Λίγες ημέρες απέμειναν πριν την εκπνοή του 2019, με δυο παιδιά να αναζητούνται μόλις την τελευταία εβδομάδα. Το ένα, άγνωστο γιατί, καθυστέρησαν οι γονείς του να πουν ότι χάθηκε και το άλλο υπάρχει μία πιθανότητα, να προσπάθησε να διαφύγει στο εξωτερικό. Στις 23 Δεκεμβρίου χάθηκε η μικρή Valentine Ablavy Kaka, ένα κοριτσάκι από το Κονγκό που χάθηκαν τα ίχνη του στο Παγκράτι κι ο Samur Niazi από το Αφγανιστάν, ο οποίος χάθηκε στη Νέα Μάκρη.
Η Έλενα Κουντουρά αγωνίζεται για τα αξιόπιστα στοιχεία χαμένων παιδιών στην ΕΕ
Η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, Έλενα Κουντουρά, λίγες ημέρες νωρίτερα είχε καταθέσει σχετική ερώτηση προς την Κομισιόν τονίζοντας πως δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία για τις εξαφανίσεις παιδιών στην ΕΕ και είχε ζητήσει να ληφθούν πρωτοβουλίες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας για τα Εξαφανισμένα Παιδιά, κάθε δυο λεπτά ένα παιδί εξαφανίζεται στην ΕΕ. Αν δεν είναι ανησυχητικό αυτό τι ακριβώς είναι; Η εξαφάνιση παιδιών, που έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις και στη χώρα μας, με τους ασυνόδευτους ανήλικους, είναι πολυπαραγοντική. Το προφίλ των εξαφανισμένων παιδιών έχει αλλάξει με τα χρόνια, αφού ένα σημαντικό ποσοστό εξαφανίσεων συνδέεται με ασυνόδευτα προσφυγόπουλα ή μεταναστόπουλα, που αναζητούν είτε επανασύνδεση με τους δικούς τους είτε φυγή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κάποια απ΄αυτά πέφτουν θύματα οργανωμένων κυκλωμάτων σωματεμπορίας ή μεμονωμένων παιδόφιλων. Όμως, ο κίνδυνος ελλοχεύει παντού.
Φυγή ανάλογα με την ηλικία
Τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, ανάλογα και με την ηλικία. Φεύγουν γιατί κακοποιούνται σεξουαλικά, φεύγουν γιατί τα δέρνουν, φεύγουν γιατί δεν αντέχουν άλλο μία κατάσταση φθοροποιό (τσακωμοί ζευγαριών), φεύγουν γιατί δεν αντέχουν οι μεγάλοι να τους φωνάζουν διαρκώς, πως κάτι δεν έκαναν σωστά. Είναι πολύ εύκολο ένα παιδί να φύγει ειδικά στην εφηβεία. Σε μεγαλύτερες ηλικίες γιατί γνώρισαν κάποιον άνθρωπο και νομίζουν πως ήρθε η ώρα να απογαλακτιστούν, φεύγουν, γιατί θέλουν να πάνε στους δικούς τους, που βρίσκονται σε άλλες χώρες, φεύγουν, γενικά γιατί δεν περνούν καλά ή γιατί νομίζουν πως έτσι θα περάσουν καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση το κενό, όμως που υπάρχει από την ενδοοικογενειακή βία μέχρι τον πρώιμο εφηβικό έρωτα, την παραμέληση ή το οργανωμένο έγκλημα και τη φτώχεια, οφείλει να το καλύψει η πολιτεία. Το 2013 είχε γίνει, κατά την κ. Κουντουρά, μία έρευνα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία έδειξε μεγάλη ανομοιογένεια στα στοιχεία, πράγμα που σημαίνει πως δεν υπήρχε κοινός τρόπος συλλογής δεδομένων. Τα στοιχεία από την Ιντερπόλ τρομάζουν. Την ίδια στιγμή το κυβερνοέγκλημα έχει λάβει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις απ΄ ότι στο παρελθόν δημιουργώντας νέους κινδύνους για τα ανήλικα θύματα.
