ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ: 2.400 χρόνια ιστορίας, 30 χρόνια βαλκανικού μπάχαλου! Μιλούν: Γιώργος Κατρούγκαλος, Ανδρέας Λοβέρδος

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

Η 27η Μαρτίου 2020 μπορεί να χαρακτηριστεί ως ιστορική ημέρα, κι επιστέγασμα της ιστορικής Συμφωνίας των Πρεσπών, Αλέξη Τσίπρα – Ζόραν Ζάεφ. Είναι η ημέρα που το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας, με επικεφαλής τον Κερκυραίο πολιτικό, Νίκο Δένδια της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη ανακοινώνει κάτι, που ξενίζει τους πάλαι ποτέ «Μακεδονομάχους» της Νέας Δημοκρατίας : «Συγχαίρουμε την Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ ως το 30ο μέλος της Συμμαχίας. Καλωσορίζουμε τους γείτονές μας στην οικογένεια του ΝΑΤΟ και προσβλέπουμε στην εποικοδομητική μας συνεργασία στο πλαίσιο της συμμαχίας».  Πρόκειται για την απαρχή μίας νέας πολιτικής κι ιστορικής διαδικασίας, που αφήνει πίσω της, διαμαρτυρίες, συλλαλητήρια, πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις, με αποκορύφωμα τον Ιούνιο του 2018, όταν υπογράφτηκε η συμφωνία των Πρεσπών μετά από διαβουλεύσεις ετών, εύθραυστες συναινέσεις και μεγάλες συγκρούσεις μέσα στα ελληνικά κόμματα και την κοινωνία, δραματικό παρασκήνιο, το οποίο περιλαμβάνει  εγχώριους και ξένους παράγοντες, που κατά καιρούς άσκησαν και βέτο. Η υπόθεση αυτή στην οποία ορισμένα στελέχη της ΝΔ ξέφυγαν από την έννοια της πολιτικής αντιπαράθεσης κι έδωσαν δραματικό τόνο, ξεχάστηκε βεβαίως μέσα στον ορυμαγδό των εξελίξεων, που αφορούν στον Κορωνοϊό. Η προεκλογική θέση της ΝΔ, που φαίνεται πως απέχει χιλιομετρικές αποστάσεις από τη μετεκλογική, πέρασε στα ψιλά, μέσα στην γενικότερη παγκόσμια κρίση ως θύμα του κορωνοϊού αλλά και του γεγονότος ότι τα περισσότερα και πιο σημαντικά μέσα ενημέρωσης ελέγχονται κατά το μάλλον ή ήττον από την τωρινή κυβέρνηση. Έτσι, οι προεκλογικές κορώνες της Νέας Δημοκρατίας πήγαν περίπατο και το καλωσόρισμα στο ΝΑΤΟ ήταν μετά βαΐων και κλάδων, εμπαίζοντας, όπως λένε οι γνωρίζοντες,  ουσιαστικά και μεγάλο κομμάτι της Ομογένειας, αφού καμία κίνηση δεν έγινε για να εμποδιστεί η παρουσία της Βόρειας (πια) Μακεδονίας, στη Βορειατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ), στην οποία η Ελλάδα είναι μέλος από το 1952.    

Νέος γεωπολιτικός χάρτης με συνέπειες στην καθημερινότητα των ανθρώπων

Τα όσα συνέβησαν μέχρι να φτάσουμε στην ιστορική συμφωνία των Πρεσπών άλλαξαν τον κομματικό και κυβερνητικό χάρτη της χώρας, έγιναν αφορμή για  δημόσιες και παρασκηνιακές αντιπαραθέσεις, τραυματισμούς, προπηλακισμούς, κόντρες με την Εκκλησία και έθεσαν μία σειρά από πολιτικά κι οικονομικά ζητήματα, τόσο σε ό, τι αφορά στην ελληνική κοινωνία, ακόμη και φιλοσοφικά. Τα επιχειρήματα κι από τις δυο πλευρές ισχυρά και συνδεδεμένα κατεξοχήν και με τις διαφορετικές ιδεολογικές προσεγγίσεις. Οι αλλεπάλληλες κρίσεις με αφορμή το Μακεδονικό δημιούργησαν κι έριξαν ελληνικά κόμματα στον Καιάδα, έφεραν στο προσκήνιο νέα πολιτικά πρόσωπα, πέταξαν άλλα γνώριμα εκτός κοινοβουλευτικού τερέν, καλλιέργησαν υπέρμετρες προσδοκίες σε Έλληνες και Σκοπιανούς και ομογενείς αλλά κυρίως διαμόρφωσαν ένα νέο γεωπολιτικό χάρτη, που θα έχει συνέπειες και στην καθημερινότητα των ανθρώπων.

Η συναίνεση

Η επόμενη μέρα, λοιπόν, βρίσκει τη δεξιά πτέρυγα της Βουλής ν’αφήνει κατά μέρος την προηγούμενη προεκλογική ρητορεία και να συναινεί στην ένταξη των Σκοπίων ή πλέον Βόρειας Μακεδονίας, στο ΝΑΤΟ. Συντηρητικά στελέχη της ΝΔ θεωρούν πως «εκεί που έφτασαν τα πράγματα δεν είχαμε άλλη επιλογή», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τη ΝΔ για «υποκρισία» και «διγλωσσία», με μοναδικό στόχο να κερδίσει τις εκλογές της 7ης Ιουλίου και μιλά για «ιστορική δικαίωση».  Το ΚΚΕ έτσι κι αλλιώς διαφωνεί με οποιαδήποτε αυξημένη επιρροή του ΝΑΤΟ στην περιοχή, θεωρώντας ότι ανοίγει πληγές σε μία περιοχή, που ούτως ή άλλως είναι πολιτικά εύφλεκτη.

Ράνια Σβίγκου, ΣΥΡΙΖΑ:

Η Ράνια Σβίγκου, από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ σχολίασε σκωπτικά στο twitter την ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών επί Δένδια υπενθυμίζοντας τη δήλωση του νυν πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, στις 8 Φλεβάρη του 2019. «Καταψηφίζουμε το πρωτόκολλο ένταξης, γιατί είναι η τελική πράξη, μίας εθνικά επιζήμιας συμφωνίας. Και μάλιστα μέσα από μία διαδικασία, που ευτελίζει με πρωτοφανή τρόπο τα κοινοβουλευτικά μας ήθη κι αφήνει την κυβέρνηση εθνικά απαξιωμένη».

