Μία φορά κι έναν καιρό το φαινόμενο «μάσκες» το βλέπαμε να εξελίσσεται σε κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία σκηνή από ταινία, που λεγόταν SOS στη δεκαετία του ’80, οπότε ένας ιός ξέφυγε κι οι άνθρωποι γίνονταν κάτι σε ζόμπι με σπυριά. Μεταξύ αστείου και σοβαρού, λοιπόν ο συγκεκριμένος ιός είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση. Αρκετά σοβαρή, για να μπορέσουμε να τη διακωμωδούμε για να την αντέξουμε, αλλά για να πάρουμε τα μέτρα που λένε οι ειδικοί κι όχι ότι μας κατέβηκε, επειδή μας το είπαν φίλοι και γείτονες. Τέτοιου τύπου ταινίες τις βιώνουμε στην πράξη, βλέποντας κόσμο να κυκλοφορεί με μάσκες, η συλλογική φοβία αγγίζει τα όρια του πανικού, ράφια άδεια πόλεις φαντάσματα σε καραντίνα. Ο ιός COVID-19 είναι ένα νέο κοινωνικό φαινόμενο, για την ουσία μίας νόσου άκρως μεταδοτικής. Τι ανέδειξε λοιπόν ο ιός στην παγκόσμια καθημερινότητα;
Η νέα μετά Ιόν COVID-19 παγκόσμια πραγματικότητα
1.Το χρήμα δεν μετράει και πολύ, αδέρφια, οικονομολόγοι. Ωραίοι οι δείκτες, αλλά άμα σε πιάσει ο κορωνοϊός είτε είσαι προσκυνητής στους Αγίους Τόπους είτε ο Μαρινάκης του Ολυμπιακού διακρίσεις δεν κάνει. Ο ιός μας δείχνει σε μαζική κλίμακα, πως οι άνθρωποι δεν είναι άτρωτοι. Ό, τι όσα και λεφτά να έχεις, αν σε πιάσει ο κορωνοϊός, λες τα πιάσαμε τώρα τα λεφτά μας. Υπ΄αυτήν την έννοια ναι, την πάτησαν οι πιο πολύ ταξιδεμένοι, εργοδότες, στελέχη εταιριών πρώτα απ΄όλους στην Ευρώπη. Ο ιός εξαπλώνεται με πολύ γρήγορο ρυθμό, έχει παράθυρο μεγάλο και εμείς δεν έχουμε τις γνώσεις ακόμη για να τον παλέψουμε.
2. Οι ιοί δεν γνωρίζουν σύνορα. Δεν αναγνωρίζουν ηλικίες, δεν αναγνωρίζουν, φύλο, δεν αναγνωρίζουν θρησκείες, δεν παίρνουν χαμπάρι από πλωτά και χερσαία φράγματα, παρότι ο γείτονας Ερντογάν και κάτι παλικάρια συν αυτώ βάλθηκαν να μας τρελάνουν, θέτοντας σε κίνδυνο τη δημόσια παγκόσμια υγεία. Αδερφέ, δεν κρύβεσαι από έναν ιό, απλά το να συγχρωτίζεσαι με κόσμο, χωρίς να υπάρχει λόγος εκθέτεις κι εσένα και δικούς σου ανθρώπους σε κίνδυνο.
3. Όλοι θέλουμε μέτρα και περιορισμούς, αρκεί να μην αφορούν εμάς. Χαζοχαρούμενοι αλλά όχι ψύχραιμοι απέναντι σε μία νέα απειλή, το είδαμε καθαρά και ξάστερα στην Πάτρα, στην Αμαλιάδα κ.ά.. Τα καρναβάλια στην χώρα μας έγιναν κι οι εκκλησίες συναγωνίζονται στην καλύτερη μεταλαβιά. Ευτυχώς, έστω, και την τελευταία στιγμή κλείνουν τα σχολεία. Καλοδεχούμενο το μέτρο και ας άργησε. Σωστό το μέτρο από την πλευρά της Βουλής, να μην μαζευτεί κόσμος και ντουνιάς στην ορκωμοσία της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
4. Η λέξη ταξίδι, από εκεί που ήταν μαγική, υπερσημασιολογήθηκε και πλέον, ξενίζει. Μια φορά κι έναν καιρό εκείνος που ταξίδευε ήταν ο τυχερός, της παρέας και σήμερα είναι ο «μη τον αγγίζετε, ο στοχοποιημένος». Ο ρατσισμός για τον ταξιδιώτη, βγήκε παγανιά. Μην τρελαθούμε, που θα πάρουμε στο κυνήγι όσους πήγαν ταξίδι.
