Ο πλούτος, λέει ο Αριστοφάνης, είναι ένας θεός, που μικρός τυφλώθηκε για να αποφεύγει τους δίκαιους, τους σοφούς και τους έντιμους! Όμως, ίσως αυτή να είναι η αιώνια παρηγοριά, ημών των πτωχών! Ο ίδιος, πάντως, ο Αριστοφάνης πρότρεπε να προσέχεις πως φέρονται οι εχθροί σου για να μαθαίνεις, αν και θες να γίνεις κάτι να ξεκινήσεις από χαμηλά, όπως «προτού να κρατήσει κανένας το τιμόνι, πρέπει να έχει κάνει κωπηλάτης, να έχει φυλάξει την πρώρα και να έχει παρακολουθήσει τους ανέμους, προτού να κυβερνήσει αυτός ο ίδιος το καράβι».
Αυτοί, λοιπόν, είναι απ’ τους πλουσιότερους Αμερικανούς, 7 από τους 10 πλουσιότερους Έλληνες όλου του κόσμου, άρα είναι λοιπόν, υλικό για μελέτη όπως το παντοδύναμο περιοδικό Forbes τους ξεχωρίζει ως φιναλίστ σε ακήρυχτο διαγωνισμό οικονομικής δύναμης. Οι 7 αυτοί Ελληνοαμερικανοί μπορούν να περηφανεύονται πως είναι αυτοδημιούργητοι και ξεκίνησαν απ το μηδέν, με έναν απ αυτούς -τον Τζον Πολ Ντετζόρια- μπορεί και κάτω απ το μηδέν! Παρά τις δυσκολίες και την άγρια φτωχική τους αφετηρία οι άνθρωποι αυτοί τα κατάφεραν και είναι στους πιο πλουσίους ανθρώπους της γης, αλλά να είναι όλοι τους φιλάνθρωποι και με συμπόνοια για τον συνάνθρωπο τους, ενώ διακατέχονται από υψηλό αξιακό σύστημα αρχών. Φυσικά, «είναι εύκολο να έχεις αρχές όταν είσαι πλούσιος. Το σημαντικό είναι να έχεις αρχές όταν είσαι φτωχός», όπως είχε πει ο Ρέι Κροκ ο ιδρυτής των McDonald’s, αλλά οι ομογενείς του αφιερώματος μας δείχνουν να διαπρέπουν και ως επιχειρηματίες και ως άνθρωποι…
7. Πίτερ Πετρόπουλος – Πέτερσον: συγγραφέας, τραπεζίτης, πολιτικός με τεράστια επιρροή στις ΗΠΑ
Ο Πέτρος Πετρόπουλος, ή Πίτερ Πέτερσον, βρισκόταν στη θέση 1121 της λίστας του Forbes με περιουσία 1,6 δις. Είναι επιχειρηματίας, τραπεζίτης, συγγραφέας και πολιτικός, ενώ διετέλεσε υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ από τις 29 Φεβρουαρίου 1972 έως τον Φεβρουάριο του 1973, υπό την προεδρία του Νίξον. Γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1926 στην σαν μέρος της ερήμου πολιτεία της Νεμπράσκα, δίπλα στο ποταμό Μιζούρι, με γονείς Έλληνες μετανάστες από την Αρκαδία. Υπήρξε ένας από εκείνους τους Αμερικανούς με την μεγαλύτερη πολιτική επιρροή στις ΗΠΑ και συμπεριλαμβάνονταν στους 400 πλουσιότερους ανθρώπους της Αμερικής και για το 2016 σύμφωνα και πάλι με το περιοδικό Forbes. Ο πατέρας του είχε, σε εκείνη την πολιτεία με τον αργό χρόνο, τα μεγάλα ράντσα και την αγροτική δύναμη, δικό του εστιατόριο. Ήταν οι εποχές που οι Έλληνες για να ταιριάζουν στον άγνωστο εκείνο, μεγάλο τόπο, αλλά και για να αποφύγουν το οξυμένο ρατσιστικό μένος, εναντίον τους, τον πρώτο καιρό της μετανάστευσης, αλλάζαν τα ονόματα τους. Έτσι ο Γιώργος Πετρόπουλος, έγινε George Peterson. Από την φτώχεια στη Ελλάδα, αγόρι μόλις 17 ετών, ο Γιώργος Πετρόπουλος έφτασε στη γη των απελπισμένων, ακόμα τότε, και άρχισε να δουλεύει σε εστιατόρια πλένοντας πιάτα, τρώγοντας εκεί, βρίσκοντας στέγη με συγκάτοικους και κάνοντας οικονομία, ώστε να συμπληρώσει ένα μικρό εισόδημα. Με αυτές τις οικονομίες, τις μαζεμένες από στέρηση και κούραση και αγώνα, το 1923 κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό του Κίρνι άνοιξε το Central Café, ένα 24ωρο Greek diner. Παντρεύτηκε την επίσης Ελληνίδα Βενετία Παπαπαύλου. Ως αγόρι ο Πέτρος άκουγε τον πατέρα του να φωνάζει «οικονομία!» κάθε φορά που κάποιος ξεχνούσε τα φώτα αναμμένα ή ξόδευε χρήματα. Απέκτησε δύο αδέρφια. Την Ιλέιν, που οποία πέθανε σε ηλικία μόλις ενός έτους, και τον Τζον. Από οκτώ ετών δούλευε στο μαγαζί. Μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή σε εκείνο το μεγαθήριο σπάνιας αισθητικής και αμύθητης αξίας που έγινε το σπίτι του, ο Πέτερσον αναφερόταν με συγκίνηση στις θυσίες και την αφοσίωση των γονιών του που αγωνίζονταν στην ξενιτιά προκειμένου τα παιδιά τους να έχουν ένα καλύτερο αύριο. Επέλεξε και έγινε δεκτός στο φημισμένο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), από όπου αποβλήθηκε μόλις στο πρώτο έτος για αντιγραφή εργασίας. Δε παραδέχτηκε ποτέ εκείνον τον φοιτητικό ψόγο, αλλά πείσμωσε, εγκατέλειψε το όνειρο για να γίνει μηχανικός και συνέχισε σπουδές στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν, ενώ συνέχισε το μεταπτυχιακό του στη Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, βάζοντας πλώρη για την επιτυχία. Τέλειωσε τις σπουδές του με άριστα! Το 1953 έγινε διευθυντής στο διαφημιστικό πρακτορείο McCann Erickson, για να αναλάβει το 1958 τη θέση του εκτελεστικού αντιπροέδρου στην εταιρία Bell and Howell. Το 1971 ορίστηκε ως βοηθός του Προέδρου στα ζητήματα Διεθνών Οικονομικών, κατά την θητεία του Νίξον. Έναν χρόνο αργότερα έγινε Γραμματέας Εμπορίου, θέση που διατήρησε για ένα έτος. Παράλληλα ανέλαβε την προεδρία στην εθνική επιτροπή για την παραγωγικότητα και ορίστηκε ως προεδρεύων για την Αμερική στην Αμερικανό-Σοβιετική Επιτροπή Εμπορίου. Από το 1973 έως το 1977 διετέλεσε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος στην περιβόητη και φημισμένη Lehman Brothers και από το 1977 έως το 1984 στην Lehman, Kuhn, Loeb Inc. Το 1985 ίδρυσε μαζί με τον Schwarzman την εταιρία επενδύσεων Blackstone Group και ήταν επί σειρά ετών Πρόεδρος της. Η αμύθητη περιουσία του, του έδωσε μια δύναμη για κοινωφελές έργο μεγάλης δράσης. Από το 1992, έδωσε μεγάλη ενέργεια στην Concord Coalition, που είναι ένας απ τους βασικούς ιδρυτές της και αφορά σε μια σύμπραξη πολιτών που υποστηρίζει την μείωση στο ομοσπονδιακό έλλειμμα. Τον Φεβρουάριο του 1994 ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον όρισε τον Peterson ως μέλος της δικομματικής Επιτροπής για την Φορολογική Αναδιάρθρωση. Διαδέχθηκε τον Ντέιβιντ Ροκφέλερ ως Πρόεδρος στο Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων το 1985 και παρέμεινε μέχρι την συνταξιοδότηση του το 2007. Επί του παρόντος είναι μέλος της διοίκησης της Japan Society της οικογένειας Ροκφέλερ και του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Έχει δημιουργήσει, ακόμη, το παρεμβατικό και όλο επιρροή οικονομικό site το «The Fiscal Times». Στις 4 Αυγούστου του 2010 υπέγραψε το «The Giving Pledge» και έγινε ένας από τους 40 πολυεκατομμυριούχους, όπως και ο Στέλιος Χατζηϊωάννου, υπό την καθοδήγηση του Μπιλ Γκέιτς και του Ουόρεν Μπάφετ, που έδωσαν την μισή τους περιουσία σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Είναι σε τρίτο γάμο με την Τζόαν Κούνεϊ και έχει 5 παιδιά από τους 2 προηγούμενους γάμους του. Ανάμεσα σε πολλά οικονομικά βιβλία, έχει γράψει και μια πολύ προσωπική και ειλικρινή αυτοβιογραφία, που κατηγορεί τον εαυτό του για την αποτυχία των 2 πρώτων γάμων, ενώ καμαρώνει και θεωρεί πραγματική ευτυχία την στενή σχέση αγάπης που έχει με τα παιδιά και τα εγγόνια του. Απεβίωσε τον Μάρτιο του 2018, σε ηλικία 91 ετών και ο πολύτιμος «Εθνικός Κήρυξ» σημείωσε με ειλικρίνεια πως «δεν φαινόταν να αποτελεί το μοντέλο του καλού ομογενή. Δεν συμμετείχε σε καμία οργάνωση. Δεν συμμετείχε στην Εκκλησία. Δεν παρευρισκόταν στις εκδηλώσεις της Ομογένειας. Δεν χρηματοδοτούσε Μουσεία με ελληνικά εκθέματα. Ούτε έδρες Ελληνικών Σπουδών. Δεν έκανε δωρεές σε ελληνικά σχολεία και ούτε συμμετείχε στην υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων της Ελλάδος. Με άλλα λόγια, δεν φαινόταν να είχε καμία σχέση με την Ομογένεια. Ο λόγος για τον Peter Peterson (Πίτερ Πίτερσον), τον δισεκατομμυριούχο ομογενή που πέθανε στην οικία του στη Νέα Υόρκη». Σύμφωνα με την οικογένειά του, ο Πέτερσον «σε ολόκληρη την καριέρα του και κυρίως από την ίδρυση του Peter G. Peterson Foundation πριν από 10 χρόνια, ο Πιτ Πέτερσον αφιέρωνε τον χρόνο του, την ενέργειά του, το πάθος και την περιουσία του σε έναν σκοπό: τη διασφάλιση των επόμενων γενεών, ώστε να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες που είχε και ο ίδιος», ενώ έζησε μια υπέροχη ζωή που «ενσάρκωσε το αμερικανικό όνειρο» και πέθανε ευτυχής στο κρεββάτι του!