Στην Ελλάδα οι τηλεφωνικές κλήσεις
Ο πρώτος οργανωμένος μη κυβερνητικός φορέας που ασχολήθηκε συστηματικά με τις εξαφανίσεις παιδιών, σε συνάρτηση με την Αστυνομία, ήταν το Χαμόγελο του Παιδιού. Το Χαμόγελο του Παιδιού μέσω της Ευρωπαϊκής Γραμμής για τα Εξαφανισμένα παιδιά δέχτηκε μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2019 59 κλήσεις για εξαφανισμένα παιδιά. Ο κύριος όγκος των παιδιών ήταν στην εφηβεία (13-18 ετών), δηλαδή 69,49%, ενώ 0-6 ετών ήταν το 13,56% και 16,95% ήταν 7-12 ετών. Μόλις το 3,4% ήταν αρπαγές από γονείς. Το 50% αφορούσε ανησυχητικές εξαφανίσεις ανηλίκων, ενώ σαφές ήταν πως τα αγόρια είναι πολύ πιο εύκολο να «εξαφανιστούν», σε σχέση με τα κορίτσια. Τα περιστατικά δεν είναι κατ΄ ανάγκην αυξημένα στην Ελλάδα, όμως, ακόμη κι ένα παιδί να χάνεται από το σπίτι του ή την προσφυγική δομή σημαίνει πως κι η οικογένεια κι η πολιτεία κάπου έχουν αποτύχει. Η ανακάλυψή του αποκαλύπτει γενικότερα προβλήματα στο σπίτι ενώ και η δύσκολη εφηβεία δεν αντιμετωπίζεται συχνά, όπως πρέπει, με αποτέλεσμα να έχουμε προβλήματα φυγής. Στο εξωτερικό έχουν αφήσει εποχή αρπαγές ανηλίκων, κοντά στο σχολείο τους, που έμειναν ανεξιχνίαστες , η εμπλοκή εφήβων, κυρίως κοριτσιών, με κάποιον μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα. Συχνά το διαδίκτυο αποτελεί εύκολο τρόπο προσέγγισης για τους κάθε λογής επιτήδειους. Κάθε στιγμή καθυστέρησης μπορεί να αποβεί μοιραία, για τη ζωή του παιδιού ή για τη στέρηση της ελευθερίας του.
ΗΠΑ, Ιντερπόλ, πορνογραφία ακόμα και με μωρά, ο Μπεν, η Μαντλίν
Οργανωμένα κυκλώματα σωματεμπορίας, πορνογραφίας, κλοπής οργάνων, εγκληματικές προσωπικότητες, μικροσυμμορίες για επετεία δρουν ανεξέλεγκτα εις βάρος των παιδιών. Στις ΗΠΑ πάνω από 2.000 παιδιά χάνονται κάθε χρόνο, ενώ υπάρχουν αρκετά , όπως ο μικρός Μπεν, που χάθηκε στην Κω στη χώρα μας, εν καιρώ διακοπών, χωρίς να φανεί σημείο ζωής του. Δεκαετίες ολόκληρες γονείς να ψάχνουν, για κάποιο χαμένο παιδί. Παρότι δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, οι εξαφανίσεις παιδιών, δεν είναι πάντα άσχετες με τη διακίνηση πορνογραφικού υλικού. Η Ιντερπόλ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ακόμη και για μωρά τα οποία κακοποιούνται. Το 65% των θυμάτων ήταν κορίτσια ενώ το 92% των παραβατών για τη διακίνηση παράνομου πορνογραφικού υλικού ήταν άντρες. Αντίστοιχα, πανευρωπαϊκή ήταν η έρευνα, για τη μικρή Μάντλιν, που οι γονείς της γιατροί και οι δυο έχασαν τη γη κάτω από τα πόδιά τους. Είχαν πάει για φαγητό στην Ισπανία, λίγα μέτρα μακριά από το κατάλυμά τους, αφήνοντας τα τρία τους παιδιά, πίσω και το επόμενο πρωινό, μόνο τα δυο βρίσκονταν στο ξενοδοχείο.