5. Οι Κινέζοι πέφτουν αρκετά μακριά για εμάς, παρότι η Κίνα πληρώνει το πιο βαρύ τίμημα. Οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν πάει στην Κίνα αλλά οι περισσότεροι Έλληνες, που έχουν ταξιδέψει, έχουν βρεθεί στη γειτονική Ιταλία. Επομένως, το να βλέπεις πλατείες ή γειτονιές οικείες, να μοιάζουν με ερήμους είναι κάτι το αδιανόητο, ακόμη και για εμάς τους Έλληνες που δεν ζούμε εκεί. Τρομακτική η καθημερινότητα για τους εξωστρεφείς Ιταλούς, με τους οποίους μας συνδέουν πολλά κοινά. Το σενάριο είναι τόσο εφιαλτικό σε πόλεις φαντάσματα με τη γειτονική μας Ιταλία να το ζει πολύ έντονα. Υπάρχουν κι οι Έλληνες ταξιδιώτες, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, που έχουν ξεμείνει, Ιταλοί που έχουν ξεμείνει σε άλλες χώρες, χωρίς λεφτά και πάει λέγοντας και κλαίγοντας. Ο καθένας τραβά τον δικό του Γολγοθά σε όλες τις χώρες με πολλά θύματα. Δύσκολα όλα αυτά και συμπάσχουμε. Κάθε Έλληνας γονιός, που έχει παιδί στην Ιταλία, κοντεύει να σαλτάρει.
6. Η πανδημία δείχνει πως αλλάζουν οι δρόμοι του εμπορίου και είναι υπό διωγμόν ο τουρισμός. Μια φορά κι έναν καιρό ήξερες πως για να πάει ένα εμπόρευμα κάπου έπρεπε να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο δρομολόγιο. Τώρα μεταφορές, εμπόριο , κρουαζιέρες, τουρισμός, ιδιωτικά εκπαιδευτήρια έχουν μπει σε άλλη φάση και πληρώνουν πρώτα το μάρμαρο.
7. Οι οικονομίες είναι πολύ ευπαθείς, όταν δεν έχουν ένα μίνιμουμ αυτάρκειας προϊόντων. Η παγκοσμιοποιημένη οικονομία φέρνει φτηνά πράγματα από μία χώρα αλλά καταστρέφει την τοπική οικονομία. Επομένως, αν δεν υπάρχει και τοπική οικονομία, η τροφοδότηση της αγοράς είναι αδύναμη με άδεια ράφια και κερδοσκοπία. Επομένως, χωρίς αυτάρκεια σε βασικά προϊόντα διατροφής ή και βιομηχανικές ύλες – ενέργεια είμαστε σε αδυναμία. Είναι αδιανόητο να ψάχνεις εναγωνίως να βρεις μία μάσκα ή και χαρτιά υγείας στο σούπερ μάρκετ.
8. Τα ασφαλιστικά συστήματα πιέζουν και κυρίως πιέζεται το ανθρώπινο δυναμικό. Όσο κι αν ορισμένοι ιερωμένοι θα ήθελαν να έχουν τον πρώτο ρόλο, προτού κάποιος είναι έτοιμος για τον άλλον κόσμο, τον πρώτο λόγο τον έχουν οι γιατροί. Μερικοί γιατροί βέβαια και στην Ελλάδα ξέχασαν πως έχουν δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη και δεν είναι ιερωμένοι. Οι περισσότεροι όμως δίνουν μάχη, με μεγάλο τίμημα και με φόβο για την υγεία τους. Δύσκολο πακετάκι, όταν το σύστημα περίθαλψης στην Ελλάδα έχει πιεστεί πολύ εν μέσω κρίσης και τα οικονομικά είναι ζορισμένα. Τα ασφαλιστικά συστήματα πιέζονται ακόμη περισσότερο σε περιόδους κρίσης και πιέζουν και τους ασφαλισμένους, που δεν βλέπουν ανταπόκριση ενώ πληρώνουν εισφορές.
9. Η παγκόσμια οικονομία βιώνει και θα εξακολουθήσει μία μεγάλη ύφεση. Τα χρηματιστήρια πέφτουν, εργαζόμενοι βρίσκονται χωρίς μεροκάματο, εργοδότες, χωρίς αγορά. Αν δεν υπάρξουν μέτρα σε παγκόσμια κλίμακα, οι πιέσεις προς τα φτωχότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα θα είναι τεράστιες. Για τις γυναίκες, δε, που φυλούν οικογένειες, με νοσήματα, ακόμη χειρότερα.
10. Τελευταίες στο κάδρο οι φαρμακευτικές εταιρίες σε έναν αγώνα δρόμου, για να βρεθεί το εμβόλιο. Η παραπληροφόρηση, η χυδαία προπαγάνδα από μερικούς, το εκλογικό πελατολόγιο δεν αφήνει πολλές φορές την αλήθεια να φανεί. Οι φαρμακευτικές εταιρίες είναι πιο προσεκτικές αλλά ότι ζούμε στα όρια της πλουραλιστικής τρέλας, στην πληροφόρηση είναι αληθές. Ο ιός ήρθε, θ΄αφήσει το σημάδι του και κάποια στιγμή με απώλειες θα φύγει. Αν δεν λάβουμε υπόψη τα χρήσιμα συμπεράσματα, που μας προσέφερε, αλίμονό μας.