6. Αλέξανδρος Σπανός: βετεράνος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, από γιος φούρναρη βαθύπλουτος και με ομάδα που κατακτά Super Bowl
Βρίσκεται στην 1067η θέση της λίστας των πλουσιότερων του κόσμου, με περιουσία 1,7 δις σύμφωνα με το Forbes. Ο Άλεξ Σπανός είναι αυτοδημιούργητος εργολάβος και δισεκατομμυριούχος, καθώς και ιδιοκτήτης της ομάδας Los Angeles Chargers, όπως ονομάζονται σήμερα, του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Ο Σπανός γεννήθηκε στο Στόκτον της ηλιόλουστης Καλιφόρνια, το 1923. Οι γονείς του, Κωνσταντίνος και Ευανθία τον μεγάλωσαν μαθαίνοντάς τον να προσέχει τους φτωχότερους και τους αδύναμους, να δίνει, να προσφέρει, να μοιράζεται. Η μάνα του του έλεγε πάντα «κάνε καλό να δεις καλό»! Ο Αλέξανδρος Σπανός, από μικρός έμαθε να είναι περήφανος για την ελληνική του καταγωγή και την χριστιανική, ελληνορθόδοξη πίστη του. Στον οικογενειακό φούρνο, δούλευαν όλοι. Και εκείνος, από μικρό παιδί, ανακατεμένος με αλεύρια, λαμαρίνες, μες στις μεγάλες θερμοκρασίες και με το ξύπνημα πολύ πριν ξημερώσει, ακόμη και ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Πασίφικ έκανε όνειρα. Όνειρα που απότομα σταμάτησαν με τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Αμερικανική αεροπορία. Μέτωπο. Σκηνικά ολέθρου, θανάτου, καταστροφής, οδύνης. Ο Αλέξανδρος γυρνάει βετεράνος πολέμου και αποφασισμένος, σε ηλικία μόλις 27 ετών. Τα όνειρα ζωντανεύουν. Με τα 40 δολάρια την εβδομάδα που έβγαζε από το φούρνο του πατέρα του, τα όνειρα θα μαράζωναν σύντομα. Είχε, λοιπόν, τη φαεινή ιδέα να στήσει μια επιχείρηση catering που θα εξυπηρετούσε τους μετανάστες που δούλευαν στα χωράφια στην κοιλάδα της Καλιφόρνια. Με 800 δολάρια που δανείστηκε αγόρασε ένα μεταχειρισμένο φορτηγάκι. Η Spanos Agricultural Catering Service ήταν απλά γεγονός. Στο πλευρό πάντα, η επίσης ελληνικής καταγωγής γυναίκα του, η Φαίη, με την οποία απέκτησε στη συνέχεια τέσσερα παιδιά Dean, Dea, Alexis και Michael, 15 εγγόνια, 8 δισέγγονα. Μαζί έφτιαχναν σάντουιτς και τα πουλούσαν στους αγρότες της περιοχής. Τα κέρδη αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο και σε σύντομο χρονικό διάστημα εξασφαλίστηκε ένα σημαντικό κεφάλαιο που επέτρεψε στον Άλεξ να επεκταθεί και στην αγορά ακινήτων. Θριάμβευσε! Τελικά, έγινε ένας από τους ιδιοκτήτες των San Diego Chargers. «Είμαστε ευλογημένοι που μπορέσαμε να κάνουμε όσα κάναμε, και συνεχίζουμε να τα κάνουμε», δήλωνε. Φυσικά δε ξέχασε ποτέ τα λόγια της μάνας του για το να δίνει, να ευχαριστεί έτσι το Θεό, επιστρέφοντας κάτι πίσω και, έτσι μεγάλωσε και τα παιδιά του. Συμμετείχε σε πολλές φιλανθρωπίες και ανθρωπιστικές προσπάθειες, και έχουν κάνει δωρεές εκατομμυρίων σε εκκλησίες, νοσοκομεία και άλλους σκοπούς. Η διάθεση προσφοράς που έχει τον έχει κάνει ευρέως αγαπητό στο Στόκτον. Η εταιρεία A.G. Spanos κατασκευάζει οικογενειακά σπίτια και κοινότητες και είναι από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές-οικογενειακές επιχειρήσεις της χώρας. Η αφοσίωση του Άλεξ στην ποιότητα και την ακεραιότητα είναι αξία που έχει περάσει πλέον στην οικογένειά του και στη διοίκηση των San Diego Chargers, καθώς και των εταιρειών που φέρουν το όνομά του. Για τον Σπανό η οικογένεια είναι συστατικό της συνταγής της επαγγελματικής του επιτυχίας. Ο οργανισμός A.G. Spanos καθώς και οι Chargers είναι οικογενειακή επιχείρηση. Το επιχειρηματικό κομμάτι των Chargers το παρέδωσε στο μεγαλύτερο γιο του, τον Dean, το 1994, δέκα χρόνια μετά την αγορά της ομάδας την 1η Αυγούστου 1984. Σήμερα είναι συνταξιούχος και παρακολουθεί τους γιους του, Dean και Michael, μαζί με τους εγγονούς του A.G. και John να διοικούν τους Chargers. To 2008 o Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας απένειμε στον Σπανό το βραβείο του ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής σαν αναγνώριση της προσφοράς του στην πατρίδα. Μια από τις πιο μεγάλες συνεισφορές που έκανε ήταν το άνοιγμα του Alex. G. Spanos Καρδιαγγειακού Κέντρου στο Σακραμέντο. Οι οπαδοί του Σαν Ντιέγκο έχουν να τον ευχαριστούν για τα δύο Super Bowl της ομάδας (1998 και 2003). Η οικογένεια Σπανού έχει προσφέρει περισσότερα από 12 εκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει τους νέους του San Diego, υποστηρίζοντας την εκπαίδευση καθώς και την υγεία και τα προγράμματα άθλησης. Η απίστευτη ιστορία του Σπανού και το πάθος του για προσφορά τονίζεται στην αυτοβιογραφία του «Μοιράζοντας τον πλούτο: Η Ιστορία μου», μια πολύ κοντινή ματιά στα γεγονότα και τις αποφάσεις της ζωής του που αποτέλεσαν τα βασικά συστατικά της επιτυχίας του. «Η επιτυχία, δε συνοψίζεται σε μία φράση, αλλά μπορεί να γίνει κατανοητή μέσα από μια ιστορία», σημειώνει ο Σπανός και -αλίμονο!- απόλυτα συμφωνούμε… Πέθανε τον Οκτώβριο του 2018, σε ηλικία 95 ετών, δύο μόλις μήνες, μετά το θάνατο της αγαπημένης του γυναίκας Φωτεινή Σπανού -Παπαφακλή, βυθισμένος, λένε, στη θλίψη για τον χαμό εκείνης που για 70 χρόνια ήταν το άλλο του μισό…
5. Γιώργος – Τζορτζ Αργυρός: Στα 11 μοίραζε εφημερίδες, σήμερα είναι ο «Έλληνας Τραμπ» ή ο «νέος Ωνάσης»