Γιώργος Κατρούγκαλος στο Spotlightpost:

Σε δήλωσή του στο «Spotlightpost.com», ο τέως υπουργός Εξωτερικών, καθηγητής Νομικής και τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Κατρούγκαλος, ο οποίος ανέλαβε επικεφαλής, αφότου ήδη είχε υπογραφεί η συμφωνία, αναφέρει: «Τα πρόσφατα συγχαρητήρια του Υπουργείου Εξωτερικών προς την Βόρεια Μακεδονία, για την εισδοχή της στο ΝΑΤΟ, ισοδυναμούν με μία διπλή ομολογία της Νέας Δημοκρατίας: Πάνω από όλα, συνιστούν αναγνώριση του ιστορικού ρόλου της Συμφωνίας των Πρεσπών για τη σταθεροποίηση όλης της περιοχής των Βαλκανίων. Αναδεικνύουν, όμως, και την υποκρισία της δημαγωγίας του κόμματος αυτού σ’ όλη την προεκλογική περίοδο, για την οποία είναι υπόλογος κι έναντι του λαού και της ιστορίας».

Ο Ανδρέας Λοβέρδος στο Spotlightpost:

Μία άλλη πτυχή αναδεικνύει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, πρώην αν. υπουργός Εξωτερικών και τομεάρχης Εξωτερικών κι Άμυνας του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος θεωρεί ότι η Ελλάδα και με την τελευταία εξέλιξη έχασε όποιο όπλο της είχε απομείνει, επισημαίνοντας ότι η τωρινή κυβέρνηση δεν έκανε ούτε τα ελάχιστα για ν΄ αξιοποιηθούν τα θετικά σημεία της συμφωνίας και να βελτιωθούν τα σκοτεινά ενώ προειδοποιεί και για τα όσα συμβαίνουν με την αλβανική πλευρά: «Η Ελλάδα έκανε λάθος εκτίμηση κι επιλογή με την υπογραφή, την κύρωση και την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Μετά απ΄ αυτήν την επιλογή η ένταξη της Βόρειας (πια) Μακεδονίας δρομολογήθηκε αμέσως, χωρίς η χώρα μας να μπορεί σε κάθε περίπτωση να τη σταματήσει. Διαφορετικά, όμως, είχαν τα πράγματα με την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της χώρας αυτής με την ΕΕ. Εδώ τα περιθώρια ήταν πολλά. Έμειναν, όμως, απλές δυνατότητες. Παρά την κυβερνητική αλλαγή, η χώρα μας εγκατέλειψε τις προσπάθειες, όχι μόνο να πετύχει την πλήρη έστω, εφαρμογή της συνθήκης από τους γείτονες αλλά και την ερμηνεία, προς το συμφέρον της χώρας μας, σημείων της συμφωνίας, που είναι σκοτεινά. Ταυτοχρόνως η χώρα έκανε και το μεγάλο σφάλμα να πιέζει και για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας. Να θεωρεί κι η Ελλάδα ως ενταξιακή – ζεύγος την Αλβανία και την Βόρεια Μακεδονία και να προωθεί την πολιτική μη διάσπασης του ζεύγους!!! Κι ας μην υπάρχει διμερές θέμα μας με την Αλβανία, που να μην έχει παρουσιάσει ο Ράμα το χειρότερο πρόσωπό του. Κρίμα! Τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Δίνουμε τα πάντα στους γείτονές μας χωρίς να κερδίζουμε ούτε καν τον σεβασμό τους».

Κυριάκος Βελόπουλος, Ελληνική Λύση:

Στις 28Μαρτίου 2020 η «Ελληνική Λύση»-Κυριάκος Βελόπουλος, που κέρδισε στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, στα δεξιά της ΝΔ, έχοντας θέσει δυο βασικά πολιτικά ζητήματα στην προεκλογική της ατζέντα το προσφυγικό και το μακεδονικό κατακεραυνώνει τη ΝΔ, από τα δεξιά της: «Η συγχαρητήρια ανακοίνωση του κ. Δένδια προς  τα Σκόπια, όπου τα αποκάλεσε δυστυχώς με το ψευδεπίγραφο «Βόρεια Μακεδονία», δείχνει και την γενικότερη κυβερνητική πολιτική  της Νέας Δημοκρατίας: Αρχικά εξαπάτησε τον ελληνικό λαό, συμμετέχοντας στα συλλαλητήρια. Έπειτα μίλησε για «επαίσχυντη» συμφωνία, και τελικά συρόμενη πίσω από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, καλωσόρισε τα Σκόπια ως «Βόρεια Μακεδονία» στο ΝΑΤΟ, οδηγώντας τη χώρα μας στον απόλυτο εθνικό ξεπεσμό. Μπορεί για τη Νέα Δημοκρατία «το κράτος να έχει συνέχεια»,   για την Ελληνική Λύση, όμως, το κράτος έχει αξιοπρέπεια- κι αυτή καταπατήθηκε από την ανακοίνωση της Κυβέρνησης».

Η πίεση του Μακεδονικού

Το Μακεδονικό ζήτημα είναι αλήθεια πως διαχρονικά δημιούργησε τεράστια πίεση σε πρωθυπουργούς, κυβερνητικούς αξιωματούχους, βουλευτές και διπλωμάτες κι εξακολουθεί μέχρι σήμερα. Το θέμα έγινε αφορμή για μεγάλες διαφοροποιήσεις και μέσα στην Ομογένεια. Σε κάθε περίπτωση η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης είχε αποστείλει επιστολή με ημερομηνία 1/6/2018 προς τον τότε πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα αλλά και άλλους πολιτειακούς παράγοντες εκφράζοντας τη δυσφορία της για το ονοματολογικό. Η σημασία του ονόματος υπεραξιολογήθηκε ή υπονοηματοδοτήθηκε ανάλογα με τα βιώματα και τις προσλαμβάνουσες των ίδιων των πολιτικών όντων, που κλήθηκαν ν΄ αποφασίσουν, αλλά και τις γνώσεις και τους συμβούλους, που είχαν πάνω στο θέμα.  

