Σήμερα η κατάσταση είναι δύσκολη. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν πεθάνει από τον θανατηφόρο ιό. Χιλιάδες ζουν με την αγωνία για τους δικούς τους ανθρώπους. Χιλιάδες συγγενείς δεν μπορούν παρά να κλάψουν από μακριά, δικούς τους ανθρώπους. Απλώνουμε ένα χέρι, από εδώ από το spotlightpost.com. Αλλά με την ευχή όλα αυτά να περάσουν γρήγορα, για να ευθυμήσουμε, λίγο, για να μην μας πάρει από κάτω, ας σκεφτούμε, αν με το καλό επιζήσουμε, τι θα λέμε στις επόμενες γενιές για όλα αυτά. Τι θα συμβουλεύουν τα παιδιά μας τα δικά τους… Αφιερωμένο πρώτα απ΄ όλα σε γιατρούς και νοσηλευτές αλλά και σε όλους τους ήρωες της καθημερινότητάς μας, που δουλεύουν, για μας. Γιατί έστω κι ένα χαμόγελο, στα δύσκολα, που ζούμε, είναι πολύτιμο, για να πάρουμε κουράγιο και θάρρος.
-Μαμά μου αρέσουν τα φυσικομαθηματικά κι η βιολογία. Λέω να δώσω εξετάσεις για την Ιατρική…
-Αχου, τι μου λέει και δεν ντρέπεται. Γι΄ αυτό βρε σε μεγαλώνουμε με τόσους κόπους και θυσίες; Τέτοια ανατροφή σου δώσαμε κι εγώ κι ο πατέρας σου; Να πας να γίνεις γιατρός, να κινδυνεύεις απ΄ τους Κορωνοϊούς;
-Αχ, μωρέ, μαμά, όμως, έπηξα να διαβάζω όλο μέσα…
-Πάλι, ε; Όλο βόλτες και βόλτες; Αμ, βρε, Τσιόδρας και Χαρδαλιάς που σου χρειάζονται…
-Μα, μαμά, σου είπα πως θέλω να πάω βόλτα…
«Τέλος πάντων… Κομμάτια να γίνει. Μάσκα και γάντια να πάρεις… Και ταυτότητα. Και να μην ξεχάσεις να στείλεις μήνυμα. Ακούς; Και ζακέτα να πάρεις».
-Μαμά, εγώ είμαι γύρισα…
-Γιατί, σάμπως περιμέναμε και κάναν άλλον; Γι΄ αυτό υπάρχουν και οι τηλεδιασκέψεις. Και μη σε δω να ξαναφιλήσεις τις φίλες σου. Φιλιά κι αηδίες. Κι αντισηπτικό να βάλεις, μ΄ ακούς; Και να πλύνεις καλά και τα χέριά σου.
Μαμά, πήρα από το σούπερ μάρκετ αυτά που μου ζήτησες αλλά είχε και κάτι χαρτιά υγείας, προσφορά λέει, σε καλή τιμή και σου έφερα…
-Αγάπη μου, είσαι με τα καλά σου; Είπαμε ότι έχω καβάντζα έως το 2041.
-Μαμά, πάλι μακαρόνια; Πόσα μακαρόνια πια; Δεν μου αρέσει το φαγητό…
«Καλά, κάτσε να πέσει κανένας κορωνοϊός, να δεις εσύ… Μόνο άλλη μία κούτα μακαρόνια έχει απομείνει, από τον Μάρτιο του 2020».
-Μαμά θέλω να πάω για μπάνιο…
-Απόμερα. Κοίτα μη σε δει κανείς. Και μην πάρεις το τραμ. Κι άμα σε ρωτήσουν, μην πεις πως θα περάσεις κι από τη γιαγιά. Και πάρε καλού κακού και τον σκύλο μαζί.
-Μαμά, έχω μία εργασία στο σχολείο, πως έψηναν το σουβλιστό αρνί.
-Αχ! Βρε, τι μου θύμισες τώρα… Εποχές… ονειρεμένες. Με την πετσούλα του…
-Μαμά, είμαι πολύ ευτυχισμένη. Θέλω να υπογράψεις. Ξέρεις αποφασίσαμε με το σχολείο να μας πάνε πενθήμερη εκδρομή στο Μιλάνο. Θα πάμε, να δούμε, λέει, και την έκθεση μόδας…
-Χριστός και Παναγιά… Πάνω από το πτώμα μου… Ποτέ. Τ’ ακούς; Ποτέ…
-Μαμά τελικά τι συνέβη με την καραντίνα του 2020; Χτυπούσες κι εσύ παλαμάκια στους γιατρούς;
-Να σου πω, αγάπη μου: Εγώ το μόνο θυμάμαι είναι ότι βγήκαμε από την κλινική με τον πατέρα σου, με τετράδυμα…
