτικός: δεν ήθελα να πάω κάπου που έχει πάει η μισή και βάλε Ελλάδα. Αυτό το ταξίδι όμως θα γίνει σύντομα, είναι υπόσχεση»!
Ποιο θεωρείς το πιο σημαντικό, το πιο ιερό, αν θες, ταξίδι της ζωής σου, Γιώργο;
«Ταξίδι είναι όλη μου η ζωή και είμαι ευγνώμων που βρίσκομαι εδώ κα εξερευνώ τον κόσμο. Κάθε τόπος που έχω επισκεφτεί έχει ένα λιθαράκι μέσα στη ψυχή μου και μια γλυκιά ανάμνηση. Υπάρχουν και πολλά ευτράπελα που έχουν συμβεί, αλλά τίποτε τόσο σοβαρό για να πω πως δεν θα ξαναγυρνούσα στον τόπο αυτό. Στα ταξίδια που άγγιξαν τη ψυχή μου λίγο παραπάνω θα συμπεριλάβω το Μαρακές, την Κωνσταντινούπολη, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. Τελείως ασύνδετα μεταξύ τους, απόλυτα συνδεδεμένα με τις όψεις του εαυτού μου όμως.
Τι σου αρέσει περισσότερο στο Δουβλίνο ως πόλη; Τι διαφορετικό κάνεις εκεί από αυτά που έκανες στην αθηναϊκή σου καθημερινότητα;
«Το Δουβλίνο έχει μια ανεξήγητη ζεστασιά που σε κάνει να το ερωτεύεσαι. Είναι οι άνθρωποί του, η φύση του, οι γεύσεις και οι μυρωδιές του. Όχι, δεν είναι η Αθήνα, ούτε έχει άρωμα Ανατολής, αλλά έχει ένα διαφορετικό άρωμα και χρώμα, που μου θυμίζει το κόλιανδρο. Εξαιρετικό για όσους αγαπούν την ποικιλία και το καλό φαγητό, πικρό και άνοστο για όσους δεν έχουν πρόθεση να δοκιμάσουν. Βγάζει νόημα άραγε αυτό»;
Πώς “ταξίδευες” στην διάρκεια της καραντίνας;
«Ταξίδεψα. Στα αλήθεια ταξίδεψα… Το κλείσιμο με βρήκε οριακά πίσω στο Δουβλίνο μετά από συνεχόμενα ταξίδια σε Παρίσι, Κωνσταντινούπολη, Βέλγο, και Ελλάδα. Από τον Απρίλη του 2020 και μετά κατάφερα να ταξιδέψω αρκετές φορές στην Ελλάδα και να επισκεφτώ την παραμυθένια Βιέννη και τη Μινόρκα της Ισπανίας – ένα νησί παράδεισος».
Υπάρχει συνταγή, τελικά, για ένα επιτυχημένο ταξίδι; Ή βρίσκεις πως, τελικά, όλα είναι ζήτημα χημείας των συνταξιδιωτών;
«Το μεγαλύτερο μυστικό της συνταγής είναι να είσαι ανοιχτός σε προτάσεις και να είσαι ευέλικτος. Κάθε τόπος έχει κάτι να σου προσφέρει, αρκεί να έχεις τη διάθεση να τον εξερευνήσεις. Υπάρχουν μέρη που θα πας για εξερεύνηση αλλά και μέρη που απλά θα θες να χαλαρώσεις. Προς Θεού, γούστα είναι αυτά. Επίλεξε σωστά όμως την παρέα σου και επιβεβαίωσε πριν ταξιδέψεις πως μοιράζεστε τα ίδια ενδιαφέροντα».
Έχεις καμία μεγάλη απόδραση στα σκαριά;
«Μεταξύ τύχης και ατυχίας, το ταξίδι στην Κίνα αναβλήθηκε, όμως πιστεύω πως ένα μεγάλο ταξίδι στις αρχές του έτους θα δώσει ένα καλό εναρκτήριο λάκτισμα στα επόμενα που είναι να ‘ρθουν».
Από αεροσυνοδός, ιδρυτής ταξιδιωτικού σάιτ και…συγγραφέας. “Η Γυναίκα με τα Τέσσερα Ονόματα” πώς προέκυψε και σε τι φάση βρίσκεται τώρα;
«Ένα δώρο. Έτσι θα το χαρακτήριζα αυτό το βιβλίο. Δεν πίστευα ποτέ πως θα τα φέρει έτσι η ζωή αλλά τελικά κάποιες αποφάσεις έρχονται από μόνες τους. Το βιβλίο αυτό έμελλε να γίνει ένα δώρο στη γιαγιά μου που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, αλλά κατέληξε να είναι ένα δώρο για όλους όσους τη γνώρισαν, είτε όσο ήταν εν ζωή, είτε μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου. Πρόκειται για μια αφήγηση ζωής, ένα μικρό κόσμημα που έχει ως σκοπό να κρατήσει τη μνήμη όλων αυτών των αφανών ηρώων και ηρωίδων ζωντανή. Ένα βιβλίο φόρος τιμής σε μια άλλη γενιά που τείνει να ξεχαστεί. Μόλις λίγες ημέρες πριν ολοκληρώθηκε και η παρουσίασή του και οι εκδόσεις Άρτεμις προχωρούν σε μια δεύτερη έκδοση λόγω εξάντλησης της πρώτης».
Ποια βιβλία διαβάζεις αυτή την εποχή;
«Τζον Φάντε, έχει γίνει εμμονή, Τζορτζ Όργουελ και “Οι Άθλιοι του Παρισιού και του Λονδίνου”. Αγαπημένος Ηλίας Μαμαλάκης με το νέο του βιβλίο “Οι Αναμνήσεις Ενός Μαγειριστή” και τέλος, “Όπου και να Ταξιδέψω” του Νίκου Βατόπουλου. Κάθε βιβλίο για μια διαφορετική ώρα και στιγμή της ημέρας. Πόσα ακόμα βιβλία δεξιά και αριστερά, πόσοι ακόμα τίτλοι βιβλίων γραμμένοι σε στίκερς για την επόμενη φορά που θα είμαι Αθήνα».
Τι να περιμένουμε από το FollowGeorge.gr σου και από εσένα την ερχόμενη σεζόν;
«Το FollowGeorge.gr έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και συνεχίζει ανοδικά την πορεία του. Θα υπάρξουν ελάχιστες αλλαγές, πάντα προς το καλύτερο. Στα προσωπικά μου, η ανάγκη να εμπλακώ περισσότερο με την Ελλάδα είναι εμφανής, οπότε και πρόκειται να συμμετέχω σε ένα νέο πρότζεκτ επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων που θα ανακοινωθεί πολύ σύντομα».
ᐧ