Οι δυσκολίες της ψύχραιμης προσέγγισης και ο ξένος παράγοντας

Η ψύχραιμη προσέγγιση, συχνά κι από τις δυο πλευρές, ήταν δύσκολη και σκόνταφτε, σε διαφορετικές εμπειρίες, αντιλήψεις, ανάγνωση της διεθνούς σκακιέρας, διαφορετικών οικονομικών συμφερόντων. Βεβαίως, υπήρξαν και ξένοι παράγοντες, μικροί και μεγάλοι, που ήθελαν να έχουν λόγο και παρέμβαση στα Βαλκάνια, από την πλευρά της Μεσογείου και της Ρωσίας ως την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Οι 2 βασικές προσεγγίσεις

Ανεξαρτήτως του ονοματολογικού οι δυο βασικές πολιτικές προσεγγίσεις, που κρίθηκαν, εν προκειμένω ήταν οι εξής:

1.Ένταξη των Σκοπίων κι αναγνώριση με όνομα ή παράγωγό του, αρκεί να υπάρξουν εγγυήσεις για τα σύνορα, ώστε μακροπρόθεσμα ν΄ αναπτυχθεί το κρατίδιο ώστε να υπάρχει καλύτερη συνεργασία και ειρήνη στα Βαλκάνια, νέες αγορές και σφαίρα επιρροής της Δύσης.

2.Μη ένταξη των Σκοπίων, διότι υπάρχει μεγάλη απόσταση από τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, που είναι δύσκολο να καλυφθεί, έντονη διαφθορά, το ονοματολογικό δημιουργεί δυνατότητες ανάφλεξης στα Βαλκάνια και αυξανόμενη επιρροή ξένων παραγόντων, που μακροπρόθεσμα μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα.

Ο θρίαμβος της προπαγάνδας

Σε ό, τι αφορά στο Μακεδονικό ζήτημα, πρόκειται για τον θρίαμβο της προπαγάνδας, έναντι των πραγματικών ειδήσεων, σε καιρό, που τα  fake news ήταν λιγότερο ορατά στον δημοσιογραφικό ορίζοντα. Τα εσωτερικά προβλήματα της γείτονος χώρας παραμένουν, αν κι υπάρχουν βελτιώσεις από τον καιρό, που ιδρύθηκε το συγκεκριμένο κρατίδιο. Σε κάθε περίπτωση ενώ υπήρξαν κι Έλληνες πολιτικοί, που ήθελαν να προχωρήσουν τα πράγματα, σκόνταφταν στην αδυναμία των Σκοπίων και νυν Βόρειας Μακεδονίας να εξελιχθούν πολιτικά και κοινωνικά ώστε να προχωρήσουν οι συνομιλίες.

Προβλήματα και προοπτικές από τυχόν Συμφωνία των Πρεσπών

Το διπλωματικό πλαίσιο, πάνω στο οποίο είχε να κινηθεί το 2015, ο Αλέξης Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, ήταν ότι ήδη από το 2008, είχε συμφωνηθεί επί ΝΔ/Κώστα Καραμανλή να υπάρξει σύνθετη ονομασία στα Σκόπια, ενόσω ο Άδωνις Γεωργιάδης, από την πλευρά του ΛΑΟΣ κατακεραύνωνε τηλεοπτικά τη ΝΔ και τον ίδιο τον πρωθυπουργό κι ανιψιό του ιδρυτή του κόμματος. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε απέναντί του περίπου 140 χώρες, εκ των οποίων οι πλέον ισχυρές οικονομικά, είχαν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα με τον όρο «Μακεδονία» σκέτο. Η Ελλάδα είχε καταδικαστεί σε δικαστήριο της Χάγης, γιατί δεν τηρεί τους όρους, που προέβλεπε η ενδιάμεση συμφωνία. Εν ολίγοις, ακόμη και διπλωμάτες έβλεπαν ότι η Ελλάδα πρέπει να βιαστεί, αν δεν θέλει να κάψει την όποια διαπραγματευτική της δύναμη. Κι ενώ η Γερμανία ήθελε άρον – άρον ένταξη, η Γαλλία για δικούς της λόγους πάλι, η οποία άσκησε βέτο, δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις των Σκοπίων και να πάμε σε διεύρυνση, θεωρώντας ότι είναι μία χώρα, η οποία έχει σημαντικό έλλειμμα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό.

Λίγο πριν κλείσει η συμφωνία

Από τον Γενάρη του 2019, που διαφαίνεται πως υπάρχει πεδίο για να κλείσει συμφωνία με τα Σκόπια οι τότε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ζουν αντίστοιχο εφιάλτη, με αυτόν που έζησαν, πολιτικοί προηγούμενων ετών, που υπερψήφισαν μνημόνια. Διαδηλώσεις έξω από τα σπίτια βουλευτών, απειλητικά τηλεφωνήματα και μηνύματα, κατά των ιδίων και των οικογενειών τους, εκδιώξεις, αφίσες που να τους στοχοποιούν, βρισίδια, απειλές ακόμη και κατά των παιδιών τους. Η δράση ακροδεξιών ομάδων με τη στήριξη άθελά τους και πολιτών, που θεωρούσαν ότι θίγεται το πατριωτικό τους συναίσθημα κορυφώθηκε.

Η Κουντουρά και ο Καμμένος, ο δημόσιος λόγος των υπολοίπων και το παρασκήνιο

Η υπουργός Τουρισμού, Έλενα Κουντουρά, παίρνει πολιτικό διαζύγιο με τον Πάνο Καμμένο από τους ΑΝΕΛ και συμπορεύεται με Αλέξη Τσίπρα. Λίγες ημέρες νωρίτερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης λέει στις 24 Ιανουαρίου 2019: «Οφείλω να είμαι ειλικρινής αλλά και σαφής. Αν η Συμφωνία των Πρεσπών κυρωθεί, τότε δεν θα μπορεί να ακυρωθεί, καθώς διαθέτει μεγαλύτερη ισχύ από κάθε νόμο. Γι΄ αυτό όλα κρίνονται τώρα. Η ώρα της ευθύνης είναι τώρα. Όχι μετά. Οι υπεύθυνοι κρίνονται εδώ. Όχι αλλού». «Η ΝΔ παίρνει θέση στην πλευρά της εθνικής αξιοπρέπειας: καταψηφίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών», έγραφε στο τουιτάρισμά του. Παρασκηνιακά ωστόσο, υπάρχει έντονη φημολογία πως και περιορισμένος αριθμός στελεχών της ΝΔ, που θεωρούν πως η συμφωνία είναι καλή, αλλά δεν τολμούν να βγουν να το πουν προς τα έξω.

Ο Τίτο και το Κίνημα των Αδεσμεύτων


Το κρατίδιο της Βόρειας Μακεδονίας με σημερινούς όρους ή «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ή «Βαρντάσκα» από τον ποταμό Βαρδάρη (Αξιό), όπως λεγόταν προτού μετονομαστεί, ενόσω η Γιουγκοσλαβία ήταν ενωμένη, χτίστηκε, κατά τους γνωρίζοντες, με μεγάλη μαεστρία από τον ηγέτη των Γιουγκοσλάβων, Γιόσιπ Μπροζ, αρχηγό των Παρτιζάνων, Τίτο.

