Για τον Μανώλη Γλέζο: Το Τραγούδι των τελευταίων παρτιζάνων

ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΙΒΟ ΓΚΙΚΟΠΟΥΛΟ

Franco Fortini (*)

Da “Foglio di via”  (1946)

Canto degli ultimi partigiani

Sulla spaletta del ponte

Le teste degli impiccati

Nell’acqua della fonte

La bava degli impiccati.

Sul lastrico del mercato

Le unghie dei fucilati

Sull’erba secca del prato

I denti dei fucilati.

Mordere l’aria mordere i sassi

La nostra carne non e` piu` d’uomini

Mordere l’aria mordere i sassi

Il nostro cuore non e` piu` d’uomini.

Ma noi s’e` letta negli occhi dei morti

E sulla terra faremo liberta`

Ma l’hanno stretta i pugni dei morti

La giustizia che si fara`.

Από «Φύλλο πορείας» 

Τραγούδι των τελευταίων παρτιζάνων

Στης γέφυρας το παραπέτο

Τα κεφάλια των κρεμασμένων

Στο νερό της πηγής

Το σάλιο των κρεμασμένων.

Στης αγοράς το καλντερίμι

Τα νύχια των τουφεκισμένων

Στο χόρτο  το ξερό του λιβαδιού

Τα δόντια των τουφεκισμένων.

Δάγκωσε τον αγέρα δάγκωσε τις πέτρες

Η σάρκα μας δεν είναι πια σάρκα ανθρώπου

Δάγκωσε τον αγέρα δάγκωσε τις πέτρες

Δεν είναι πια η καρδιά μας ανθρώπινη καρδιά.

Στα μάτια των νεκρών το μήνυμα διαβάσαμε

Για μια λέφτερη ζωή

Το σφίξανε στη φούχτα οι νεκροί

Το δίκιο που θα βρούμε στη ζωή.

(Μετάφραση: Φοίβος Γκικόπουλος)  

(*) Φράνκο Φορτίνι: Ψευδώνυμο του Φράνκο Λάττες (Φλωρεντία 1917 – Μιλάνο 1994). Στα έργα του και στην πολιτική και πολιτιστική δραστηριότητα, εκφράζει τη διαρκή και σταθερή θέληση –και δυσκολία- να βρίσκεται πάντα «μέσα» στην ιστορία: σχέσεις λογοτεχνίας και πολιτικής, θέση του διανοούμενου στην νεοκαπιταλιστική κοινωνία, ανάγκη για μια νέα ρητορική στη γραφή.