Το «γιατί», η ένοχη σιωπή, ο Αλεξ και πως ο απαγωγέας μπορεί να είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας
Το «γιατί» είναι το μόνιμο και μεγαλύτερο ερωτηματικό των οικογενειών, απέναντι σε αυτήν την εξαφάνιση. Γιατί το δικό μου παιδί; Είναι το ερώτημα, που βασανίζει τους γονείς των εξαφανισμένων παιδιών. Στις καλές των περιπτώσεων το παιδί βρίσκεται σώο. Υπάρχουν , όμως και περιπτώσεις, που τα παιδιά βρίσκονται κακοποιημένα, κλεισμένα και αποκλεισμένα από τον έξω κόσμο ή ακόμη και νεκρά. Το έζησε η ελληνική κοινωνία στην περίπτωση του μικρού Άλεξ, που ήταν το μεγαλύτερο σοκ, για τη μητέρα του, Νατέλα, η οποία απεγνωσμένα προσπαθούσε να μάθει για την τύχη του παιδιού της, απέναντι σ΄ ένα τείχος σιωπής. Κανείς δεν μπορεί να απαλύνει τον πόνο της, όπως και για κάθε άνθρωπο, που χάνει το παιδί του. Η επιδίκαση των 150.000 ευρώ μοιάζει με χάπι, όταν έχει υποστεί αλλεπάλληλες βολές από ένα σύστημα, που συνοδεύτηκε από μία ένοχη σιωπή. Ο απαγωγέας μπορεί να είναι ακόμη κι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Το ίδιο και χειρότερα σοκαριστική η ιστορία των γυναικών από την Ασία, που βρέθηκαν στα χέρια του Κύπριου μακελάρη, που με το ίδιος μένος σκότωσε και τα παιδιά των οικιακών βοηθών, προκειμένου να μη μιλήσουν. Πίσω από κάθε ιστορία, που δεν εξιχνιάζεται, ακόμη μεγαλύτερος πόνος. Μία πληγή αιμορραγούσα και μόνιμα ανοιχτή. Μία κοινωνία κρυφή να ασχημονεί πάνω στα κορμιά παιδιών, ακόμη και μωρών.
Εξαφανίσεις, που δείχνουν προβλήματα, το FBI για τις ΗΠΑ…
Την ίδια στιγμή υπάρχουν κι εξαφανίσεις παιδιών, που αποκαλύπτουν ένα απόλυτα τοξικό περιβάλλον για τα παιδιά. Παιδιά, που βιώνουν τρόμο μέσα στα σπίτια, σε οικογένειες δυσλειτουργικές, προβληματικές. Στοιχεία από το 2009 για τη χώρα μας δείχνουν, πως σχεδόν 1 στους 4 εφήβους επιλέγει να φύγει από το σπίτι. Ακόμη και στα καλύτερα σπίτια, που τα προβλήματα είναι λιγότερο έντονα είναι η εποχή, που τα παιδιά νιώθουν μεγάλοι και οι γονείς τους νιώθουν ακόμη μικρούς το κλίμα μπορεί να είναι τοξικό. Εύκολα ένας έφηβος επιλέγει να φύγει, όταν νιώθει πως δεν τον καταλαβαίνουν. Σε πιο μικρές ηλικίες στοιχεία του FBI δείχνουν πως στην Αμερική, οι περισσότερες αρπαγές ανηλίκων από διαζύγια, είναι συνήθως από γυναίκες, που παίρνουν τα παιδιά τους πίσω στις χώρες, απ΄ όπου προέρχονται. Υπάρχουν και περιπτώσεις βέβαια, που γυναίκες, έχουν προχωρήσει στην αρπαγή των ανηλίκων, αφού δέχονται συχνά οικογενειακή βία και φοβούνται πως αν δεν είναι σε προστατευμένο περιβάλλον, ο πρώην σύντροφος ή σύζυγος θα τα δείρει, θα τα κακοποιήσει ή τέλος πάντων θα χρησιμοποιήσει την ισχύ του, για να μην τα έχει η μαμά τους.
Η υπόθεση Ντιτρού
Τα παιδιά φαντάσματα αντιμετωπίστηκαν σε μία σειρά από υποθέσεις και πολλές φορές ακούστηκε και η ιστορία για το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Ανησυχητικές διαστάσεις έχει πάρει το φαινόμενο της εξαφάνισης παιδιών στην Ινδία ενώ το ζήτημα του σεξοτουρισμού παραμένει ένα αγκάθι για τις δυτικές κοινωνίες, που μοιάζουν να έχουν εκτρέψει το πρόβλημα, σε χώρες, όπως η Ταϊλάνδη.
