Οι άνθρωποι όταν έχουν πονέσει πολύ αντιδρούν κάποτε άδικα, μερικές φορές βίαια, αλλά πάντα δεν ξεχνούν. Οι Βρυξέλλες αιμορράγησαν με το τεράστιο έγκλημα – σκάνδαλο της παιδεραστίας και όταν πρόσφατα αποφυλακίστηκε μετρά από 20 χρόνια φυλάκισης, ο Μισέλ Λελιέβρ, μέλος της σπείρας του παιδεραστή Μαρκ Ντιτρού, δεξί του χέρι, ικανοποιημένο παιδί για τα θέλημα της βίας και του αποτροπιασμού ξυλοκοπήθηκε άγρια από περαστικούς που τον αναγνώρισαν. Ο Μισέλ Λελιέβρ, συνεργός του παιδεραστή Μαρκ Ντιτρού, ο οποίος αποφυλακίστηκε υπό όρους στις αρχές Δεκεμβρίου αφού εξέτισε 20 χρόνια στη φυλακή, δέχτηκε επίθεση σήμερα, καθώς ξυλοκοπήθηκε και το διαμέρισμά του λεηλατήθηκε, σύμφωνα με την δικηγόρο του. Όπως είπε η Μπενζαμίν Μποβί, δικηγόρος του Λελιέβρ, στο τηλεοπτικό κανάλι RTL, ο πελάτης της αναγνωρίστηκε αρχικά από περαστικούς που τον εξύβρισαν κοντά στο σπίτι του στο Άντερλεχτ, στα προάστια των Βρυξελλών. Στη συνέχεια, άλλοι τον ξυλοκόπησαν ενώ ταυτόχρονα κατέστρεψαν και το διαμέρισμά του. Οι εισαγγελικές αρχές των Βρυξελλών ξεκίνησαν έρευνα για την υπόθεση αυτή. Ο Λελιέβρ, 48 ετών σήμερα, καταδικάστηκε το 2004 σε κάθειρξη 25 ετών για τη συμμετοχή του στην απαγωγή και την ομηρεία πολλών θυμάτων του Ντιτρού. Είχε συλληφθεί το 1996 μαζί με τον Ντιτρού και την τότε σύντροφο του τελευταίου, τη Μισέλ Μαρτέν. Η υπόθεση αυτή είχε σοκάρει τον κόσμο και είχε γεμίσει απόγνωση το Βέλγιο, που δεν ξέχασε ποτέ…
Το τέρας του Βελγίου
Η υπόθεση του Μαρκ Ντιτρού, γνωστού ως «Τέρας του Βελγίου», όχι μόνο σόκαρε, γέμισε θλίψη και αποτροπιασμό τους Βέλγους και τον κόσμο όλο, στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 αλλά αποκάλυψε την αδιαφορία και την ανικανότητα αστυνομίας, όλων των αρχών, του συστήματος δικαιοσύνης, αλλά και την εμπλοκή κυβερνητικών αρμόδιων σε ένα βίαιο, αδίστακτο ευρωπαϊκό κύκλωμα παιδεραστίας. Ο Μαρκ Ντιτρού, γεννημένος το 1956 στις Βρυξέλλες, ήταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά μιας περιθωριακής οικογένειας. Η μητέρα του ήταν μια βάναυση, αυταρχική, χειριστική γυναίκα και ο πατέρας βίαιος και αδιάφορος, αν και οι δύο δάσκαλοι στο επάγγελμα. Και τα πέντε αδέρφια βίωσαν σωματική και ψυχολογική βία. Ο Μαρκ από τα 15 του, έφυγε από το σπίτι και ζούσε περιπλανώμενος, άστεγος συχνά, ένας νεαρός που για να επιβιώσει εργαζόταν ως συνοδός ηλικιωμένων ανδρών. Στα 20 του παντρεύτηκε την πρώτη του γυναίκα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Χώρισαν λίγο καιρό αργότερα, καθώς ο Ντιτρού τη χτυπούσε, ενώ παράλληλα είχε εξωσυζυγικές σχέσεις. Μία από τις ερωμένες του, η Μισέλ Μαρτέν, έγινε και η δεύτερη σύζυγός του. Μαζί της απέκτησε άλλα τρία παιδιά. Ο Μαρκ εργαζόταν περιστασιακά ως ηλεκτρολόγος, αλλά κέρδιζε χρήματα από παράνομες ασχολίες, μεταξύ των οποίων η μαστροπεία, η ληστεία αυτοκινήτων και η διακίνηση ναρκωτικών.
3 χρόνια για τον βιασμό και την απαγωγή 5 κοριτσιών, νόμος για την ποινή στο σπίτι των παιδεραστών και σύνταξη αναπηρική στο Τέρας Ντιτρού!