Βρίσκεται στην θέση 1011 με περιουσία 1,8 δις δολάρια. Ασχολείται με το real estate και επενδύσεις και είχε διατελέσει πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ισπανία. Ο Τζορτζ Αργυρός είναι για πολλούς ο «Έλληνας Ντόναλντ Τραμπ» και για κάποιους άλλους «ο Έλληνας που βαδίζει στα χνάρια του Αριστοτέλη Ωνάση». Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να χτίσει αυτοκρατορία από 900 δανεικά δολάρια, που αγωνίστηκε σκληρά και που κάποτε ήταν το παιδί για τα θελήματα. Απ τους διωγμένους προσφυγές με τον θρήνο του χαμού της Σμύρνη και απ τη φτωχομάνα Θεσσαλονίκη, ο Τζορτζ ξέρει την ιστορία, του απελπισμένου αλλά αποφασισμένου για καλύτερη ζωή παππούς του, που είχε ταξιδέψει παράνομα με ένα ατμόπλοιο στη Νέα Υόρκη, πήδηξε στα θλιβερά σκοτεινά νερά της τεράστιας πόλης, βγήκε στη στεριά, χάθηκε στη χώρα και βρέθηκε ξανά στο Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνια για να ξεκινήσει ζωή φτου και απ την αρχή. Παντρεύτηκε την πρώτη Ελληνίδα και Χριστιανή Ορθόδοξη που βρήκε και άνοιξαν παντοπωλείο στο Όακμοντ της Πενσιλβάνια. Ο παππούς του, απ την άλλη, απ τη μεριά της μητέρας του, βρέθηκε απ τη Βόρεια Ελλάδα, μέσω της καραντίνας στη νήσο Ελλις, στο Πόντιακ του Μίσιγκαν. Ο Τζορτζ Αργυρός, γεννημένος στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν, μαθαίνει από μικρός πως με δουλειά σκληρή γίνονται όλα. Από τα 11 του δούλευε ως διανομέας της εφημερίδας Pasadena Independent στην Καλιφόρνια. Ξυπνούσε καθημερινά στις 5.30 το πρωί, δίπλωνε και διένειμε την εφημερίδα σε περισσότερους από εκατό συνδρομητές. Στα 14 του αναγκάστηκε να κάνει και δεύτερη δουλειά. Με 25 σεντς την ώρα έγινε αποθηκάριος σε μπακάλικο. Μετά πήγαινε στο σχολείο του και ήταν άριστος μαθητής. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Τσάπμαν και αμέσως μετά την αποφοίτησή του προσελήφθη ως διευθυντής σε σούπερ μάρκετ στο Παλμ Σπρινγκς. Συνέχισε τις σπουδές του για να αποκτήσει άδεια μεσίτη, και σε ηλικία μόλις 26 ετών, με ένα μικρό δάνειο 900 δολαρίων ίδρυσε τη δική του εταιρία στην ανερχόμενη μεσιτική αγορά του Όραντζ Κάουντι. Το 1968 ίδρυσε τον όμιλο Arnel & Affiliates με έδρα την Κόστα Ρίκα. Μέσα της Καλιφόρνιας και το 1981 αγόρασε την ομάδα μπέιζμπολ Seattle Mariners, της οποίας υπήρξε ιδιοκτήτης μέχρι και το 1989. Με την αεροπορική εταιρία Air Cal, που ήρθε στα χέρια του έκανε την είσοδό του στο Χρηματιστήριο. Λίγο αργότερα πούλησε την Air Cal στην American Airlines, εισπράττοντας τεράστιο κέρδος. Ο Τζορτζ Αργυρός είναι συνέταιρος στην ιδιωτική αναπτυξιακή εταιρία West Capital, η οποία ελέγχει: μία από τις μεγαλύτερες βιοτεχνίες προϊόντων για κατοικίδια, μια εταιρία με ρεσό για χώρους εστίασης, την Candle LightCompany, και στη Lifecare Solutions, επιχείρηση προσφοράς οικιακών υπηρεσιών υγείας. Θεωρείται βασιλιάς του real estate και ο τρόπος ζωής του είναι απόλυτα πολυτελής. Διαθέτει μια έπαυλη στο Όραντζ Κάουντι, της οποία η αξία υπολογίζεται στα 4,4 εκατομμύρια δολάρια. Το 1980 αγόρασε στη συγκεκριμένη περιοχή ένα σπίτι και το 2007 κατάφερε να αγοράσει και το διπλανό οικόπεδο. Στη συνέχεια γκρέμισε και τα δύο σπίτια και έφτιαξε το παλάτι του, έκτασης 16.000 τετραγωνικών ποδών. Η βίλα του διαθέτει τέσσερα υπνοδωμάτια, δωμάτιο υπηρεσίας με δικό του σαλόνι και έντεκα υπερπολυτελή μπάνια! Ο Τζορτζ Αργυρός και η σύζυγός του, Τζούλια, η αγαπημένη του απ την εφηβεία, έχουν ενεργό δράση και σημαντική παρουσία. Σε τακτά χρονικά διαστήματα πραγματοποιούν δωρεές σε κοινωφελείς οργανισμούς. Το 2012 το Ίδρυμα Αργυρού δώρισε 5 εκατομμύρια δολάρια στο νέο Τμήμα Παιδιατρικής του νοσοκομείου παίδων του Όραντζ Κάουντι και το 2013 πρόσφερε 2,5 εκατομμύρια δολάρια στο παράρτημα του τοπικού συλλόγου, το οποίο προωθεί την έρευνα σχετικά με την καταπολέμηση του Αλτσχάιμερ. Τον συνδέει μια στενή φιλία με τον Τζορτζ Μπους, εξαιτίας της οποίας είναι και ο βασικός χρηματοδότης του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων. Μάλιστα, μέσα από αυτή τη σχέση με τους Ρεπουμπλικάνους προέκυψε και ο διορισμός του το 2001 ως πρεσβευτής της Αμερικής στην Ισπανία! Μιλώντας καλά ελληνικά, μιας και η γιαγιά του, που έμεινε στο σπίτι, δεν έμαθε ποτέ αγγλικά και δεν τα μίλησε, έδωσε συνέντευξη σε ελληνικό έντυπο και δήλωσε πως: «είμαι Ρεπουμπλικάνος κατ’ επιλογή. Πιστεύω στην ελεύθερη αγορά. Έγινα αρχικά πολύ ενεργός στην πολιτική ενώ εργαζόμουνα για την καμπάνια του Προέδρου Νίξον. Ήταν χαρά μου να συναναστρέφομαι μαζί του και γίναμε πολύ καλοί φίλοι. Ο Τζώρτζ Μπους είναι πραγματικά καλός άνθρωπος. Δεν ήταν τόσο έμπειρος όσο ο πατέρας του όταν ανέλαβε την προεδρία, αλλά είναι πρώτης τάξεως άνθρωπος. Έχει καλές αξίες και είναι καλός οικογενειάρχης. Ξέρω ότι η προεδρία του ήταν αμφισβητήσιμη για μερικούς, αλλά πιστεύω ότι προσπάθησε όσο καλύτερα μπορούσε και κατάφερε μερικά πράγματα. Είμαι τυχερός που γνωρίζω εδώ και αρκετά χρόνια την οικογένεια Μπους- τον Πρόεδρο Τζωρτζ Μπους και την Μπάρμπαρα, καθώς και τον νεότερο Τζωρτζ Μπους και τη γυναίκα του Λώρα. Επίσης είχα την τιμή να γνωρίσω και τον βουλευτή Τζεμπ Μπους. Η οικογένεια Μπους έχει δώσει πολλά σε αυτή τη χώρα και κάνουμε ακόμα παρέα με όλα τα μέλη». Τι τον ευχαριστεί κατά τα άλλα; «Απολαμβάνω το βουνίσιο σκι, το κυνήγι, το ψάρεμα, την ιστιοπλοοία, το γκολφ, το υποβρύχιο ψάρεμα με φιάλες, και τα εγγόνια μου. Αγαπώ τη θάλασσα πάνω από όλα. Χαλαρώνω καλύτερα πάνω στο σε ένα σκάφος παρά σε οτιδήποτε άλλο. Αυτό είναι καθαρά ελληνικό στοιχείο νομίζω»! Ε, ναι μάλλον και όσο υπάρχουν θάλασσες…