Ο στρατάρχης Τίτο ήταν, εκ των εμπνευστών του Κινήματος των Αδεσμεύτων Χωρών, το οποίο ιδρύθηκε το 1961 στο Βελιγράδι. Ένα Κίνημα, το οποίο δεν ήθελαν πρωτίστως η Σοβιετική Ένωση και σε δεύτερο χρόνο, οι ΗΠΑ κι η Γερμανία κι η Αγγλία για άλλους λόγους. Σ΄ αυτό το Κίνημα συμμετείχε η Κύπρος με τον Μακάριο κι ήταν ο λεγόμενος «Σοσιαλισμός της Αγοράς». Υπήρχε δηλαδή κρατική οικονομία κι εποπτεία, η οποία, όμως άφηνε περιθώριο, για μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.

Ο Τίτο βρέθηκε πολλές φορές μόνος του, απομακρύνθηκε από τα έργα και τις ημέρες Στάλιν, και η Γιουγκοσλαβία γεύτηκε και πλήρωσε το όραμά του, με βομβαρδισμούς, να μην θέλει ξένη κηδεμονία στη χώρα του. Λατρεύτηκε και μισήθηκε στη χώρα του, όσο λίγοι ηγέτες. Κάποιοι τον κατηγόρησαν γι’ αυταρχισμό, εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων. Ουσιαστικά θα λέγαμε πως ο Τίτο, ακολούθησε το «σουηδικό μοντέλο» σε σοσιαλιστική βάση. Υπήρχε ο κεντρικός σχεδιασμός αλλά η κοινωνία ήταν πιο ανοιχτή, υπήρχε μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τα σύνορα δεν ήταν κλειστά κι υπήρχε τουρισμός. Το μοντέλο του Τίτο δούλεψε στην πραγματικότητα, δίνοντας μία εναλλακτική λύση απέναντι στη γραφειοκρατία και τη νομενκλατούρα του Κρεμλίνου αφήνοντας περισσότερες προσωπικές ελευθερίες αλλά η πολυετής θητεία του στα δρώμενα επικρίθηκε.  

Η Γιουγκοσλαβία ως ενιαίο σύνολο διαφορετικών κρατιδίων, παρότι είχε ορισμένα προβλήματα κι ελλείψεις, ήταν εντελώς διαφορετική από την γειτονική Αλβανία. Είχε ανεπτυγμένη οικονομία, γεωργική και βιομηχανική και τουρισμό κρατούσε αποστάσεις από τον ηγεμονισμό της Ρωσίας, κατείχε σημαντικό ορυκτό πλούτο, γεγονός που διάφορους ξένους μνηστήρες ενοχλούσε. Σε μία εποχή πενίας, οι Γιουγκοσλάβοι με τα όποια προβλήματα, είχαν αξιόλογα Πανεπιστήμια, πολύ οργανωμένες ιαματικές λουτροπόλεις, βαρέα μέταλλα, όπως το ουράνιο και ευγενή μέταλλα, όπως το ασήμι, δυνατότητες και αξιόλογη παραγωγή αυτοκινήτων, υπολογιστών κ.ά. Βεβαίως, λόγω και του ανάγλυφου, δεν ήταν παντού ανεπτυγμένη το ίδιο. Οι διαφορές ήταν και εδαφικές και θρησκευτικές, παρότι εκείνη την περίοδο, το θρήσκευμα έπαιζε περιορισμένο ρόλο. Ας μην ξεχνάμε ότι στα Σκόπια, όπως και σε άλλα μέρη του ανατολικού μπλοκ, εκτός από τους υπάρχοντες Έλληνες κατοίκους, βρήκαν καταφύγιο κι Έλληνες σοσιαλιστές ή κομμουνιστές.

Η ανεξαρτητοποίηση της Γιουγκοσλαβίας

Η διάλυση της  Γιουγκοσλαβίας κι ο εμφύλιος, που ακολούθησε, δημιούργησαν  μία μεγάλη αναταραχή στα Βαλκάνια. Σλοβενία, Κροατία, Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Σκόπια και Σερβία, βρέθηκαν σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση. Το παρασκήνιο θέλει να γίνεται πραγματικά πόλεμος κάτω από το τραπέζι, με τη Γερμανία, όπως υποστηρίζουν σερβικές πηγές, να επιχειρεί ν΄ αποκομίσει σε πρώτη φάση γεωπολιτικά οφέλη από Σλοβενία – Κροατία και σε δεύτερο χρόνο να προσδέσει στο άρμα της και τα Σκόπια. Η Σερβία βρίσκεται προ μιας δυσάρεστης έκπληξης: Οι θρησκευτικές διαφορές είναι η αρχή του ξηλώματος μίας σοσιαλιστικής χώρας, η οποία έκανε το λάθος να θέλει την ανεξαρτησία της. Η Γερμανία θέλει άρον – άρον να προλάβει διείσδυση των Ρώσων, σε χώρες, που τις θεωρούν φυσικές και παραδοσιακές συμμάχους τους. Η μιντιακή προπαγάνδα κορυφώνεται κι οι Έλληνες δημοσιογράφοι βρίσκονται για πρώτη φορά στην δυσάρεστη θέση να βλέπουν ότι ορισμένοι ξένοι συνάδελφοί τους κάνουν το άσπρο- μαύρο, προκειμένου να στηρίξουν την πολιτική της χώρας τους. Η Σερβία πληρώνει από την πλευρά τα λάθη του εθνικισμού και του ηγεμονισμού της. Ηγέτες της βρίσκονται στο σκαμνί στη συνέχεια για εγκλήματα πολέμου και μένει ακέφαλη.