Πρόκειται για παιδιά που καταλήγουν ή στις πιάτσες του αγοραίου έρωτα ή για παιδική εργασία. Κυκλώματα εκμεταλλεύονται την κακή κατάσταση της οικογένειας, που είναι συνήθως άστεγοι και μικρά παιδιά στην τρυφερή ηλικία της προεφηβείας και της εφηβείας εξαφανίζονται. Το τέρας του Βελγίου, ο Μαρκ Ντιτρού, που ήταν η αιτία για να αλλάξουν το επώνυμό τους οι Βέλγοι πολίτες, που άρπαξε κορίτσια ακόμη και 8 χρονών, που είχε κλεισμένα παιδιά στα μπουντρούμια, τα δολοφόνησε ή τα άφησε με τη σύντροφό του να πεθάνουν από ασιτία θα παραμένει πάντα ένα τραύμα για τους κατοίκους της χώρας, που φιλοξενεί τους κυριότερους θεσμούς της ΕΕ. Το λευκό του βαν έγινε σημάδι του τρόμου, ενώ δεν είναι λίγες οι ασιατικές χώρες ή οι αφρικανικές, όπου ανθεί ο σεξουτουρισμός συχνά με Ευρωπαίους φραγκάτους ή και γυναίκες, κάποιας ηλικίας να τρέχουν για να βρουν νεαρούς, που θα τους βοηθήσουν οικονομικά! Υπόνοιες για σεξοτουρισμό με ανήλικους ή ενήλικες πρόσφυγες ή μετανάστες υπήρχαν και στη χώρα μας, με πηγές να μιλούν για μεσήλικες ή και γέροντες Έλληνες, που έψαχναν ταίρι σε γνωστή πλατεία της Αττικής, μετά την Ομόνοια με δέλεαρ το γερό πορτοφόλι τους.
Τα παιδιά που αναζητούνται στην Ελλάδα
Η φετινή χρονιά κλείνει με 33 παιδιά να αναζητούνται, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της ΕΛΑΣ. Εξ αυτών 4 Ελληνόπουλα και τα άλλα προσφυγόπουλα ή μεταναστόπουλα. Για κάθε παιδί, που χάνεται κι αργεί να βρεθεί, η ελπίδα γίνεται όλο και πιο μικρή, να βρεθεί καλά στην υγεία του. Υπάρχει η γραμμή 116000, που είναι συνδεδεμένη η ΕΛΑΣ με το Χαμόγελο του παιδιού. Το γεγονός ότι κάθε χρόνο έρχονται και ξένα παιδιά, που η ελληνική κοινωνία αγνοεί συνήθειες αυτών των κοινωνιών, δυσκολεύει και το έργο των διωκτικών αρχών και διευκολύνει τις συνθήκες για τους τυχόν απαγωγείς. Ένα παιδί, που δυσκολεύεται να μιλήσει τη γλώσσα, που δεν έχει γνωστούς, που δεν μπορεί να επικοινωνήσει καλά, είναι σαφώς πιο εύκολη λεία για τα κυκλώματα. Μερικά από τα παιδιά αυτά έχουν χαθεί ήδη από το 2015. Ευχής έργον ,αν ίσως κάποια απ΄αυτά να επανασυνδέθηκαν με τις οικογένειές τους, που βρίσκονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η έκθεση της Αστυνομίας για τα θύματα εμπορίας ανθρώπων δείχνει πως για το 2018, το 29% των θυμάτων ήταν ανήλικοι. Εξ αυτών διαπιστώθηκε ότι τα κυκλώματα είχαν επαφή με 11 διαφορετικές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Κύριος τροφοδότης όμως αυτός των κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων ήταν η Βουλγαρία, η Ελλάδα και η Ρουμανία. Το θέμα είναι σαφώς και πόσα απ΄αυτά τα περιστατικά καταγγέλλονται ή και πότε; Σε αυτόν τον φαύλο κύκλο, όσο κι αν φαίνεται παράξενο υπήρχαν και γυναίκες, που προσέλκυαν τα υποψήφια θύματα, ώστε να τους φέρουν σε επαφή με τα ηγετικά μέλη. Ψευδείς υποσχέσεις για οικονομικές αμοιβές, συνθήκες εργασίας, ώσπου να αποσπάσουν τη συναίνεση των θυμάτων, που τα ακολούθησαν στη χώρα εκμετάλλευσης. Ένα από τα βασικά δίκτυα απλώνει τα πλοκάμιά του και φτάνει και στη χώρα μας από τις πρώην χώρες της ΕΣΣΔ, Ρωσία, Ουκρανία, Λευκορωσία κ.ά. αλλά κι από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν, αφού παντού βρίσκονται «πρόθυμοι» ή εγκληματικές συμμορίες, για να ασχοληθούν με το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Πεζοδρόμιο, μπαρ με στριπτίζ, κέντρα διασκέδασης αλλά και στην καλύτερη περίπτωση εργασία – δουλεία για μικρούς που εργάζονται σε αγροτικές ή κτηνοτροφικές εργασίες ή και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος ενώ οι χώρες της Ασίας, της Αφρικής ακόμη και της Λατινικής Αμερικής, όπου η παιδική πορνεία ανθεί και βασιλεύει είναι υπαρκτές. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος…