4. Ντιν Μητρόπουλος: Ο θαυματοποιός επιχειρηματίας που ανασταίνει τελειωμένες επιχειρηματικές υποθέσεις…
Στη θέση 722 με 2,4 δις δολάρια βρίσκεται ο ιδιοκτήτης της εταιρίας Pabst Brewing, παράγει πάνω από 24 μάρκες μπύρας και ποτών και που ανασταίνει, όπως γράφεται στον αμερικανικό τύπο, ξεχασμένα προϊόντα και εταιρείες. Η ιστορία του; Από εκείνες της μετανάστευσης, της πίκρας του αποχωρισμού και της ελπίδας στο άγνωστο. Είναι 1957, η Ελλάδα αναπτύσσεται, γεμίζει μπετόν την Αθήνα, στριμώχνεται σε δυάρια σε πολυκατοικίες, εγκαταλείπει ύπαιθρο και αγροτικές δουλειές και θεωρεί τον εαυτό της κερδισμένο για το μέλλον της. Οι γονείς, όμως, του Ντιν Μητρόπουλου, δεν έχουν πολλά να περιμένουν απ τον τόπο. Ξεκινάν από την Τρίπολη για τον Πειραιά, βγάζουν τέσσερα εισιτήρια για τα υπερωκεάνεια που διασχίζαν ωκεανούς και ταξιδεύουν για την χώρα που κάποτε φτιάχτηκε από απελπισμένους, απόκληρους, κατάδικους και πάμφτωχους: την Αμερική. Το εννιάχρονο αγόρι όμως, στην αγκαλιά της μάνας του, είναι πεισμωμένο και ούτε με τον αδελφό του παίζει, ούτε χαίρεται τον απόπλου του μεγάλου καραβιού απ τον Πειραιά. Με το ζόρι κοιτά τα δάκρυα και τα λευκά μαντηλάκια να ανεμίζουν σε αποχαιρετισμό, ώσπου να γίνουν κουκίδες σα κύμα ή λιωμένο σύννεφο. Δεν θέλει να πάει σε καμία Αμερική. Θέλει να παίζει μπάλα με τους φίλους του. Να τρέχει στους χωματόδρομους. Να ματώνει τα γόνατα του στο παιχνίδι. Τριάντα μέρες και τριάντα νύχτες ταξίδι, περίπου, έχει μούτρα. Και ξαφνικά ένας άλλος τόπος ανοίγεται μπροστά του. Φτάνει. Μεγάλη, νέα, αλλιώτικη ήπειρος. Άλλα δέντρα, άλλη θάλασσα σχεδόν, αλλιώς δέντρα, καρποί, σπίτια, δρόμοι. Watertown. Μια μικρή ήσυχη κωμόπολη, στη Νέα Αγγλία. Μασαχουσέτη λοιπόν! Οι γονείς του σκοτώνονται στην δουλειά, από νύχτα σε νύχτα. Στα παιδιά όμως τίποτα δε λείπει. Τροφή, ρούχα, στέγη, παιχνίδια, βιβλία πάνω απ όλα και εκείνη η διάθεση να μάθουν τα παιδιά γράμματα, να βουτήξουν στη μόρφωση. «Οι γονείς μου δούλεψαν πάρα πολύ σκληρά και έκαναν πολλές θυσίες. Τουλάχιστον μία φορά την ημέρα σκέφτομαι πως ό,τι έγινα το χρωστώ σε εκείνους», δηλώνει. Ο Κωσταντίνος, Ντιν πια, θα σπουδάσει στο Μπάμπσον στην Μασαχουσέτη, ένα από τα κορυφαία κολέγια στον κόσμο στον τομέα των επιχειρήσεων και θα κάνει διδακτορικό στο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη. Θα αναδείξει νωρίς το αξιοσημείωτο ταλέντο του, να αναβιώνει, να ανασταίνει, να επαναλανσάρει παραδοσιακά αμερικανικά προϊόντα όπως: Duncan Hines, Bumblebee Tuna, Chef Boyardee, Vlassic, Celeste, Aunt Jemima, Mrs. Pauls, Lender’s Bagels, Perrier Jouet & Mumms Champagnes, Gulden’s Mustard, Armour, Van De Kamp, Swanson, Hungry Man και Ghiradelli Chocolate. Όταν αυξήσει κατά πολύ την αξία τους, πουλά συνήθως της εταιρίες και συνεχίζει. Με την Τρίπολη πάντα στη μνήμη και την καρδιά του, δραστηριοποιείται σε όλα τα θέματα της ομογένειας, ενώ βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στο Συμβούλιο της Ελληνικής Κοινότητας, στο National Hellenic Society. Ο γιός του Ντάρεν, έγινε είδηση όταν αγόρασε την βίλα του θρυλικού Χιου Χέφνερ στο Λος Αντζελες. Ο Ντάρεν και ο αδελφός του Ιβάν, είναι ένας από τους διευθυντές του επενδυτικού ταμείου Metropoulos and Co, το οποίο ίδρυσε ο πατέρας τους και ειδικεύεται στην εξαγορά εταιρειών που αντιμετωπίζουν προβλήματα, όπως η εταιρεία. Σύμφωνα με τον αμερικανικό Τύπο, η οικογένεια των Ελληνοαμερικανών είχε ενδιαφερθεί στο παρελθόν να αγοράσει τις ομάδες Buffalo Bills αλλά και τους Jacksonville Jaguars, χωρίς ωστόσο να καρποφορήσουν οι διαπραγματεύσεις. Ο πατέρας είναι αχώριστος με τους δυο γιούς του στους οποίους καθημερινά τονίζει πως σημασία στη ζωή έχει να δείχνουν και να νιώθουν βαθιά μέσα τους την συμπόνοια. Είναι παντρεμένος για τριάντα και χρόνια, με την Μαριάννα, μια φημισμένη καλλονή, με θαλασσί, σπάνια μάτια, που κανείς απ τους γιους του δε κληρονόμησε. Επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα και έχει ενεργοποιηθεί στο να προκαλέσει επενδυτές στην χώρα. «Το ταλέντο και οι ηγετικές ικανότητες και δυνατότητες των διακεκριμένων Ελλήνων επιχειρηματιών αποτελούν τόσο για την Ελλάδα όσο και για όλο τον κόσμο μια μοναδική και ισχυρή ευκαιρία που μπορεί να μετατρέψει τη χώρα μας σε έναν επιτυχημένο συμμέτοχο σε αυτή τη συναρπαστική γενιά της τεχνολογίας, των διεθνών επενδύσεων και τον μετασχηματισμό των επιχειρήσεων σε παγκόσμιο επίπεδο» έχει δηλώσει, «όλοι έχουμε συμφέρον να βοηθήσουμε την αγαπημένη Ελλάδα των προγόνων μας, καθώς ενθαρρύνουμε τον μετασχηματισμό της σε αυτή τη συναρπαστική γενιά των ευκαιριών». Όλη αυτή ζωή και η δημιουργία, ο πλούτος και η κοινωνική κορυφή, δεν είναι καθόλου άσχημα για εκείνο το αγόρι που βούρκωνε πεισμωμένα γιατί άφηνε τις αλάνες και το ποδόσφαιρο στη Τρίπολη, για μια άγνωστη του χώρα…
3. Τζον Πολ Ντετζόρια: Ο γιος της Καβαλιώτισσας που δόθηκε σε αναδοχή οικογένεια, ο άστεγος, το παιδί για όλες τις δουλειές και τέλος, ο βαθύπλουτος!