Τον Φεβρουάριο του 1986 καταδικάστηκε ο Μάρκ και η σύζυγος του Μαρτέν για πρώτη φορά με την κατηγορία της απαγωγής και του βιασμού πέντε κοριτσιών. Αν και η ποινή του ήταν 13 χρόνια, αποφυλακίστηκε μετά από μόλις… τρία έτη! Πέρα από την καλή διαγωγή που επέδειξε κατά την παραμονή του στο σωφρονιστικό ίδρυμα, εκείνη την εποχή, ψηφίστηκε από το βελγικό κοινοβούλιο ένας νόμος με ευνοϊκούς όρους για τους παιδεραστές. Σύμφωνα με τον νόμο, ο παιδόφιλοι θα μπορούσαν να εκτίσουν την ποινή τους στην κατοικία τους υπό στενή παρακολούθηση, ώστε να μπορέσουν να ενσωματωθούν καλύτερα στο κοινωνικό σύνολο! Μετά την αποφυλάκισή του, ο Ντιτρού έπεισε τους ψυχιάτρους που τον παρακολουθούσαν ότι ήταν ανίκανος να εργαστεί και κατάφερε να πάρει μηνιαία αναπηρική σύνταξη! Επίσης, ο Ντιτρού, από τις παράνομες ασχολίες του, είχε στην κατοχή του επτά σπίτια σε διάφορα μέρη του Βελγίου.
Το χρονικό των απαγωγών, του εγκλεισμού σε μπουντρούμι, των βασανισμών, της ψυχολογικής βίας, του θανάτου των μικρών κοριτσιών
Δύο χρόνια μετά την αποφυλάκισή του, άρχισαν μυστηριωδώς να εξαφανίζονται κορίτσια κοντά στις περιοχές όπου βρίσκονταν οι κατοικίες του Μαρκ. Στις 24 Ιουνίου 1995, οι 8χρονες Μελίσα Ρούσο και Ζιλί Λεζέ απήχθησαν λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι τους. Στις 23 Αυγούστου του ίδιου έτους η 17χρονη Αν Μάρσαν μαζί με την 19χρονη Έφγε Λάμπρεκς, εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των θερινών τους διακοπών. Στις 28 Μαΐου 1996, η 12χρονη Σαμπίν Νταρντέν εξαφανίστηκε, καθώς γύριζε από το σχολείο με το ποδήλατό της. Τελευταίο θύμα του Ντιτρού, η 14χρονη Λετίσια Ντελέζ, η οποία απήχθη από το κολυμβητήριο της περιοχής της. Με ένα λευκό βαν, ο Μαρκ Ντιτρού στόχευε κορίτσια που κυκλοφορούσαν χωρίς συνοδεία, τα απήγαγε και στη συνέχεια τα οδηγούσε στο σπίτι του ή σε μια από τις κατοικίες που ήταν στο όνομά του. Στο σπίτι του, μάλιστα, στην περιοχή «Marcinelle», ο Ντιτρού είχε κατασκευάσει στο υπόγειό ένα μπουντρούμι, όπου βίαζε και βασάνιζε τα θύματά του. Ο Μαρκ εμφανιζόταν ως «Σωτήρας». Ανέφερε στα κορίτσια ότι είχαν πέσει θύμα απαγωγής και πως οι γονείς τους είχαν αρνηθεί να πληρώσουν τα λύτρα απελευθέρωσής τους. Με δική του πρωτοβουλία τα είχε σώσει, αλλά για να τα κρατήσει ασφαλή, έπρεπε τα κορίτσια με τη σειρά τους, να πληρώσουν ένα τίμημα. Όλα τα κορίτσια υπέστησαν σωματική και ψυχολογική κακοποίηση. Ο Ντιτρού τις βίαζε σε καθημερινή βάση και βιντεοσκοπούσε όλες τις αποτρόπαιες πράξεις του. Στις 16 Αυγούστου 1996, η αστυνομία του Βελγίου μετά από επιδρομή στο σπίτι του Ντιτρού, βρήκε ζωντανές στο υπόγειο του τη Σαμπίν και τη Λετίσια. Μία μέρα αργότερα, ο Ντιτρού ομολόγησε ότι απήγαγε άλλα τέσσερα κορίτσια. Οι έρευνες που ακολούθησαν συγκλόνισαν την κοινή γνώμη. Στις 16 Αυγούστου 1996 ο Μαρκ Ντιτρού συνελήφθη από τη βελγική αστυνομία Η Αν Μάρσαλ και η Έφγε Λάμπερκς βρέθηκαν θαμμένες στον κήπο ενός από τα σπίτια του Ντιτρού. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση, τα κορίτσια είχαν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση, ενώ θάφτηκαν ζωντανά κάτω από την επήρεια ναρκωτικών ουσιών! Οι 8χρονες Ρούσο και Λεζέ βρέθηκαν κι εκείνες νεκρές στο υπόγειο ενός άλλου σπιτιού του Ντιτρού. Σοκαριστικό ήταν το γεγονός ότι λίγες μέρες μετά την απαγωγή τους, ο Μαρκ συνελήφθη για δεύτερη φορά εξαιτίας κλοπής αυτοκινήτου και εξέτισε τρίμηνη ποινή στη φυλακή. Το διάστημα κατά το οποίο ήταν φυλακισμένος, είχε ενημερώσει τη γυναίκα του να ταΐζει τα 8χρονα κορίτσια. Εκείνη όμως, επειδή φοβόταν, όπως δήλωσε αργότερα στο δικαστήριο, δεν κατέβηκε ποτέ στο υπόγειο, με αποτέλεσμα τα δύο κοριτσάκια να πεθάνουν από ασιτία!