Η επόμενη ημέρα, πάλι, βρίσκει τα Σκόπια ως κράτος ένα πολύχρωμο παζλ με Σέρβους, Βούλγαρους, Τούρκους κι Έλληνες κατεξοχήν πολιτικούς πρόσφυγες ενώ κατά άλλους ο Τίτο έχει, ήδη, προλάβει να χτίσει ένα τεχνητό λεξιλόγιο. Το θέμα της γλώσσας πολλάκις θα είναι αντικείμενο πολιτικών έριδων. Στις 17/9/1991 μετά από δημοψήφισμα έχουμε την ανεξαρτητοποίηση της τότε «ομόσπονδης Δημοκρατίας της Μακεδονίας», όπως ήταν το όνομά της όσο ήταν ενωμένη ως κρατίδιο της Γιουγκοσλαβίας. Η εικόνα στα Σκόπια δεν είναι παντού ίδια. Υπάρχει βαριά γραφειοκρατία,  περιοχές, που είναι ανεπτυγμένες, όπως είναι η Οχρίδα, που παραμένει επίκεντρο τουρισμού ακόμη και για κομματικούς αξιωματούχους. Οι Σκοπιανοί είχαν μεγάλα προβλήματα εσωτερικά και η αλβανική πλευρά μεγάλη όρεξη κι επιδιώξεις. Η Ελλάδα όφειλε να πάρει τις αποφάσεις της. Το ονοματολογικό, αφού η Ελλάδα έχει ιστορικό πλεονέκτημα στη Μακεδονία, θα είναι ένα θέμα, που θα ταλανίζει σταθερά την ελληνική κοινωνία  και θα δηλητηριάζει την πολιτική ζωή του τόπου, με τους μεν να καταγγέλλουν τους δε για «εθνικισμό» και «προδοσία» ή αντίθετα για «πατριδοκαπηλία». Το Μακεδονικό κάνει μονίμως τζιζζζ κι είναι το θέμα, που πριν και μετά τα μνημόνια ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις.

Το Μακεδονικό Ζήτημα

Το «Μακεδονικό Ζήτημα», όπως είθισται να λέγεται έχει πάρα πολλές πτυχές και θα χρειαζόταν τόμοι επί τόμων, για να το αναλύσουμε. Εμπεριέχει σειρά ιστορικών λαθών από την πλευρά της Ελλάδας με στοχοποίηση συγκεκριμένων ανθρώπων, που ήταν δίγλωσσοι, όπως συμβαίνει συχνά σε ακριτικές περιοχές. Η απόσταση της Ελλάδας από τις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης, εξαιτίας των κλειστών συνόρων, κόστισε πολύ και για πολλά χρόνια. Η προσπάθεια οικειοποίησης της ελληνικής ιστορίας από τους Σκοπιανούς γείτονές μας, είτε για να εξυπηρετήσουν δικές τους αλυτρωτικές φιλοδοξίες, με στόχο την κάθοδο στη θάλασσα της Θεσσαλονίκης είτε για να χτίσουν εθνική ταυτότητα και συνείδηση φοβούμενοι άλλους εξωτερικούς ή εσωτερικούς εχθρούς. είχε ως αποτέλεσμα να οικειοποιηθούν επί πολλά χρόνια την ιστορία των Μακεδόνων, ψάχνοντας πρόγονο-ήρωα στο πρόσωπο του Μέγα Αλεξάνδρου. Παραμέρισαν ουσιαστικά όλα τα ιστορικά γεγονότα και τα αρχαιολογικά ευρήματα, που μιλούν για κάθοδο των Σλάβων στα Βαλκάνια, πολύ μετά τη γέννηση του Μέγα Αλέξανδρου, οποίος είδε το φως της ζωής, περί το 356 π.Χ. στην αρχαία Πέλλα, από μάνα Ηπειρώτισσα τη Μυρτάλη /Ολυμπιάδα κι από τον Φίλιππο τον Β΄ τον Μακεδόνα.  Βεβαίως, η Ελλάδα διέπραξε το σημαντικό ολίσθημα να μην έχει εξηγήσει ποτέ στους μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας αλλά και στους ομογενείς, κάτι, που ήταν επί πολλά χρόνια γνωστό στους πανεπιστημιακούς κύκλους: Ό, τι η Μακεδονία ως γεωγραφικός χώρος έχει αλλάξει επανειλημμένα όρια από τον καιρό, που ο Μέγας Αλέξανδρος έφτιαξε μία χαώδη αυτοκρατορία.

Τα τετελεσμένα από τη δικτατορία Μεταξά και τον εμφύλιο

Παλινωδίες, προκαταλήψεις, ιδεοληψίες, επιστημονικές διαφορές, ιδεολογικές διαφορές, εμμονές θρησκευτικές, κυνήγι μαγισσών, ισχυρά οικονομικά διεθνή συμφέροντα κι εγχώρια οικονομικά μικροσυμφέροντα καθόρισαν την εξέλιξη του Μακεδονικού ζητήματος, δημιουργώντας ένα περίεργο παζλ, που ο απλός πολίτης στάθηκε δύσκολο να κατανοήσει.  Το παρασκήνιο λέει πως σε Έλληνα πρωθυπουργό κατά το παρελθόν, το πρώτο θέμα που έθεσαν Γερμανοί, μόλις ανέλαβε την εξουσία, ήταν να λύσει το Μακεδονικό. Το Μακεδονικό Ζήτημα έχει πάρα πολλές πτυχές. Συνδέεται διαχρονικά με την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την ενοποίηση της Ελλάδας με την αντικομμουνιστική υστερία, που καλλιεργήθηκε κι ώθησε ενίοτε κι Έλληνες να βρεθούν σε χώρες της άλλοτε Σοβιετικής Ένωσης. Οι κακές γλώσσες υποθέτουν ότι ο Τίτο είχε στο μυαλό του δυο κύρια σενάρια: Επεδίωκε να «τσιμπήσει» μακροπρόθεσμα εδάφη, από την Ελλάδα ή να εδραιώσει ένα κρατίδιο, το οποίο πολλοί μνηστήρες, το είχαν στο μάτι, προσβλέποντας σε πολλαπλή επιρροή στα Βαλκάνια.

Το πακέτο Πινέιρο κι ο Αντώνης Σαμαράς

Πολλά ονόματα θα πέσουν την τελευταία τριακονταετία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά θα σκοντάφτουν πότε στην άρνηση της ελληνικής πλευράς, πότε στην πλευρά του Προέδρου της γείτονος, Γκλιγκόροφ, μέχρι να καταλήξουμε στο όνομα «Βόρεια Μακεδονία». Μιλώντας από απόσταση ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι ήταν ιστορικό λάθος της Ελλάδας, να μη δεχτεί το «πακέτο Πινέιρο», δηλαδή τις προτάσεις του Πορτογάλου υπουργού Εξωτερικών, που ήθελε ο Κώστας Μητσοτάκης και το χρεώνουν στον Αντώνη Σαμαρά. Κύκλοι, όμως, από τη Νέα Δημοκρατία εξηγούν πως ο Αντώνης Σαμαράς, ως υπουργός Εξωτερικών, τότε δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να υπακούσει στην διπλωματική γραμμή, που χαράχτηκε στα συμβούλια αρχηγών. Η δήλωσή του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου «Το όνομά μας είναι η ψυχή μας», έμεινε στην ιστορία. Σε επιστολή του προς τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο, τον Απρίλιο του 1992, έγραφε: «Θέλω να σας ενημερώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ό, τι αφορά στην πρόσκληση των Σκοπίων…». Κύκλοι του υπουργείου Εξωτερικών θεωρούν πως είχε προηγηθεί ένα κορυφαίο ιστορικό λάθος από την πλευρά της Ελλάδας γύρω στο 1977, όταν αποδέχτηκε τότε τη «μακεδονική γλώσσα», ενώ άλλοι μιλούν για ιστορικά λάθη, που έγιναν επί δεκαετίες, όταν η Ελλάδα μετρώντας τις πληγές από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο που ακολούθησε άφησε στον Τίτο τη διακριτική ευχέρεια να μετονομάσει την περιοχή «Δημοκρατία της Μακεδονίας», εντός της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, δημιουργώντας κεκτημένο.