Λένε πως δεν πνίγεσαι αν πέσεις στο νερό, αλλά πνίγεσαι αν δεν κολυμπήσεις και μείνεις εκεί. Λένε ακόμη, πως σημασία δεν έχει πόσες φορές θα πέσεις αλλά όλες εκείνες που θα σηκωθείς και θα σταθείς ξανά. Λένε, πως το να ηττηθείς είναι συχνά μια προσωρινή κατάσταση, ενώ το να τα παρατάς είναι που την κάνει μόνιμη! Λένε πολλά για την επιτυχία για την άνθρωποι, για τον αγώνα της επιβίωσης, για την καλή τύχη κάποιες φορές. Στην περίπτωση του Τζον Πολ Ντετζόρια, τον γιο μιας μετανάστριας απ την Καβάλα στις ΗΠΑ και ενός ωραίου Ιταλού, που εξαφανίστηκε απ τη ζωή του παιδιού του, αμέσως, οι μοίρες δε στάθηκαν καλές στην αρχή του. Εκείνος όμως, συμφιλιώθηκε με τη Λάχεση, το παρελθόν του, έπιασε απ το λαιμό -ή καλυτέρα απ τα μαλλιά μιας και πλούτισε απ προϊόντα για αυτά- την Κλωθώ, που γνέθει το νήμα της ζωής της, τώρα και απλά έχει πια καλοπιάσει την παντοδύναμη Άτροπο, να κοπιάσει όποτε θέλει! Αυτός ο πάμπλουτος, σήμερα επιχειρηματίας, με τα καταγάλανα – ηλεκτρικά επίμονα μάτια, κατέχει την εταιρία «John Paul Mitchell Systems», η οποία παρασκευάζει προϊόντα για τον καλλωπισμό των μαλλιών και βρίσκεται στη θέση 595 με περιουσία 2,9 δις. Κι όμως η ζωή του, ήταν μια σειρά από πίκρες και αποκλεισμούς. Και την άλλαξε! Ο Τζον Πολ Ντετζόρια γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1944 στο Λος Άντζελες. Οι νέοι και ωραίοι γονείς του, θα χωρίσουν όταν εκείνος ήταν μόλις 2 ετών και δεν θα ξαναδεί τον πατέρα του ποτέ. Στα 9 του, άρχισε να πουλά χριστουγεννιάτικες κάρτες και εφημερίδες μαζί με τον αδερφό του για να στηρίξουν οικονομικά τη μάνα τους, που δεν τα έβγαζε πέρα, όσο κι αν δούλευε και προσπαθούσε. Τελικά, κάποια στιγμή, νικημένη απ το να βρίσκεται έρμαιο στο έλεος της μέρας της, έδωσε τα δύο αγόρια της σε ανάδοχη οικογένεια. Ο Ιωάννης – Παύλος, θα ζήσει άγρια εφηβεία! Το Λος Αντζελες, χωρισμένο σε κόσμους, στους πλουσίους, στους πολύ πλούσιους, στους αμύθητα πλουσίους και στο περιθώριο του χρήματος. Σ αυτό κινείται το νεαρό αγόρι. Δίπλα στα πολυτελή αυτοκίνητα, στις πρεμιέρες, στου δρόμους με του φοίνικες και στις επαύλεις, τις φρουρούμενες σαν πρεσβείες, εκείνος, είναι μέλος μια συμμορίας, στα Ανατολικά. Η λουσάτη πόλη έχει ιστορία στη κυριαρχία των αιματηρών συμμοριών, που προσεγγίζουν φτωχούς εφήβους και τους «εκπαιδεύουν» στην βία. Τα νέα μέλη θα πρέπει να υποστούν ξυλοδαρμό από την υπόλοιπη συμμορία, ενώ, για να αποδείξουν την πίστη τους, θα πρέπει να ληστέψουν ή ακόμα και να δολοφονήσουν, κάποιον μέχρι κάποιο χρονικό όριο. Όσοι εκφράσουν την επιθυμία τους να αποχωρήσουν από την συμμορία συχνά εκτελούνται από τα υπόλοιπα μέλη. Κώδικες τιμής, συμβολικοί χαιρετισμοί, ιεραρχία, τατουάζ που μαρτυρούν τη πίστη και την θέση και τα εγκλήματά. Ο έφηβός μια μέρα, θα ακούσει σοβαρά έναν καθηγητή μαθηματικό να τον απαξιώνει με μια εικόνα για το μέλλον του, που ζωγραφίζεται παράνομο και αιματοβαμμένο. «Δεν θα πετύχεις σε τίποτα στη ζωή σου, σε τίποτα». Η φράση τον στοιχειώνει. Τελικά τελειώνει το σχολείο και το 1962 κατατάχθηκε στο Αμερικανικό Ναυτικό. Δυο χρόνια υπακούει, γυμνάζεται, πειθαρχεί. Και μετά; Κάνει κάθε δουλειά που μπορεί για να επιβιώσει στο περιθώριο της μεγάλης ευημερίας στην μητρόπολη του πλανήτη. Μένει άστεγος. Οι δρόμοι! Η νύχτα! Η επιβίωση! Συλλέγει μπουκάλια, τα πουλάει, ζει! Και επιμένει. Δεκαετίες αργότερα και μυθικά πλούσιος πια, θυμάται εκείνα τα χρόνια. «Η πιο δύσκολη από τις δουλειές που έκανα στο παρελθόν ήταν η πώληση εγκυκλοπαιδειών», θυμάται σε μια επίσκεψη του στην Ελλάδα, «εμφανιζόμουν στα σπίτια χωρίς ραντεβού, χτυπούσα πόρτες και περίμενα κάποιος να δεχθεί να δει την παρουσίασή μου. Δεν υπήρχε μισθός σε αυτή τη δουλειά. Τα μόνα έσοδα ήταν η προμήθεια από τις πωλήσεις. Άλλοι πωλητές άντεχαν λίγο, εγώ το έκανα για τρία χρόνια». Κάποτε, πιάνει δουλειά σε νέα μεγάλο εργαστήριο για προϊόντα φροντίδας μαλλιών, στη Redken. Είναι 1980 και έχει δουλέψει, ήδη, ως βενζίνας, υπάλληλος σε στεγνοκαθαριστήριο, πωλητής κάθε είδους. Είχε πια, συλλέξει πολύτιμη εμπειρία από το εργασιακό πέρασμά του στο μάρκετινγκ προϊόντων για τον καλλωπισμό μαλλιών. Έχει σχεδιάσει μια φόρμουλα που θεωρούσε ότι μπορούσε να καλύψει κενά στην αγορά. Έχει βρει και επενδυτή, που θα του έδινε 500.000 δολάρια! Σίγουρος για το καινοτόμο προϊόν και για τη καλή –επιτέλους!- μοίρα του, αφήνει στην πρώην σύζυγό του το καλό του αυτοκίνητο, το σπίτι και τις οικονομίες του. Τα χρήματα του επενδυτή δεν δίνονται! Δεν έχει τίποτα! Τα όνειρα συντρίβονται! Κι όμως! Δεν υπάρχουν περιθώρια για ήττα. Ζητάει δανικά 350 δολάρια από τη μητέρα του, που του εμπιστεύεται ότι είχε και δεν είχε. Ντρέπεται να γυρίσει στο σπίτι της και να κοιμηθεί στο παιδικό του δωμάτιο. Προτιμά να ζήσει, άστεγος ξανά, στο πίσω κάθισμα του παλιού του αυτοκινήτου. Κάθε μέρα, τρώει μόνο ένα πρωινό αξίας 99 σεντς, σε εστιατόρια για φορτηγατζήδες. Και φτιάχνει την εταιρεία του. Για 16 δολάρια νοίκιασε για ένα χρόνο ταχυδρομική θυρίδα στην επωνυμία της εταιρείας. Για 49 δολάρια αγόρασε τηλεφωνητή και τοποθέτησε το μηχάνημα στο σπίτι φίλου του. Ηχογράφησε, κιόλας, μια Αγγλίδα γνωστή του για να ακούγεται το μήνυμα με βρετανική προφορά και να προσδίδει ευρωπαϊκό, εξωτικό αέρα στην εταιρεία! Πλήρωσε 700 δολάρια τους γραφίστες για να φτιάξουν το λογότυπο και εξασφάλισε ως δείγμα 10.000 μπουκάλια των νέων προϊόντων τα οποία θα ξεχρέωνε αργότερα. Κάνοντας τα αδύνατα δυνατά, μιλώντας ατέλειωτα, πείθει αγοραστές και κλείνει τις πρώτες συμφωνίες του. Δουλεύει νύχτα και μέρα. «Κάθε ημέρα για τα επόμενα δύο χρόνια θα μπορούσα να είχα κλείσει την επιχείρηση. Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να πληρώσω τους λογαριασμούς στην ώρα τους» θυμάται. Αλλά η εταιρεία John Paul Mitchell Systems μαζί με τον κομμωτή Paul Mitchell είναι γεγονός και το επαναστατικό σύστημα μαλλιών με τρία προϊόντα , πρώτο σαμπουάν, δεύτερο σαμπουάν και κοντίσιονερ είναι γεγονός. «Φυσικά και υπήρχαν στιγμές που φοβήθηκα ή είχα αμφιβολίες. Αλλά κατάφερα να τις ξεπεράσω», λέει και θυμάται μία από τις δύσκολες μέρες του. Η εταιρεία John Paul Mitchell Systems μετρούσε μόλις μερικούς μήνες λειτουργίας και ο Ντετζόρια προσπαθούσε να προωθήσει μαζί με έναν πωλητή τα προϊόντα καλλωπισμού σε κομμωτήρια της Ατλάντα. «Μέχρι το μεσημέρι είχαμε μαζέψει μόλις 47 δολάρια από τις πωλήσεις. Η συγκομιδή μας ήταν φτωχή. Ήταν μια ζεστή μέρα, καθίσαμε να φάμε και να πιούμε μια μπίρα. Τότε καταλάβαμε όμως ότι δεν έπρεπε να σταματήσουμε. Αφήσαμε το ποτό στη μέση και συνεχίσαμε. Μέχρι το βράδυ είχαμε συγκεντρώσει 500 δολάρια», λέει «είναι εύκολο να κατηγορείς τους άλλους και να τα παρατάς, αλλά πρέπει να συνεχίσεις, να επιμείνεις». Έτσι κάπως, με σκληρή δουλειά και αγώνα, το όνειρό έγινε πραγματικότητα και η εταιρία παράγει πάνω από 100 προϊόντα και είδη κομμωτικής σε πάνω από 80 χώρες παγκοσμίως. Το 1989 ο συνέταιρος του Paul Mitchell πέθανε και την θέση του ως συνιδιοκτήτης έλαβε ο γιος του Άνγκους. Ο ίδιος, απλώνεται και σε άλλα προϊόντα, όπως η τεκίλα Patron. Λέει, πως σε κάθε παρουσίαση του προϊόντος σε επίδοξους αγοραστές κρατούσε το μπουκάλι με προσοχή, σαν να μεταχειρίζεται ένα πολύτιμο αντικείμενο. Ακόμη έβγαζε από την τσέπη του ένα κομμάτι βελούδινου υφάσματος, το άπλωνε στο τραπέζι και πάνω σε αυτό τοποθετούσε το μπουκάλι. Η εταιρία Patrón Spirits πουλά, πια, περισσότερα από 2 εκατομμύρια κιβώτια τεκίλα τον χρόνο. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της αλυσίδας νυχτερινών μαγαζιών House of Blues, τα οποία πωλήθηκαν προς 350 εκατομμύρια δολάρια το 2006. Έχει μερίσματα στις εταιρίες Pyrat Rum, Ultimat Vodka, Solar Utility, Sun King Solar, Touchstone Natural Gas, Three Star Energy, Diamond Audio, μια αντιπροσωπία Harley Davidson dealership, μια εταιρία διαμαντιών (DeJoria), και την εταιρία κινητής τεχνολογίας ROK AMERICAS, την John Paul Pet, η οποία περιποιείται ζώα και άλλες. Σαν παιδί Ελληνίδας, όχι μόνο ξεπλήρωσε το δάνειο του, αλλά πρόλαβε να της προσφέρει όσα η ζωή της είχε στερήσει. Σπίτι, ρούχα, αυτοκίνητα, ξεκούραση και πάντα γεμάτο ψυγείο. Για τον ίδιο, η μεγαλύτερη πολυτέλεια που δεν στερεί από τον εαυτό του είναι το προσωπικό του τζετ, αλλά δεν ξεχνά το πόσο ο κόσμος περιθωριοποιεί αυτόν που δεν έχει καλή μοίρα. Έτσι, μαζί με τον Μπραντ Πιτ, τον Ρίτσαρντ Μπράνσον και τον Νέλσον Μαντέλα, είναι ιδρυτής του «Mineseeker», ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που αναζητεί λύσεις για το παγκόσμιο πρόβλημα των ναρκών. Το 2009 δώρισε 150 χιλιάδες δολάρια για να ξεκινήσει το “Grow Appalachia”, έναν οργανισμό που μαθαίνει στους ανθρώπους σε φτωχές περιοχές, κυρίως στο Κεντάκι, να καλλιεργούν, να μαγειρεύουν και να συντηρούν τα λαχανικά τους. Έχει λάβει πολλούς επαίνους για το φιλανθρωπικό του έργο, ανάμεσα στα οποία και ο ορισμός του ως μέλος εφ’ όρου ζωής στον Σύλλογο Horatio Alger Διακεκριμένων Αμερικανών για να τιμήσουν το ταξίδι του προς την επιτυχία. Ο γιος του Ιταλού τον οποίο δεν θυμάται καθόλου και της Ελληνίδας μετανάστριας από την Καβάλα, ο δισεκατομμυριούχος που κάποτε ήταν άστεγος, βλέπει πια τη ζωή του να γινεται ταινία στο Χόλυγουντ και περιμένει να δει στην πρώτη προβολή της, πριν τις κινηματογραφικές αίθουσες του κόσμου. Έρχεται στην Ελλάδα, μιλά δημόσια, δίνει συνεντεύξεις. «Το κοιτάζω! Θέλω να κάνω κάτι στην Ελλάδα», είπε πρόσφατα… Και αυτός, ό,τι λέει, το κάνει, όπως δείχνει η ιστορία του…
2. Τζον Κατσιματίδης: ο γιός του φαροφύλακα απ την Νίσυρο, στο φτωχικό Χάρλεμ, μυθικά πλούσιος και μορφή της Νέας Υόρκης
Είναι στη θέση 477 με 3,4 δις δολάρια περιουσία. Ο όμιλος επιχειρήσεων που κατέχει περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, την μεγαλύτερη αλυσίδα σούπερ-μάρκετ τροφίμων της Νέας Υόρκης και της Φλόριντα, 400 Βενζινάδικα αλλά και εταιρείες Real Estate. Είναι ο Τζον Κατσιματίδης, ο γιος του φαροφύλακα από τη Νίσυρο, που έγινε μυθικά πλούσιος, με τεράστια πολιτική επιρροή, που κοιμάται στο Λευκό Οίκο, είναι κολλητός των Κλίντον αν και Ρεμπουπλικάνος και πάντα βουρκώνει όταν λέει στα ελληνικά «πατρίδα». 1948. Νίσυρος. Το νησί του Τιτάνα Πολυβότη, που ο Δίας έθαψε πετώντας του το νησί, σα βράχο! Παναγιές, εκκλησίες, ζεστά νερά και ατμοί απ τα βράχια, κίτρινο – λεμονί και ροζ εκτυφλωτικό στους κρατήρες των ηφαιστείων, αμπέλια, ντομάτες γλυκιές, πράσινες θάλασσες. Η άκρη των Δωδεκανήσων. Εμφύλιος. Φτώχεια. Ένας φαροφύλακας, στον τελευταίο βράχο του νησιού, του ποτισμένου από αλμύρα και μαθημένου στους σεισμούς παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Με λιγοστά πράγματα και την οικογένεια του μαζί, φτάνει στον Πειραιά και από κει συνεχίζει για Νέα Υόρκη. Η γυναίκα του, λεχώνα, πρωτοαντικρίζει το χαώδες, τεράστιο Μεγάλο Μήλο, απ την ησυχία και την διαύγεια της Νισύρου, με το μωρόν της να έχει γίνει πια έξι μηνών. Προσεύχεται; Κλαίει; Φοβάται; Ελπίζει; Πάντως ο Γιάννης της, ο σημερινός, μέγας και τρανός Τζον Κατσιματίδης είχε μάλλον της ευχή εκείνης, της νεαρούλας μάνας με τα μαύρα μάτια, για τεράστια προκοπή. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε σε μια φτωχή συνοικία στο Χάρλεμ. Ο πατέρας βρήκε δουλειά ως βοηθός σερβιτόρου. Ο Τζον, σε μικρή ηλικία αποφάσισε να βοηθήσει τον πατέρα του να τα βγάλουν πέρα δουλεύοντας τα βράδια σε ένα μπακάλικο. «Οι γονείς μου μετανάστευσαν αναζητώντας μια καλύτερη ζωή» θυμάται, «όπως τόσοι πολλοί μετανάστες, έφθασαν στην πόλη μας, τη Νέα Υόρκη, με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη και γνωρίζοντας μόνο λίγες λέξεις αγγλικά. Ήρθαν όμως με πολλές ελπίδες και την επιθυμία να δουλέψουν σκληρά για να μου προσφέρουν τις ευκαιρίες που δεν είχαν οι ίδιοι. Εγκατασταθήκαμε στο Χάρλεμ και ο πατέρας μου βρήκε δουλειά ως βοηθός σερβιτόρου ενώ η μητέρα μου έμεινε σπίτι να με φροντίζει. Ήμασταν φτωχοί και οι καιροί ήταν δύσκολοι… Σήμερα, 64 χρόνια αργότερα, ανακοινώνω επισήμως την υποψηφιότητά μου για δήμαρχος της Νέας Υόρκης. Μπαίνω στην κούρσα ως βέρος Νεοϋορκέζος. Μεγάλωσα σ’ αυτές τις γειτονιές, μορφώθηκα στα δημόσια σχολεία τους και άνοιξα ένα μικρό παντοπωλείο με πελατεία τους κατοίκους τους». Αυτά ήταν τα λόγια με τα οποία ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του στις εκλογές για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης το 2013 ο Ελληνοαμερικανός δισεκατομμυριούχος Τζον Κατσιματίδης, φιλοδοξώντας να διαδεχθεί τον Μάικλ Μπλούμπεργκ που ολοκλήρωνε την τρίτη θητεία του. Δεν κατάφερε να πάρει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων χάνοντας από τον Τζο Λότα, πρώην επικεφαλής της Υπηρεσίας Μεταφορών της Νέα Υόρκης. Παρόλα αυτά δεν πτοήθηκε και δημοσιεύματα τον έφεραν να σκέφτεται να διεκδικήσει εκ νέου τη δημαρχία της Νέας Υόρκης! Αν μιλούσαμε για ήρωες μυθιστορημάτων, θα διαλέγαμε εκείνον το νεαρό