Ήταν 18 Οκτωβρίου του 1981 όταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές με το 48,06% των ψήφων και 172 έδρες, σχηματίζοντας αυτοδύναμη κυβέρνηση. Η δεκαετία του 80 βάφτηκε πράσινη. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είχε προσωπoκεντρικό χαρακτήρα και ο αρχηγός του αποκαλούνταν απ το λαό με το μικρό του όνομα «Ανδρέας», έτσι όπως οι μεγάλοι σταρ μόνο ευτυχούν ή σαν να μιλάς για έναν καλό φίλο. Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου -5 Φεβρουαρίου 1919 – 23 Ιουνίου 1996- ήταν ακαδημαϊκός, οικονομολόγος, διδάκτωρ Οικονομίας, διδάκτωρ Φιλοσοφίας, λατρεύτηκε όσο λίγοι πολιτικοί σε όλο τον πλανήτη, και μισήθηκε απ τους πολιτικούς του αντιπάλους όσο κανείς άλλος στην διάρκεια της Δεύτερης και κυρίως της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Και ήταν αυτός για τον οποίο η ιδεολογικά και πολιτικά αντίπαλος του, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, Μάργκαρετ Θάτσερ είχε πει: «Δεν τον συμπάθησα, αλλά ποτέ δεν έφυγε από Διάσκεψη Κορυφής της ΕΟΚ, χωρίς να πάρει κάτι για τη χώρα του».
Δε μεταδίδεται η ένταση, ο παλμός, η εξωκοσμική σχεδόν συγκίνηση που υπήρχε στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου. Μαγνητικός, επικοινωνιακός, πύρινος στα μπαλκόνια μιλούσε σε λαοθάλασσες που θεωρούσαν ότι αναφέρονταν στον καθένα προσωπικά. Αν δεν έχεις κατέβει από το ηλεκτρικό στην Βικτώρια και εκείνος να μιλά στην Αλεξάνδρας και να άκουες την επιφάνεια της γης να πάλλεται σαν εξωτερικός Εγκέλαδος, δεν έχεις ζήσει ποτέ σου πολιτική συγκέντρωση. Πλαστικές σημαίες. Μπλε και πράσινο. Πυρσοί και ήλιοι. Προσωπολατρία απ τα πλήθη οπαδών. «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες 3 του Σεπτέμβρη να περνάς», «θα τον μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα, ναι», Κάρμινα Μπουράνα και «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία», «ο λαός δε ξεχνά τι σημαίνει δεξιά», «Το ΠΑΣΟΚ στη κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία», «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό».
Το ζιβάγκο και ο αντικομφορμισμός του. Ο έρωτας και το περιβόητο νεύμα στο αεροπλάνο. Η επαναστατικότητα στην προσωπική ζωή. Όχι αστικά επιβεβλημένα κουφάρια γάμων. Η Δήμητρα Λιάνη. Οι κοινωνικές αλλαγές. Η Αλλαγή. Τα σκάνδαλα. Ο Κοκότας. Οι κούτες παμπερς. Η ροζ βίλα. Οι αγρότες, η Κρήτη, οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, οι κοινωνικές τομές. Πάνω από όλα και παντού το μεγάλο όνειρο και ο τεράστιος διάλογος για τον σοσιαλισμό των ανθρώπων…
… άλλαξε και διαμόρφωσε περισσότερο από όλους το πολίτικο και κομματικό σύστημα της χώρας. Τέλειωσε το αναχρονιστικό, αστείο και τραγικό συνάμα διαχωρισμό σε «Εθνικόφρονες-Κομμουνιστές», δημιούργησε ένα κόμμα – κίνημα, το πρώτο εξουσίας με μαζική οργάνωση, αντί για κόμμα στελεχών, αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση. Και ακόμα έφτιαξε Εθνικό Σύστημα Υγείας αλλά και το ΑΣΕΠ, τόλμησε την συνταγματική αναθεώρηση του 1985-1986, με την οποία παγιώθηκε το σύστημα κοινοβουλευτικής εξουσίας, νομιμοποίησε τον πολιτικό γάμο, έδωσε δικαίωμα ψήφο στα 18, άλλαξε το οθωμανικό σχεδόν Οικογενειακό Δίκαιο, καθιέρωσε την ισότητα των δύο φύλων, απαγόρευσε τον θεσμό της προίκας, κατάργησε νόμους, που σήμερα θεωρούν αυτονόητη την ανυπαρξία τους οι νέοι, όπως αυτόν τον 4000 περί τεντιμποϊσμού αλλά και εκείνον της κατασκοπείας, αναγνώρισε την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, παραχώρησε άδειες στους πολιτικούς πρόσφυγες του Δημοκρατικού Στρατού για την επιστροφή στην πατρίδα τους, στην πατρίδα μας, στην πατρίδα όλων!
Συνθήματα και λεξικό ΠΑΣΟΚ:
«Στο μέλλον οι εκλεγμένες κυβερνήσεις δεν θα παίζουν ρόλο. Θα κάνει κουμάντο η Γερμανία», «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Το κοινωνικό κράτος δεν χαρίζεται, με αγώνα κερδίζεται», «Το ΠΑΣΟΚ στη κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία», «Στις 18, Σοσιαλισμός», «Βυθίσατε το Χόρα», «Ο Λαός εμίλησε», «Απόψε πεθαίνει η δεξιά», «Δεν υπάρχουν θεσμοί, μόνο λαός». Μπήκαν στη ζωή μας λέξεις όπως: λαοθάλασσα, ετεροχρονισμός, αιθεροβάμων, αναδόμηση, χρονοντούλαπο της ιστορίας, «mea culpa»…