Παλινωδίες και μπρος πίσω

Πηγές από τη ΝΔ εξηγούν πως μία πρώτη συνάντηση υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. είχε γίνει ήδη νωρίτερα, πριν το Συμβούλιο Αρχηγών κι η χώρα είχε βγει κερδισμένη στα μέσα Δεκεμβρίου του 1991. Λένε πως ο Αντώνης Σαμαράς ως υπουργός Εξωτερικών έλαβε εντολή μετά τα  δυο συμβούλια Αρχηγών της Ελλάδας, τον Γενάρη και τον Απρίλη του ΄92, να μην γίνει δεκτός ο όρος «Μακεδονία» ή παράγωγά του, ως προς την ονομασία. Στο πρώτο συμβούλιο, όπως λένε, μάλιστα ήταν ομόφωνη και διακομματική η συναίνεση, με αρχηγό από πλευράς Συνασπισμού, τη Μαρία Δαμανάκη. Λίγο αργότερα ο Αντώνης Σαμαράς απομακρύνεται από τον Κώστα Μητσοτάκη και το επόμενο διάστημα με αφορμή στο θέμα του ΟΤΕ, δημιουργεί την Πολιτική Άνοιξη. Η αδιαλλαξία των Σκοπίων δεν δημιουργεί το ευνοϊκότερο κλίμα. Καταφέρνουν όμως να αναγνωριστούν ως κρατίδιο από τον ΟΗΕ τον Απρίλιο του 1993. Στα μέσα Φλεβάρη του ’94 εξαιτίας της κατάστασης και με το ζήτημα της σημαίας η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου επιβάλλει εμπάργκο, στη γείτονα. Τελικά, κατόπιν πρωτοβουλιών των ΗΠΑ, που ήθελαν να τελειώνουν με το ζήτημα αυτό στις 4/9/1995 προχωρεί ο διάλογος για την Ενδιάμεση Συμφωνία, η οποία υπογράφεται στη Νέα Υόρκη στις 13/9/1995 μεταξύ Παπούλια κι Τσερβένκοφσκι. Με την ενδιάμεση συμφωνία οικοδομούνται μέτρα εμπιστοσύνης κι αναγνωρίζεται η μονιμότητα των συνόρων και η εδαφική κυριαρχία. 

Αχνό φως για συμφωνία φαίνεται για δεύτερη φορά, μετά την διακυβέρνηση Κώστα Μητσοτάκη, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει ότι είναι το 2002 κοντά σε συμφωνία για το όνομα «Άνω Μακεδονία», παρότι υπάρχουν στελέχη, που διαφωνούν. Αντιδράσεις υπάρχουν αλλά η τότε εξέγερση των Αλβανών, στην περιοχή αλλά και κάποιες δυστοκίες των γειτόνων μας, παραπέμπουν πάλι το θέμα για το μέλλον. Ουσιαστικά, παρά τις αντιδράσεις μέσα στο κόμμα του, ο Γιώργος Παπανδρέου επιδιώκει να δώσει λύση. Είναι ο δεύτερος πολιτικός μετά τον Κώστα Μητσοτάκη, ο οποίος επιχειρεί να αλλάξει τα δεδομένα. Η εξωτερική πολιτική, που εφαρμόζει ο Γιώργος Α. Παπανδρέου έχει άλλα χαρακτηριστικά από τη λογική του Ανδρέα, προσπερνώντας εθνικιστικές αλλά και πατριωτικές κορώνες, που υπάρχουν μέσα στο ΠΑΣΟΚ, είτε από παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ είτε από παλαιούς πολιτικούς, που προέρχονται από την πάλαι ποτέ Ένωση Κέντρου.

Ο Νίμιτς κι ο Κοτζιάς

Αναμφίβολα κεντρικός πρωταγωνιστής στο διπλωματικό παιχνίδι επί ΣΥΡΙΖΑ κι αρχιτέκτονας της συμφωνίας των Πρεσπών αναδεικνύεται ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά κι  υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, καθώς οι προηγούμενες προσπάθειες του Αμερικανοεβραίου, διαμεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς πέφτουν στο κενό. Ο επικεφαλής της ομάδας «ΠΡΑΤΤΩ», από το 2012 συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ κι εκλέγονται εκείνος με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας και δυο μέλη του «ΠΡΑΤΤΩ», ο μετέπειτα υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Κοτζιάς και η βουλευτής της Α΄Πειραιά, Γεωργία Γεννιά. Εξαίρετος γνώστης της ελληνικής διπλωματίας αλλά ιδιόμορφος ως προσωπικότητα, γίνεται κόκκινο πανί, για αρκετούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι θεωρούν ότι δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει το Μακεδονικό ζήτημα για τους Έλληνες πολίτες ούτε έχει βγει να εξηγήσει στην ελληνική κοινωνία τι συμβαίνει και ποια είναι τα θετικά της συμφωνίας.

Η απάντηση «δεν με ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος», σε ανθρώπους που εκλέγονται με σταυρό έχει αρχίσει να δημιουργεί ζητήματα. Οι «53» του Ευκλείδη Τσακαλώτου, τον στηρίζουν, αν και δεν ανήκει στην ομάδα τους, όμως ακόμη κι υψηλόβαθμα στελέχη αρχίζουν να δυσανασχετούν μαζί του, διότι θεωρούν ότι έχει σχεδόν αυτονομηθεί και λειτουργεί έξω από κάθε λογική συλλογικότητας. Η κόντρα με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Πάνο Καμμένο από διάφορα θέματα είναι υπαρκτή αλλά πλέον παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις με αφορμή το ονοματολογικό της Μακεδονίας. Απίστευτες αλληλοκατηγορίες εκτοξεύονται κι αρχικά βγαίνει από το κάδρο ο καθηγητής Νίκος Κοτζιάς και στη συνέχεια κι ο αρχηγός των ΑΝΕΛ, Πάνος Καμμένος. Το πολιτικό προξενιό με τον Αλέξη Τσίπρα, που ισχύει από τον Γενάρη του 2015 χαλάει. Κι ενώ ο Νίκος Κοτζιάς, αν και μη υπουργός, υφίσταται ως προσωπικότητα στον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει πια απόσταση, η οποία μεγαλώνει την περίοδο των αυτοδιοικητικών εκλογών. 