φαροφύλακα, που απ τη γαλανότητα και την άπλα όσο πιάνει το μάτι, του Αιγαίου, βρέθηκε σε ένα κλειστοφοβικό μαγαζί, στο Χάρλεμ, για να αναθρέψει ένα παιδί. Άραγε πόσο δικαιωμένος να ένιωσε με τη δική του θυσία, το ρίσκο, τον χαμένο βράχο του στη ελευθέρια ενός φάρου, χτισμένου καταμεσής στη θάλασσα, για να χει ο γιος του, τη σημαντικότερη πόλη του πλανήτη, σήμερα μπροστά στα πόδια του; «Όλοι έχουν τις ίσες ευκαιρίες στην Αμερική για να γίνουν επιτυχημένοι άμα δουλεύεις σκληρά και είσαι έξυπνος. Όμως είναι περισσότερες οι ευκαιρίες στην Αμερική από ό,τι στα ευρωπαϊκά κράτη» λέει εκείνος, σήμερα, σε συνέντευξή του. Ο Γιάννης Κατσιματίδης ξεκίνησε σπουδές ηλεκτρολόγου μηχανικού στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης αλλά τις παράτησε για να πιάσει δουλειά στο παντοπωλείο ενός γνωστού του το οποίο τελικά αγόρασε. Το ένα παντοπωλείο έγινε αλυσίδα 50 παντοπωλείων, με την επωνυμία Red Apple Group, ενώ προστέθηκαν εταιρείες ενοικίασης επιχειρηματικών αεροσκαφών, διυλιστήρια, βενζινάδικα και περισσότερα από 300 ακίνητα-«φιλέτα» σε Νέα Υόρκη και Φιλαδέλφεια και γενικά ότι πιάνει γινεται χρυσός! Και αν και δεν πήρε ποτέ το πτυχίο του απ Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, ένα από τα δέκα καλύτερα των ΗΠΑ, αυτό τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα αλλά και επιχειρηματία της χρονιάς το 1997. Σήμερα, είναι μέλος της επιτροπής διοίκησης του δημοτικού πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Είναι ενεργός στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία και βοηθάει σε όλα τα ιδρύματα της. Προσπάθησε, στο παρελθόν να επενδύσει στην Ελλάδα, όταν κατέθεσε πρόταση για την εξαγορά του Χίλτον. Άλλωστε, ανέκαθεν βρισκόταν στο πλευρό της Ελλάδας, της ομογένειας και της Αρχιεπισκοπής στην Αμερική. «Δεν ξέρω αν είμαι Οδυσσέας» είπε κάποτέ σε μεγάλό περιοδικοί της ομογένειάς, «αλλά όταν ήμουν μικρό παιδί, ήθελα να γίνω Ωνάσης! Δεν με ενδιαφέρουν οι χαρακτηρισμοί. Εγώ απλά νιώθω ότι αγαπώ την Ελλάδα! Θυμάμαι σε μια επίσκεψη μου στην Ιερουσαλήμ με τον Πάπα και τον Πατριάρχη, αμέσως μετά έπρεπε να δώσω μια ομιλία στο Χίλτον στην Αθήνα για αυτήν την συνάντηση. Θα έμενα στην Ελλάδα για μερικές ώρες μόνο και θυμάμαι στο ταξί φεύγοντας για το αεροδρόμιο, άρχισαν να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου, επειδή άκουγα ελληνική μουσική και έβλεπα από το παράθυρο την Ακρόπολη. Δεν ήταν όμως απλά δάκρυα, ήταν αληθινά δάκρυα, τα δάκρυα που έχεις όταν νιώθεις ότι γύρισες στο σπίτι σου». Η ζωή του ενέπνευσε τη διοίκηση των Ελληνικών Ταχυδρομείων, η οποία αποφάσισε να εκδώσει γραμματόσημα με το πορτρέτο του στο πλαίσιο της σειράς «Εκλεκτές Προσωπικότητες της Ελλάδας». Η Ελλάδα τον τίμησε φιλοτεχνώντας ένα γραμματόσημο με την μορφή του, για να τον τιμήσει ως διακεκριμένη προσωπικότητα της χωράς. Για αυτή τη τιμή είπε πως «πρώτα απ’ όλα, όταν έγινα γραμματόσημο έκανα τους παππούδες και τους προ παππούδες μου περήφανους και αυτός ήταν ο μόνος λόγος που δέχτηκα αυτήν την τιμή. Για την ψυχή των προγόνων μου. Τώρα, η Ελλάδα με πληγώνει γιατί δεν προοδεύει. Όλα τα παιδιά που φεύγουν για να σπουδάσουν στην Αμερική, στην Αγγλία, δεν γυρίζουν πίσω, αυτό είναι καταστροφικό για τη χώρα, αυτά τα παιδιά είναι που πρέπει να χτίσουν τη νέα Ελλάδα, σε συνδυασμό βέβαια με επενδύσεις που πρέπει να γίνουν από το εξωτερικό. Εκεί υστερούμε και γι’ αυτό τα πράγματα οδεύουν προς την καταστροφή». Ψάχνοντας για το πως θα βγει από το αδιέξοδο η Ελλάδα μιλάει για «καλύτερη διαπραγμάτευση με την Ευρώπη και συγκεκριμένα με τη Γερμανία. Αυτήν την στιγμή μας παίζουν. Μας παίζουν γιατί η λογική λέει ότι το χρέος για να είναι βιώσιμο θα έπρεπε να πληρώνουμε μόνο το επιτόκιο για τα επόμενα 20 χρόνια. Όλοι το ξέρουν αυτό. Δεν μπορεί κάθε ένα, δυο χρόνια να αλλάζει το όλο πρόγραμμα και το ένα λάθος να καλύπτει το άλλο. Δυστυχώς αυτό όλο συμβαίνει για το όφελος των τραπεζών. Πρέπει πραγματικά να καταλάβουν οι Ευρωπαίοι ότι οι Έλληνες υποφέρουν και ότι μια βιώσιμη λύση για την Ελλάδα είναι προς το γενικότερο όφελος της Ευρώπης». Ήταν πολύ φίλος με τον Τέλης Σαβάλας και έπαιζαν μαζί μπλακτζάκ, ενώ εκτιμά πολύ την κόρη του Αριάννα Σαβάλας. Έχει δικό του σάιτ, αλλά και ραδιοφωνικό σόου. Κάθε Κυριακή πρωί, παρουσιάζει την δημοφιλή εκπομπή «Cats Roundtable» στον νεοϋορκέζικο ραδιοφωνικό σταθμό WNYM, με καλεσμένους σημαντικούς πολιτικούς των ΗΠΑ και άλλων χωρών και σπουδαίες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο: «Δεν είχα τίποτα να κάνω Κυριακή πρωί, γι’ αυτό ξεκίνησα τις εκπομπές. Παρουσιάζω την εκπομπή για 156 συνεχόμενες εβδομάδες. Αμέσως μετά πηγαίνω κατευθείαν στην εκκλησία. Στο παρελθόν, έχω φιλοξενήσει και τον Ντόναλντ Τραμπ, ενώ πριν από μερικές ημέρες υποδέχτηκα στο στούντιο τον γιο του, Έρικ, ο οποίος είναι πολύ καλό παιδί» έχει πει σε συνεντεύξεις του. Σε κάποια άλλη στο «Έθνος» είχε κάνει την πολιτική εκτίμηση πως «ο Ομπάμα κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν γνώριζε πού βρισκόταν η Ελλάδα, εκτός από το τέλος… Θέλω να πιστεύω πως η θητεία του Τραμπ θα αποδειχθεί καλύτερη και για τις δυο χώρες, ΗΠΑ και Ελλάδα. Δίπλα στον Τραμπ βρίσκεται ο Ράινς Πρίμπους, ο οποίος διαθέτει ελληνική καρδιά και είναι ο πιο στενός συνεργάτης του προέδρου, ο πρώτος των πρώτων. Ο Ράινς είναι αγαπημένος φίλος μου». Έχει κάνει δυο γάμους και απ τον δεύτερο με την πρώην γραμματέα του, Μάργκο Βοντερσάαρ, απέκτησε δυο παιδιά, την Άντρια, που παντρεύτηκε και χώρισε τον Ρίτσαρντ Κοξ, εγγονό του Ρίτσαρντ Νίξον και τον γιο του Τζον Τζούνιορ. Και τι του φέρνει πάντα δάκρυα στα μάτια; «Η μουσική. Η παλιά ελληνική μουσική, τα ελληνικά τραγούδια, μου φέρνει πάντα δάκρυα στα μάτια. Και το ούζο και οι ντολμάδες! Είχα θυμώσει μια φορά, θυμάμαι στα μπουζούκια, όταν τους ζήτησα να μου φέρουν ούζο και μου απάντησαν ότι είχαν μόνο ουίσκι. “Τι είστε μωρέ, Αμερικανοί; Εγώ ήρθα στην Ελλάδα για να νιώσω Έλληνας και σεις μου λέτε ότι έχετε μόνο ουίσκι;” τους φώναξα εξαγριωμένος. Εμείς οι Έλληνες του εξωτερικού έχουμε συνδυάσει τις μνήμες των γονιών μας και των παππούδων μας με την παλιά Ελλάδα. Μέσα από το φαγητό και τη μουσική ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους. Όταν είμαστε στην Ελλάδα λοιπόν, έχουμε την ανάγκη η Ελλάδα να θυμίζει Ελλάδα. Αυτό λατρεύω περισσότερο, το πως με κάνει η παλιά Ελλάδα να αισθάνομαι».