Απίστευτα λάθη, παραλείψεις, αδιαφορία, συνενοχή αστυνομίας, πολιτικών, δικαστικών αρχών, πάρτι με αστυνόμους και πολίτικους και ο οργή των Βέλγων που 300.000 βγήκαν στους δρόμους
Η υπόθεση του Ντιτρού και η αδυναμία, η ανικανότητα των αρχών προκάλεσε οργή στο Βέλγιο. Τον Δεκέμβριο του 1995 η αστυνομία είχε εισβάλει στο σπίτι του Ντιτρού μετά από κατηγορίες κλοπής αυτοκινήτων. Εκείνο τον καιρό, τα δύο 8χρονα κορίτσια ήταν ζωντανά και φυλακισμένα στο υπόγειο του. Αν και ένας αστυνομικός δήλωσε αργότερα πως άκουσε παιδικές φωνές, δεν έδωσε σημασία και η αστυνομία έφυγε με άδεια χέρια από την κατοικία του Νιτρού. Ο Ντιτρού είχε δωροδοκήσει πληροφοριοδότη για να μην αποκαλύψει στην αστυνομία ότι διακινούσε κορίτσια, ενώ του είχε εκμυστηρευτεί ότι έχτιζε υπόγειο βασανισμού στο σπίτι του. Η μάνα του Ντιτρού είχε στείλει δύο επιστολές στην αστυνομία, προειδοποιώντας ότι ο γιος της είναι επικίνδυνος και ψυχοπαθής και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βγει από τη φυλακή. Ένας από τους συνεργούς του Ντιτρού, ομολόγησε, επίσης, ότι ο Μαρκ συχνά διοργάνωνε πάρτι, όπου συμμετείχαν υψηλόβαθμα πολιτικά και αστυνομικά στελέχη. Όλα αυτά τα γεγονότα εξόργισαν τους κατοίκους του Βελγίου, οι οποίοι το φθινόπωρο του 1996 πραγματοποίησαν μια μεγαλοπρεπή πορεία διαμαρτυρίας στους δρόμους των Βρυξελλών. Υπολογίζεται ότι συμμετείχαν περισσότερα από 300 χιλιάδες άτομα, με αποτέλεσμα να είναι η μαζικότερη διαδήλωση των Βέλγων μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Την ίδια περίοδο το 1/3 του βελγικού πληθυσμού που είχε το κοινό επώνυμο Ντιτρού, το άλλαξε!...
Η απόδραση του Ντιτρού, το σταμάτημα της έρευνας, η αποσιώπηση των κατηγοριών για διεθνές κύκλωμά και ο βολικός, αδιευκρίνιστος θάνατος 20 μαρτύρων κατηγορίας
Μέχρι να γίνει η δίκη, ο Ντιτρού κρατούταν στις φυλακές. Το 1998 κατάφερε να δραπετεύσει κατά τη μεταφορά του σε άλλο σωφρονιστικό ίδρυμα. Τέσσερις ώρες αργότερα συνελήφθη ξανά. Την επόμενη της απόδρασής του, παραιτήθηκαν οι Υπουργοί Δικαιοσύνης Στεφάν Ντε Κλερκ και Εσωτερικών, Γιόχαν Βαν Λανότ. Το 1996 ξεκίνησαν οι έρευνες για την υπόθεση Ντιτρού. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο η αστυνομική έρευνα σταμάτησε μετά από λίγους μήνες και η υπόθεση έμεινε στο συρτάρι για επτά ολόκληρα χρόνια. Γυναίκες που είχαν απαχθεί από τον Ντιτρού πριν από το 1996, είχαν δηλώσει ότι το «Τέρας του Βελγίου» δεν δρούσε μόνος του, αλλά ήταν μέρος ενός από τα μεγαλύτερα κυκλώματα παιδεραστίας και διακίνησης λευκής σαρκός, στην Ευρώπη. Μάλιστα, ο ίδιος ο Ντιτρού τους είχε εκμυστηρευτεί ότι εργαζόταν για επιφανείς Βέλγους πολιτικούς. Παράλληλα, μέσα ένα μικρό χρονικό διάστημα τουλάχιστον 20 μάρτυρες κατηγορίας πέθαναν υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Η δίκη, οι ελαφρές ποινές, οι αποφυλακίσεις, η οργή…
