«Σε δέκα». Αντίστροφη μέτρηση. «Δικό σας». Η ροή, δίνει αέρα στις εκπομπές. Παρουσιάστριες και παρουσιαστές, κεντράρουν, με άψογη εμφάνιση τη κάμερα τους, σε λούσιμο φωτός και προσοχής. «Κυρίες και κύριοι, καλημέρα – καλησπέρα – καλή ώρα σας». Οι φρίκες κοχλάζουν. Γίνονται κύματα ή κοπάζουν. Μετα ξεσπάνε άλλες, καινούργιες, όλο και πιο οδυνηρές, για ζωές σε επικήρυξη ή υπάρξεις στο έλεος της μέρας. Από τον εθνικό θρήνο, τον συλλογικό θυμό των Τεμπών, πίσω στη Πισπιρίγκου -μετα φόβου Κούγια για την όποια έκφραση!- στην 14 χρονη από δομή που βίαζαν, στην 13χρονη που έγινε μετα από βιασμούς συγγενών μάνα. Μαστροποί αποκτηνωμένοι. Βιαστές ρυπαροί και δαιμονικοί και σιχαμένοι. Τα κεντρικά πρόσωπα στα πλατό, θα αλλάξουν με την ίδια ευκολία τη θρηνωδία, σε συναισθηματικά σχήματα αποτροπιασμού, απορίας, αηδίας, κάποτε, αλλά με την επίφαση της απόστασης λόγω θέσης ενημερωσο – ψυχαγωγίας. «Αλλά να αλλάξουμε κλίμα»… Ναι! Ν αλλάξουμε! Αυτανοφορικότητα. Ο εαυτός τους είναι φυσικά τόσο σημαντικός, να τόσοι άνθρωποι εκεί γύρω αυτόν έχουν στο κέντρο, τον στοχεύουν οι κάμερες, τον χτενίζουν και τους λούζουν κομμωτές, τον βάφουν ψυμμιθιολόγοι, τον ντύνουν ενδυματολόγοι, τον διαβάζουν αρχισυντάκτες, του μιλούν στ αυτί σημαντικοί, «πες», «μη πεις», «γέλα», «μη γελάς». «Κυρίες και κύριοι διάλειμμα για διαφημίσεις».
«Panem et circenses», δηλαδή, «άρτος και θεάματα» για μια αρχαία Ρώμη, αυτοκρατορική, πλούσια για λίγους και χειριστική για τους πάμφτωχους πολλούς. Και να στα τεχνολογικά μας χρυσά χρόνια θεάματα που αφορούν σε κραυγαλέα, στα όρια του ξετσίπωτα επιδειξιομανούς, τηλεοπτικά προγράμματα. Ξεδιάντροπες φιέστες, σόου ταλέντων, διαγωνισμοί και αφιερώματα πλούτου και φαντασμαγορία, με ένα κοινό εξουθενωμένο από το να αγωνίζεται για τον άρτο τον επιούσιο, αφημένο στο έλεος της μέρας, παραιτημένο από προσμονές, που απελπίζεται, πηγαίνει πέρα απ το θυμό, βρίσκει διέξοδο στην διαδικτυακή μοχθηρία. Πετάει κακίες σχολιάζοντας σινιέ πρωί και μεσημέρι παρουσίες πάνω σε γόβες δωδεκάποντες των επαγγελματιών, με εισόδους σε πλατό – ρωμαϊκούς θριάμβους σαν του Ιούλιου Καίσαρα μετά τη νίκη στην Αίγυπτο. Και μετα την οδύνη, «επιστρέψαμε κυρίες και κύριοι» σε ναρκισσεύματα, αυτό – παινέματα, ανταλλαγές επισκέψεων σε καναπέδες φτιαγμένους για φιλοφρονήσεις. «Μα τι; Πάλι έκτακτη επικαιρότητα;» . Με τι θα αντικατασταθεί η αυτοαναφορά πάλι; Με ποιο σχήμα συναισθήματος; Τι κακό να βρήκε την σκαλέτα που θα χε αιχμές για μεταγραφή του κεντρικού καλοφωτισμενου προσώπου, απαντήσεις σε κριτικές εις βάρος του, σχόλια στο twitter, μπηχτές για ραντεβού με άλλα κανάλια -ως γνωστόν τους θέλουν κι από άλλα κράτη!- αιωρούμενες απειλές για διακοπή της παρουσίας του στη τηλεόραση. Να! Για να μάθουμε! Αυτό το πρόσωπο στην όποια οδό Στουντίου και η συνάδελφος σε διασημότητα Κάμερον Ντιαζ, στο Χόλυγουντ, εγκαταλείπουν τους προβολείς. Χωρίς αθωότητα και τρυφεράδα, βαφτίζεται ο Μπιθουλας σε Βερσαλλίες και το κεντρικό -ένα, όποιο, όλα- τηλεοπτικό πρόσωπο σε Βασιλιά Ήλιο του πλατό, της εκπομπής, του καναλιού, της συνοικίας!
Με συμπεριφορές ίδιες από καταβολής ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών εκπομπές, με τα ίδια πρόσωπα – ανατριχιαστικά αναλλοίωτα σα Φαγιούμ στους τάφους της Ανατολής, να γυρνάνε κολασμένα από κανάλι σε κανάλι. Ίδιοι και οι πλαισιωτές τους! Μοντέλα – ηθοποιοί – παλιές συμμετοχές στο Survivor να γεμίζουν τα κενά του κενού χειροκροτώντας το πρώτο όνομα και ενίοτε αυτοχειροκροτούμενοι. Σε 250.000 κοινό, εκτός prime time, οι κεντρικοί της τηλεόρασης μας, αισθάνονται αποθεωμένοι και φτασμένοι σαν τη Σάρα Μπερνάρ ή την Ελεονόρα Ντούζε ή τον Ενρίκο Καρούζο, με την Ιστορία να τους κρατά περίοπτη θέση γιατί παρουσίασαν φτηνά αποτριχωτικά και κραγιόν με στόμφο σα να παραδίδουν το Νόμπελ Ιατρικής! Και «τελειώνει και αυτή η σεζόν κυρίες και κύριοι και έχω πολλές προτάσεις, αλλά πρώτα συζητώ με το κανάλι μου. Κατά τα άλλα, εμείς ραντεβού, αύριο την ίδια ώρα». Τίτλοι τέλους!