Το τέλος των ΑΝΕΛ

Στελέχη από τη ΝΔ, καταλογίζουν μέχρι σήμερα στον Πάνο Καμμένο, ότι εάν το επιθυμούσε θα μπορούσε να ρίξει τον Αλέξη Τσίπρα, όταν τέθηκε θέμα ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή αλλά δεν το έπραξε. Η συμφωνία των Πρεσπών θα σημάνει την αρχή του τέλους για τους ΑΝΕΛ. Αρχικά ο Θεσσαλονικιός βουλευτής, Γιώργος Λαζαρίδης ανεξαρτητοποιείται και στην πορεία καταλήγει στη ΝΔ. Η Έλενα Κουντουρά, ο Τέρενς Κουίκ, ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, ο Βασίλης Κόκκαλης παίρνουν τον δρόμο για τον ΣΥΡΙΖΑ ενώ ο Πάνος Καμμένος θα πάρει κοντά του τον βουλευτή, Αριστείδη Φωκά από την Ένωση Κεντρώων. Αν και το Ποτάμι, παίρνει θέση υπέρ της συμφωνίας, ο Γιώργος Αμυράς εξαιτίας του Μακεδονικού μετακομίζει σταδιακά πολιτικά στη Νέα Δημοκρατία ενώ ο Σπύρος Δανέλλης στον ΣΥΡΙΖΑ κ.ά. ΑΝΕΛ, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων πλέον είναι σε πορεία διάλυσης. Η κατηφόρα σταματά στις ευρωεκλογές.  

Δήλωση πολιτικού -διατηρεί την ανωνυμία του- στο Spotlightpost για το πως το Μαξίμου δεν αντιλαμβανόταν:

«Υπήρξε μία στρεβλή άποψη απ΄ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι όλο αυτό το ανακινούν ακροδεξιοί. Όμως, υπήρχαν κι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι οποίοι συνδέονταν με εθνικοτοπικούς συλλόγους, Ποντίων, Θρακιωτών, Μικρασιατών κ.ά. οι οποίοι είχαν μεγάλη επιρροή στις τοπικές κοινωνίες και δεν ήθελαν συναισθηματικά, ν΄ ακούν για τη συμφωνία. Το όνομα ήταν casus belli, παρότι η ελληνική πολιτική σκηνή, προτού αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε καταλήξει ήδη από το 2008, επί Νέας Δημοκρατίας ότι δέχεται τη σύνθετη ονομασία», μας ανέφερε πολιτική πηγή. «Ορισμένα υψηλόβαθμα στελέχη του Μαξίμου δεν αντιλαμβάνονταν τι σημαίνει για τον λαό της Μακεδονίας το ζήτημα. Θεωρούσαν ότι όλα έβαιναν καλώς κι είχαν πείσει και τον Αλέξη Τσίπρα ότι ο κόσμος θέλει τη συμφωνία. Παρότι η συμφωνία ήταν θετική για τη χώρα, εμείς όπου πηγαίναμε, βλέπαμε τον κόσμο να είναι στενοχωρημένος, να μη μπορεί να δεχτεί το όνομα της γείτονος και σε πολλές περιπτώσεις να είναι εξοργισμένος. Αυτό ορισμένοι παράγοντες στο Μαξίμου, επειδή δεν είχαν βιωματική επαφή με την περιοχή δεν το κατάλαβαν ποτέ», μας ανέφερε άλλη πηγή. 

Τα συλλαλητήρια

Λάδι στη φωτιά θα ρίξει η τοποθέτηση Μίκη Θεοδωράκη στο μεγάλο συλλαλητήριο, που διοργανώνεται στην πλατεία Συντάγματος, στις 4/2/2019: «Καλοί μου Έλληνες… Αδέρφιά μου, φασίστες, ρατσιστές, τρομοκράτες, ρατσιστές, αναρχικοί, τραμπούκοι… Θα μάθατε ασφαλώς ότι οι πατριώτες που μας κυβερνούν και τα βαποράκιά τους οι αριστεριστές, μάζευαν υπογραφές και χθες έριξαν μπογιές στο σπίτι μου, για να μ΄ εμποδίσουν να μιλήσω μπροστά σε σένα κυρίαρχε λαέ, για να μη σου μιλήσω με λόγια σταράτα, πατριωτικά, φλογερά και ασυμβίβαστα, όπως έμαθα να μιλώ σε όλη μου τη ζωή κι όπως εσύ με δίδαξες κυρίαρχε ελληνικέ λαέ…». Κεντροαριστεροί ψηφοφόροι θα τα χάσουν με αυτήν του την τοποθέτηση, καθώς βάζει για πρώτη φορά και την Άκρα Δεξιά στο κάδρο ενώ ο δικαστικός αγώνας Φύσσα είναι σε εξέλιξη, τοποθετώντας ουσιαστικά πατριώτες και ακροδεξιούς στην ίδια πλευρά.

Άνθρωποι με περικεφαλαίες βγαίνουν στον δρόμο και κόσμος, που συναισθηματικά δρα βγαίνει έξω να υπερασπιστεί την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Η απόλυτη πολιτική εκμετάλλευση γίνεται από την Χρυσή Αυγή, η οποία ωστόσο δεν καταφέρνει να περάσει τον πήχη των εκλογών.

Η σκληρή γραμμή της ΝΔ, για δήθεν καταστροφή και προδοσία στο Μακεδονικό, που εκφράζεται από αρκετά στελέχη της συνήθως ανοιχτά, καταφέρνει να επιστρέψει εκλογικό σώμα στη ΝΔ και να μεταφέρει και ψηφοφόρους από το κέντρο. Η Νέα Δημοκρατία βγαίνει πολιτικά ενισχυμένη και κυρίαρχη του παιχνιδιού, σε ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος στη Βόρεια Ελλάδα.

