Με την Ελλάδα να καίγεται, αυτόκλητους πολιτοφύλακες να συλλαμβάνουν και να κακομεταχειρίζονται ανθρώπους, σε πραγματικότητα ανείπωτα φρικιαστική για την ίδια την ανθρωπιά, πέρα απ τη παράβαση κάθε νόμου, πληροφορίες για τις διακοπές των «διάσημών» τα ταξίδια στο εξωτερικό και ποια καλλίγραμμη, χρόνια τώρα, καλλονή φόρεσε καλύτερα το μπικίνι της, η καρδιά σακατεύεται με μια -ακόμα!- γυναικοκτονία στη χώρα μας. Την έλεγαν Όλγα. Όχι «της Αργυρούπολης». Όχι «που ξυλοκόπησε ο σύζυγος της». Όλγα Δημητρακοπούλου. Κι αγάπησε. Εκείνον, αγάπησε. Δάσκαλος του τζούντο. Εκπαιδευμένος στο να δέρνει, την χτύπησε με όλη του τη δύναμη παντού. «Δεν άφησε σημείο του σώματος της, χωρίς να το χτυπήσει», είπε ο εισαγγελέας. Οι γείτονες, φυσικά και δεν είχαν ακούσει τίποτα. Και αφού της έσπασε τα πλευρά, το κεφάλι και τον θώρακα και ο εγκέφαλός της είχε μετατοπιστεί από τη βαναυσότητα των γροθιών του, είπε πως «δεν κατάλαβε πόσο σοβαρά ήταν τα χτυπήματα». Η Όλγα δε μιλούσε πια. Μπόρεσε να μάθει να προφέρει τρεις μόλις λεξούλες. «Όχι», «ναι», «καλά». Πάλεψε για περισσότερο από μισό χρόνο, με εντατικές και χειρουργεία, σε μονάδες και με ειδικούς αποκατάστασης, να κρατηθεί στη ζωή. Δε τα κατάφερε. Μια ανάσα τελευταία, τον στερνό της Αύγουστο και πάει, η ζωούλα της…
… Γιατί εκείνος που αγάπησε, την θεωρούσε κτήμα του, ιδιοκτησία του, σάκο του μποξ – αντικείμενο για να εκτονώνει όποια ανάγκη. Γιατί απλά μπορούσε. Γιατί μεγάλωσε σε τόπο που οι γυναικοκτονίες βαφτίζονταν εγκλήματα πάθους ή τιμής και αιωρούνταν πάντα η αντίληψη πως τον έφερνε στο σημείο, τον καημένο τον άνδρα, το θηλυκό να το σκοτώσει. Γιατί; Διότι τον προκαλούσε, τα «θέλε», είχε εραστή, είχε εραστές, ζητούσε διαζύγιο, κοίταξε κατάματα, αντιμίλησε, συνομίλησε με άλλον, γέλασε δυνατά, ανάσανε ηχηρά, ήταν όμορφη εκείνη τη μέρα, ήταν άσχημη εκείνη την μέρα, δεν μαγείρεψε, δεν της πέτυχε το στιφάδο, κράτησε απ το μισθό λεφτά να πάρει ένα κραγιόν και δεν τα παρέδωσε αμέσως, δεν ήθελε παιδιά, πρόσεχε πιο πολύ τα παιδιά, δεν καταλάβαινε πως εκείνος ήταν άντρας και δικαιούταν να έχει άλλη σχέση, σήκωνε κεφάλι, νόμιζε πως ήταν και αυτή άνθρωπος!Ένας ατέλειωτος όλο αίμα, βία, ξυλοδαρμούς, θάνατο, κατάλογος. Ονόματα. Ίδιες αιτίες. Άνθρωποι, γυναίκες, που για αυτό ακριβώς τους στέρησαν το δικαίωμα να υπάρχουν!
Η Άννα Νικολάου στην Κόρινθο, δεν ανταποκρίθηκε στο φλερτ φαντάρου. Η Σαχάρ Σαράφ στο Κορωπί, ήθελε να επιλέγει την εργασία της. Η Γαρυφαλλιά Αλεξίου αγαπούσε τον σύζυγο της και όχι τον Σπύρο που την πολιορκούσε, στο Pletenberg στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, που ήταν όλοι μετανάστες. Η Ανδριάνα Γαρδικιώτη στη Καστοριά, ήθελε να χωρίσει γιατί δεν αντέχει τη ζήλια και τον έλεγχο. Η Γεωργία Λάτση στη Βασκίνα Κυνουρίας, επέλεξε τον άνδρα της αντί τον άνδρα που ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί της. Η Γεωργία Σακαρέλου στην Πάτρα δεν άντεχε άλλο την παθολογική ζήλεια και εγκατέλειψε τη συζυγική στέγη. Η Έφη Χαρατσή στο Στείρι Βοιωτίας, γιατί ο αδελφός του άνδρα της, ζήλευε την ευτυχία και ήθελε μια γυναίκα σαν αυτην, αν όχι την ίδια, ψελλίζοντας πως «ήταν αστέρι» και πως «του χάνε κάνει μάγια». Η Νατάσα Λιβάνη, η αστρολόγος, στη Κηφισιά, πατήθηκε με το αυτοκίνητο απ τον μεθυσμένο φίλο της, που μετα δεν θυμόταν τι έγινε, αν και «τσακωνόντουσαν, δεν του μιλούσε και αυτός ήθελε να τα ξαναβρούν, έτσι γινόταν», όπως κατέθεσαν οι μάρτυρες. Ο στραγγαλισμός της δικηγόρου Άντας Σίμου από τον σύζυγο της, δικηγόρο επίσης Γρηγόρη Κούλα, γιατί εκείνη είχε σχέση και ήθελε διαζύγιο, αφού είχε μάθει για τις δικές του σχέσεις. Η Βάια Γκανιά στη Λάρισσα, δέχεται, μπροστά στα μάτια της κόρης, 60 μαχαιριές από το σύζυγο της, διότι μειώθηκε ο ανδρισμός, αφού αυτή δούλευε και πλήρωνε για το σπίτι τους και την δεύτερη οικογένεια που είχε και δεν άντεχε άλλο. Η Αδαμαντία Αντύπα πυροβολείτε με καραμπίνα από τον σύζυγο της, δίπλα στο 4χρονο παιδάκι τους που κοιμάται, στην Αλικαρνασσό Κρήτης, γιατί εκείνος υποψιάζονταν πως τον απατούσε… κι άλλα.. κι άλλα… ονόματα γυναικεία, υπάρξεις σε έναν άλλο κόσμο πια, που δέχεται την Όλγα!
Ο θύτης – σύζυγος της δικάστηκε 10 χρόνια, τον περασμένο Απρίλιο. Του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό της «καλής διαγωγής» μετά την πράξη του. Τώρα η οικογένεια ζητά ξανά τη δική του για ανθρωποκτονία. Όπως και να χει, όταν σπάνε τα ισόβια, ζητούμενο από όλους τους συζύγους – συντρόφους – βασανιστές – θύτες – δολοφόνους, θα βγει κι αυτός νωρίτερα. Όπως συνέβηκε μ όλους τους άλλους. Θα φτιάξει ξανά τη ζωή του. Θα αλλάξει ίσως το όνομα του και θα προσποιείται πως δεν έγινε πως το έγκλημα του σκοτωμού εκείνης που τον πίστεψε και τον αγάπησε. Είναι ένας κόσμος φτιαγμένος από άνδρες για άνδρες. Και οι νόμοι του το ίδιο. Την έλεγαν Ολγα…