Η δίκη του Ντιτρού άρχισε την 1η Μαρτίου 2004 και κράτησε σχεδόν τέσσερις μήνες. Στο δικαστήριο παρουσιάστηκαν περισσότεροι από 700 μάρτυρες κατηγορίας, ενώ τη δίκη παρακολούθησαν περίπου 1.300 δημοσιογράφοι. Στη δίκη κατέθεσαν και τα δύο θύματα που επέζησαν. Όταν ολοκληρώθηκαν οι καταθέσεις, ο εισαγγελέας πρότεινε τη μεγαλύτερη δυνατή ποινή, δηλαδή την ισόβια κάθειρξη. Ο Μαρκ Ντιτρού αποφασίστηκε ότι έδρασε μόνος του και καταδικάστηκε σε ισόβια για την απαγωγή και τον βιασμό έξι κοριτσιών και τη δολοφονία δύο από αυτά. Η Μισέλ Μαρτέν, πρώην πλέον γυναίκα του Ντιτρού, φυλακίστηκε σε κάθειρξη 30 ετών για εγκλεισμό που οδήγησε σε θάνατο. Το 2013 αποφυλακίστηκε και ζει μόνιμα σε μοναστήρι, γεγονός που εξόργισε ακόμη περισσότερο την κοινή γνώμη του Βελγίου. Ο Ντιτρού έχει κάνει αίτηση αποφυλάκισης δύο φορές. Και τις δύο φορές απορρίφθηκε το αίτημά του. Παρά το γεγονός ότι ο Ντιτρού δικάστηκε ως δολοφόνος και παιδόφιλος που έδρασε ατομικά, οι υπόνοιες περί οργανωμένου κυκλώματος παιδεραστίας πίσω από τον Ντιτρού παραμένουν, αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις. Ο Μαρκ Ντιτρού αποφασίστηκε ότι έδρασε μόνος του και καταδικάστηκε σε ισόβια για την απαγωγή και τον βιασμό έξι κοριτσιών και τη δολοφονία δύο από αυτά. Ο Λελιέβρ, 48 ετών σήμερα, καταδικάστηκε το 2004 σε κάθειρξη 25 ετών για τη συμμετοχή του στην απαγωγή και την ομηρεία πολλών θυμάτων του Ντιτρού. Είχε συλληφθεί το 1996 μαζί με τον Ντιτρού και την Μισέλ Μαρτέν. Ο Λελιέβρ κρίθηκε ένοχος για την απαγωγή δύο κοριτσιών, της Αν και της Έφιε το 1995 στο Βέλγιο. Τα πτώματά τους βρέθηκαν έναν χρόνο αργότερα μαζί με εκείνα δύο άλλων οκτάχρονων παιδιών, της Ζιλί και της Μελίσα, θαμμένα σε ιδιοκτησίες του Ντιτρού. Το 2004 το Εφετείο της Αρλόν έκρινε επίσης ότι ο Λελιέβρ βοήθησε τον Μαρκ Ντιτρού στην απαγωγή δύο κοριτσιών, της Λετισιά και της Σαμπίν, οι οποίες βρέθηκαν ζωντανές τον Αύγουστο του 1996, σε ένα σπίτι στο Σαρλερουά, με την δεύτερη να έχει μείνει κλεισμένη στο υπόγειο για 79 ολόκληρους μήνες. Η αποφυλάκιση του, όπως και εκείνη της Μαρτέν και ο εγκλεισμός της σε μοναστήρι εξόργισαν για ακόμα μια φορά τους Βέλγους. Γνωρίζουν πως η δικαιοσύνη αποδόθηκε ελλειπτικά και αδιαφανώς και δεν ξεχνούν τα παιδικά βλέμματα που έσβησαν για πάντα μες στη φρίκη. Δεν έμαθαν για το διεθνές κύκλωμα παιδεραστίας, ούτε για τους υψηλόβαθμους που ενέχονταν στις εγκληματικές δραστηριότητες και στη συγκάλυψη τους, δεν πήραν εξηγήσεις για του 20 παράξενους θανάτους των μαρτύρων κατηγορίας. Οψέ θεών αλέουσι μύλοι, αλέουσι δε λεπτά, δηλαδή, οι μύλοι των θεών αργούν αλλά αλέθουν γερά, έλεγαν οι αρχαίοι Αθηναίοι… για να δούμε αν η παροιμία θα ισχύσει για τους σύγχρονους Βέλγους…