1, Τζιμ Ντέιβις: Ο πλουσιότερος Έλληνας στον κόσμο!
Ο ελληνικής καταγωγής Jim Davis εμφανίζεται στην 286η θέση της λίστας, με περιουσία που υπολογίζεται στα 4,9 δις. Πέρσι βρισκόταν περίπου 200 θέσεις πιο κάτω καταλαμβάνοντας την 481 θέση 481 με περιουσία 3,7 δις δολάρια. Ο Davis είναι ο εμπνευστής και ο ιδιοκτήτης της εταιρείας υποδημάτων New Balance. Οι γονείς του μεταναστεύσαν από την Ελλάδα στη Βοστώνη και ο πατέρας του μάλιστα, έφτασε στην Νέα Αγγλία σε ηλικία 15 ετών και ο ίδιος γεννήθηκε το 1943. Παρά το χαμηλό του προφίλ και την σεμνότητα που επιδεικνύει σε όλες τις εκδηλώσεις της δημοσίας ζωής, ο πλουσιότερος Έλληνας του κόσμους, δεν παραλείπει σε συνεντεύξεις και ομιλίες να αναφέρει πόσα χρωστάει στους γονείς του, που τον έκαναν τον άνθρωπο που είναι σήμερα! Όλα ξεκίνησαν όταν αφού σπούδασε Βιολογία και Χημεία στο κολέγιο Μίντλιμπουρ, από όπου αποφοίτησε το 1966, αποφάσισε να δοκιμαστεί στις επιχειρήσεις. Έτσι, το 1972, αγόρασε την εταιρία New Balance, στην Βοστόνη και μάλιστα την ημέρα του πασίγνωστου μαραθωνίου της μεγάλης και ιστορικής πόλης της Νέας Αγγλίας. Στην αρχή ο νεαρός Τζιμ Ντέιβις μαζί με 6 άτομα προσωπικό, έφτιαχναν περίπου 30 ζευγάρια παπούτσια τρεξίματος την ημέρα. Στόχος του ήταν τα παπούτσια να τα αγοράζει η εργατική τάξη, όσοι εργάζονται σκληρά και πολλές ώρες. Και το κατάφερε. Από στόμα σε στόμα κατάφερε να μεγεθύνει την εταιρεία σε χρόνο ρεκόρ. Βλέποντας το μέλλον το 1972 φτιάχνει το σήμα με το γράμμα Ν, και δημιουργεί σειρά για δρομείς. Το 1977 και ενώ η εταιρεία δυναμώνει, αναμεσά στο προσωπικό βρίσκεται και μια γλυκύτατη νεαρή, η Άννα, που εργάζεται στο τμήμα ανθρώπινου δυναμικού. Σαράντα ένα χρόνια αργότερα είναι πάντα στο πλευρό του Τζιμ, μητέρα των δυο παιδιών του και αντιπρόεδρος του κολοσσού που έφτιαξε ο σύζυγος της. Ενός κολοσσού που έχει στο δυναμικό του πάνω από 4000 άτομα, ενώ είναι από τις πιο επιτυχημένες εταιρείες παγκοσμίως. Οι πωλήσεις της New Balance εκτοξεύθηκαν από τα 100.000 δολάρια το 1972 στα 1,3 εκατομμύρια δολάρια το 1976, ξεπέρασαν τα 80 εκατομμύρια στη δεκαετία του 1980 και το 2002 τα 1,3 δισ. Τον Φεβρουάριο του 2015 η εταιρεία ανακοίνωσε την απόφασή της να δραστηριοποιηθεί και στον χώρο του ποδοσφαίρου, ανακοινώνοντας, παράλληλα, και τη συμφωνία της με τις Λίβερπουλ, Στόουκ, Σεβίλλη και Πόρτο. Τα συγκεκριμένα αθλητικά παπούτσια προμηθεύονται και οι αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι τα παπούτσια της New Balance από τα πιο ακριβά της αγοράς, γεγονός που αποδίδεται στην επιλογή να μην θυσιάσει την ποιότητα για να είναι οικονομικά προσιτά, αλλά και στο ότι διατηρεί τα εργοστάσια σε αμερικανικό έδαφος, καθώς και στο Ηνωμένο Βασίλειο (για την διανομή στην Ευρώπη) και όχι σε χώρες με φθηνά εργατικά χέρια. Η οικογένεια Ντέιβις -ο Τζιμ και η σύζυγός του Άννα- έχουν έντονο φιλανθρωπικό έργο. Έχουν ιδρύσει το Ίδρυμα «New Balance», σκοπός του οποίου είναι να στηρίζει φιλανθρωπικές οργανώσεις που δουλεύουν για την βελτίωση του τρόπου ζωής των παιδιών και προωθούν υγιή πρότυπα ζωής και βοηθούν στη μείωση της παιδικής παχυσαρκίας. Επίσης, έχει δωρίσει 5 εκατομμύρια δολάρια στο Πανεπιστήμιο του Μέιν, ενώ έχει πάρει το όνομα του μία βιβλιοθήκη στο κολέγιο Μίντλμπουρ College. Ο Τζίμ Ντέιβις αποφεύγει τα ΜΜΕ, αν και ο αμερικανικός Τύπος εστίασε πάνω του το ενδιαφέρον, όταν ο ομογενής επιχειρηματίας ενίσχυσε με 500.000 δολάρια τον προεκλογικό αγώνα του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου Μιτ Ρόμνεϊ. Η New Balance κατηγορήθηκε ότι στηρίζει την πολιτική του συντηρητικού υποψηφίου για την προεδρία των ΗΠΑ, ο οποίος τάσσεται κατά του γάμου μεταξύ των ατόμων του ίδιου φύλου. Το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας συνεδρίασε και εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία κράτησε σαφείς αποστάσεις από τη δωρεά που έκανε ο ιδιοκτήτης της. Ο Τζιμ Ντέιβις ετοιμάζει τη δημιουργία των νέων γραφείων της εταιρείας, συνολικού εμβαδού 60.000 τετραγωνικών μέτρων, σε έναν πολυχώρο που θα περιλαμβάνει εστιατόρια, ξενοδοχείο, καθώς και ένα αθλητικό κέντρο. Ζει στο αριστοκρατικό Νιούτον της Μασαχουσέτης, ένα προάστιο της Βοστώνης όπου έχει κατοικίες η αφρόκρεμα των παλαιών τζακιών των ΗΠΑ. Δουλεύει πολύ, αγαπά την υγιεινή ζωή, δεν επιτρέπει να διαρρέουν λεπτομέρειες για την ζωή του στον τύπο, δεν προκαλεί με πολυτέλειες και σπατάλες.