Τα απόνερα στη Συμφωνία Κοτζιά – Δημητρόφ

Ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ, κάποιες πηγές αναφέρουν πως ενώ υπήρχε η βούληση, δεν γνώριζαν ως την τελευταία στιγμή αν θα καταλήξουν σε συμφωνία. Ο Πάνος Καμμένος κατηγορεί τον Αλέξη Τσίπρα ότι ενώ άλλα είχαν συμφωνήσει στο Μακεδονικό, προχώρησε με τον Κοτζιά, σε μία συμφωνία, που ο ίδιος δεν ενέκρινε. Ως το τέλος των διαπραγματεύσεων, το ονοματολογικό θα παίζει τον σπουδαιότερο και καθοριστικότερο ρόλο.  Η αντίπερα όχθη των Σκοπιανών δεν θέλει τον όρο «Σλαβομακεδονία», γιατί αντιδρούν οι Αλβανοί της χώρας. Έτσι, προς το τέλος αυτής της διαδικασίας  ενώ επί ΣΥΡΙΖΑ έγινε αποδεκτή ακόμη κι η αλλαγή συνταγματικών διατάξεων της γείτονας, που ήταν πράγματι μία μεγάλη ελληνική επιτυχία, το όνομα της γείτονος, έγινε θρυαλλίδα εξελίξεων στο πολιτικό σύστημα της χώρα μας. Εξελίξεων, που δεν δημιούργησαν προϋποθέσεις για να υπάρξει επαναπατρισμός των Ελλήνων, που ζουν στα Σκόπια ως πολιτικοί πρόσφυγες. Μέχρι την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών στις 17/6/2018 η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας και των Σκοπίων θα έχει ν΄ αντιμετωπίσει την αδιαλλαξία ορισμένων, κυρίως  από το κόμμα VMR. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προς το τέλος της διαδικασίας ήταν τρία ονόματα: Νέα Μακεδονία, Βόρεια Μακεδονία, Νόβα Μακεδονία. Το Σλαβομακεδονία είχε απορριφθεί αρκετά νωρίτερα. Εκτός από το θέμα των συμβόλων, που η Ελλάδα ήταν κάθετα αντίθετη στη χρήση τους και ζήτησε να ξηλωθούν, οι Έλληνες δεν ήθελαν και το όνομα Δημοκρατία του…. Ας μην ξεχνάμε ότι οι γείτονές μας είχαν για σημαία τους , τον Ήλιο της Βεργίνας , αεροδρόμιο που παρέπεμπε στον Μέγα Αλέξανδρο αλλά και αγάλματα. Στην Ελλάδα, ο Μακεδόνας πολιτικός Στέλιος Παπαθεμελής, πάλαι ποτέ στέλεχος και υπουργός του ΠΑΣΟΚ και πλέον πρόεδρος της Δημοκρατικής Αναγέννησης λίγο προτού υπογραφεί η συμφωνία Τσίπρα του στέλνει ανοιχτή επιστολή με την οποία τονίζει ότι προτού στεγνώσει το μελάνι οι βόρειοι γείτονές μας θα ονομάζονται «Μακεδονία». Γι΄ άλλους λόγους τους οποίους πλήρωσε και πολύ ακριβά διαχρονικά, θ΄ αντιδράσει το ΚΚΕ. Θεωρεί ότι το ονοματολογικό δεν έχει τόσο σημασία, όσο η αποτελεσματική διατήρηση των συνόρων. Οι κύριες αντιρρήσεις του αφορούν δυο σημεία, το ένα αφορά στην αυξανόμενη επίδραση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, κι οι συζητήσεις και το αποτέλεσμα της Συμφωνίας των δυο χωρών, δεν είναι αποτέλεσμα της δικής τους βούλησης αλλά τρίτων χωρών, ενώ βλέπει όρους, οι οποίοι είναι ασαφείς κι ενδέχεται να δημιουργήσουν προβλήματα και στο μέλλον.

Η χρονική συγκυρία μεταξύ Τσίπρα – Ζάεφ

«Η ελληνική κοινωνία μπορεί να μην ήταν έτοιμη αλλά ήταν μία καλή συγκυρία, παρά το γεγονός ότι είχαμε διαρκώς την πίεση της Νέας Δημοκρατίας, ακόμη και σε θέματα, που είχε ίδια συμφωνήσει πριν από εμάς, να διαφωνεί. Στην πολιτική και στη διπλωματία, όμως, πρέπει ν’ αξιοποιείς τις ευκαιρίες, όταν σου δίνονται. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορούσε να συνεννοηθεί με τον Ζόραν Ζάεφ και κατάφερε να έρθει σε μία συμφωνία, η οποία, αν δεν υπήρχε, σήμερα η προκλητικότητα της Τουρκίας θα ήταν πολύ μεγαλύτερη και πολύ πιο αισθητή. Εξάλλου ας μην ξεχνάμε ότι αντιδράσεις πολιτών υπήρχαν κι από τις δυο πλευρές. Το πρόβλημα ήταν ότι ο κόσμος δεν κατάλαβε τι πετύχαμε μ΄ αυτήν την συμφωνία. Πανελλαδικά υπήρξε μία πτώση κοντά στο 3% και στην Μακεδονία έφτασε έως 10%», μας ανέφερε στέλεχος από την αξιωματική αντιπολίτευση. Άλλες πηγές, ωστόσο, θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε σημαντικό πολιτικό έδαφος στη Μακεδονία, καθώς υπήρχαν περιοχές, στις οποίες έφτασε και 15 μονάδες ποσοστιαία κάτω. Βουλευτές βρίσκονταν σε δύσκολη θέση ακόμη και να κυκλοφορήσουν, όχι να κάνουν προεκλογικό αγώνα.

Τα συγχαρητήρια για την ένταξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ!

Μετά τις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, οπότε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος, όπως τον κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλαξε διαδοχικά κι επανειλημμένα τοποθετήσεις μετρώντας τις αντιδράσεις και περνώντας  από την χαλαρή γραμμή στην πολύ σκληρή γραμμή στο Μακεδονικό ακολουθώντας τον αντιπρόεδρό του, Άδωνη Γεωργιάδη, η ψαλίδα κλείνει σταδιακά. Τις επόμενες ημέρες αρχίζουν οι πιο χαλαρές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών της ΝΔ, όπως του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Καβαλιώτη πολιτικού, Νίκου Παναγιωτόπουλου. Η υπόθεση του «Μακεδονικό Ζητήματος» τον Μάρτιο του 2020 λήγει με ένθερμο συγχαρητήριο τηλεγράφημα από πλευράς του Νίκου Δένδια για την ένταξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ.  Οι μεγάλες δυνάμεις κι οι επιχειρηματίες, που δραστηριοποιούνται στα Βαλκάνια θέλουν τη συμφωνία. Μία νέα πολιτική εποχή ήδη έχει ξεκινήσει…